Haar jongste 2 kinderen kijken enkele minuten voor de explosie nog vanaf het balkon naar de brand in de haven van Beiroet, slechts 2 kilometer verderop. De 42-jarige Jessy roept haar kinderen naar binnen. Net op het nippertje blijkt achteraf. Een enorme ontploffing op 4 augustus 2020 verwoest grote delen van haar huis. Haar familie komt er lichamelijk heelhuids vanaf. De materiële en psychische schade van de explosie is echter wel groot.
Het is nu enkele maanden na de ramp in de Libanese hoofdstad. Voor Jessy en haar gezin zijn de gevolgen nog dagelijks merkbaar. Tot de explosie was het leven, ondanks de economische en politieke crisis in Libanon, goed voor haar, haar man en hun 3 kinderen. De 42-jarige Jessy werkte op de universiteit en was kostwinner van het gezin, dat ook de zorg voor haar moeder op zich had genomen. Op 4 augustus, veranderde die vreselijke explosie hun leven radicaal.
Uitzicht op de haven
‘We waren in de woonkamer van ons huis, toen we onze buren hoorden schreeuwen dat er brand was in de haven. Mijn kinderen gingen naar het balkon om te kijken. Na vijf minuten wilde ik ze weer halen, want ik ken te veel nare verhalen over brand en explosies uit de tijd van de burgeroorlog. Op het moment dat ze weer binnenkwamen, hoorden we een gigantische ontploffing. De ramen, de deuren, alles kwam naar binnen. Het waren twee verschrikkelijke minuten. We dachten dat het hele gebouw op ons neerkwam. Ik ben in mijn leven nog nooit zo bang geweest. Ik kon niet ademen, niet meer helder nadenken.’ De jongste zoon van Jessy raakte ook helemaal in paniek. Hij begon te roepen: ‘Mam, we zijn dood!’
Het gezin komt er lichamelijk goed vanaf. Ze horen verhalen van mensen die gewond of gedood zijn door de ontploffing. Ze verloren zelf ook enkele bekenden. ‘Een nicht van ons is overleden. Daar kwamen we pas twee dagen later achter, ze was naar een ziekenhuis ver buiten Beiroet gebracht. Ook sommige buren zijn overleden.’
Trauma
De psychische schade is enorm groot. Vooral de kinderen hebben een trauma opgelopen. De oudste dochter weigert nog steeds het huis binnen te gaan. Ze voelt zich er niet meer veilig. Jessy’s jongste zoon durft ’s nachts niet meer te slapen. En er moet altijd iemand bij hem blijven, hij wil absoluut niet meer alleen zijn. ‘Als hij uiteindelijk wel slaapt, wordt hij vaak wakker. Hij droomt dan dat ik dood ben.’
Langzaamaan krabbelt de familie weer overeind. Dankzij een financiële bijdrage via de noodhulp van het Christelijk Noodhulp Cluster hebben ze geld om hun huis te repareren en te voorzien in hun onderhoud. Daarnaast krijgen de kinderen psychosociale begeleiding om hun trauma te kunnen verwerken. ‘Dit helpt hen wel. Mijn jongste zoon wil altijd graag naar de sessies toe om over de explosie te kunnen praten.’
Kerstcadeautjes
Ondanks alle ellende die Jessy is overkomen, lukt het haar zelfs nog om aandacht te hebben voor anderen. Samen met enkele buurtbewoners is ze een inzamelingsactie gestart. ‘Van het opgehaalde geld wil ik cadeautjes kopen en uitdelen aan kinderen van wie de ouders vanwege de inflatie geen geld hebben om zelf iets te kopen.’
Betere tijden
Hoewel het economisch en politiek niet goed gaat in Libanon, blijft Jessy positief naar de toekomst kijken. ‘Iedereen telt het aantal doden en gewonden, maar ik probeer liever het aantal zegeningen te tellen. Die zijn er nog volop. En het ziet er nu misschien nog niet zo goed uit, maar ik ben hoopvol voor de toekomst. Ik verwacht dat er uiteindelijk betere tijden gaan aanbreken voor Libanon.’
Noodhulp Beiroet
Vier maanden geleden (4 augustus 2020) veroorzaakte een enorme explosie in de haven van de Libanese hoofdstad Beiroet een ravage. De stad lag in puin. Samen met het Christelijk Noodhulp Cluster startte Woord en Daad een noodhulpcampagne om de slachtoffers te ondersteunen. Vanaf het begin werken we samen met onze partners aan wederopbouw van de stad. We focussen op vijf gebieden en we leggen de verantwoordelijkheid zoveel mogelijk bij de inwoners van Beiroet. We deelden voedsel uit, gaven financiële ondersteuning om bouwmaterialen te kopen, bieden psychosociale hulp om het trauma te verwerken, geven hygiënevoorlichting en enkele gezinnen kregen een vrij te besteden geldbedrag.