‘Geduld en voorzorgsmaatregelen, maar bovenal gebed. Daarmee kom ik deze crisis door.’ Aan het woord is de Colombiaanse Amanda Lucia Rodríguez Martínez (37), een alleenstaande moeder met twee dochters in Bogotá, de hoofdstad van Colombia. Sinds mei 2019 volgt Amanda de training Patroonontwerpen en Kledingproductie bij Conviventia, een partnerorganisatie van Woord en Daad.
Ze had bijna het vierde kwartaal afgerond toen de coronacrisis abrupt het leven platlegde. ‘Ik begon de training voornamelijk als hobby, omdat ik thuis zit maar het leuk vind om dingen te leren. Aan het begin was de training moeilijk. De kernvakken gingen me erg goed af, maar het naaien zelf viel tegen. Ik had daar geen enkele ervaring mee. Mijn docent heeft me ontzettend goed geholpen – niet alleen met naaien, maar ook met morele steun. Daardoor kon ik doorzetten.’ Al snel bleek dat kleding ontwerpen en maken een vak vol technieken is. ‘Toen ik dat begreep, begon ik te dromen over een eigen bedrijf. Dan zou ik thuis kunnen werken en geld verdienen, terwijl ik tegelijkertijd voor mijn dochters kan zorgen!’
Lockdown komt hard aan
De coronacrisis legde in maart dit jaar het openbare leven van Colombia volledig plat. Sinds 24 maart geldt in Colombia een volledige lockdown. Per gezin mag één persoon de straat op voor bijvoorbeeld boodschappen. Naar het werk gaan kan niet meer. Wie zich niet aan de maatregelen houdt, riskeert een hoge boete of straf. Voor kwetsbare gezinnen geeft de overheid subsidies en voedselbonnen uit en sommige bedrijven bieden hun personeel hulp. De overheidshulp is echter gebaseerd op personen die in verscheidene databases vermeld staan: zij die hier niet in voorkomen, ontvangen niets. Andere bedrijven betalen geen salaris uit of ontslaan personeel. Veel Colombianen zijn hun baan kwijt en zitten thuis zonder inkomen. Daarbovenop komt dat deze mensen hun huur vaak niet meer kunnen betalen en op straat gezet worden. De crisis maakt het onmogelijk om werk te vinden en geld te verdienen. Omdat de grenzen gesloten zijn, is ook het buitenland geen optie. Velen zitten letterlijk opgesloten in de armoede.
Dankbaar voor hulp
Amanda hoort tot de gelukkigere gezinnen. Haar twee dochters staan ingeschreven in een overheidsschool en het gezin ontvangt daardoor voedselbonnen. Bovendien kreeg Amanda een eenmalige subsidie van de overheid vanwege haar werk in de informele economie. ‘Veel mensen hebben nooit iets gezien van de hulp die de overheid beloofd heeft. Ik ben een van de gelukkigen die daadwerkelijk een subsidie kreeg.’ Desondanks vormt de coronacrisis een grote financiële uitdaging. ‘Ik ben God zo dankbaar dat ik een naaicursus gevolgd heb en een naaimachine heb kunnen bemachtigen. Nu kan ik hopelijk vanuit huis aan het werk.’
Onlinecursus
De cursus wordt deels online vervolgt. ‘Mijn internetverbinding is niet altijd even goed, maar gelukkig is mijn docente erg begripvol. De theoretische lessen zijn goed online te volgen, maar de praktische niet. We kunnen niet oefenen met de industriële machines die we in het opleidingscentrum hebben. Bovendien kunnen we moeilijk aan stoffen komen, omdat het commerciële centrum van de stad gesloten is. We zijn nu vooral bezig met het ontwerpen van kleding.’
‘God heeft een doel met de crisis’
Amanda is ondanks de crisis hoopvol gestemd. ‘Doordat we thuis moeten blijven, besteden mijn dochters en ik meer tijd samen. Iedere ochtend en avond bidden we samen, en overdag doen we lichamelijke oefeningen of knutselen we. Bovendien ben ik nu meer betrokken bij hun onderwijs.’ Na de crisis wil Amanda het liefst haar huidige training afronden en vervolgens een cursus volgen voor het beheer van financiën en bedrijfsmanagement. ‘Als de crisis dit onmogelijk maakt en mijn inkomen te laag is om met mijn dochters rond te kunnen komen, zal ik een baan moeten zoeken. Maar nu is mijn eigen bedrijf mijn toekomstdroom. Ik geloof dat God een doel heeft met deze crisis. Daarom geef ik mijn angsten en onzekerheden over aan God. Hij vernieuwt iedere morgen mijn kracht. Wat de toekomst ook zal zijn: ik vertrouw me aan God toe!’
Duurzame verandering
In Colombia werkt Woord en Daad met Conviventia aan duurzame werkgelegenheid voor 15.000 jongeren. Projectleider Sander Verduijn vertelt: ‘Voor jongeren in Colombia is het niet eenvoudig om een baan te vinden, zo was in 2018 9,1% werkeloos. Een van de onderliggende problemen is dat de kennis en vaardigheden van jongeren niet aansluiten bij de marktvraag, waardoor het hen niet lukt om werk te vinden. Daarom werken we aan een betere aansluiting tussen vakscholen en bedrijven, zodat jongeren na hun opleiding direct kunnen instromen bij een bedrijf. Met deze support streven we naar duurzame verandering voor de jongeren zelf, maar ook voor hun families die zij met hun inkomsten kunnen steunen.’