Na een koude douche en een fijn ontbijt stappen we vanmorgen in het busje richting twee families in Bobo. Vandaag staat de ontmoeting met vrouwen centraal. Aangekomen bij de families, waar we hartelijk ontvangen worden, lopen we naar de markt.
Hoe dichter we bij de markt komen, hoe meer bedrijvigheid we zien op straat. Links en rechts staan kraampjes en stalletjes op de roodbruine grond. We stoppen als eerste bij een winkeltje waar kilo’s rijst in zakken opgestapeld staan. In het winkeltje wacht iedereen geduldig op zijn beurt, op een houten bankje naast de weegschaal. Zodra we de rijst hebben betaald, wordt de zware zak door de ‘mama’ van het gezin op het hoofd gedragen. We lopen verder en komen aan bij het groente en fruit gedeelte van de markt. Wat een kleurenpracht! Kooltjes, wortels, aubergines, tomaten, bosui, knoflook en allerlei kruiden, alles keurig opgestapeld in hoopjes! Bouillonblokjes zijn te koop per blokje en we zien olie in kleine plastic zakjes. Mensen zijn vriendelijk, lachen veel en zijn benieuwd waar we vandaan komen.
Na het groente en fruit gedeelte, vol geuren en kleuren, lopen we naar een winkeltje met vis. Omdat Burkina Faso niet aan de kust grenst, komt de vis uit Ivoorkust. Het wordt bevroren bewaard en voor onze neus in moten gehakt. Nadat we ook wat houtskool aan hebben geschaft, lopen we in twee groepjes naar de families. Daar aangekomen koken we met elkaar. Het vuur wordt aangestoken, alle groenten gewassen, de knoflook gevijzeld en de rijst in een ruime pan gekookt. Dit alles in grote potten, buiten boven een vuurtje.
Tijdens het koken is er volop ruimte voor gesprekken. We delen over het dagelijks leven, over de kinderen, school, het werk en ons geloof. De familie bij wie we te gast zijn heeft vier kinderen van 18 tot 2 jaar. Doordat haar echtgenoot in de katoen werkt, kunnen de kinderen naar school. Wat een verschil met de kinderen op de markt, die er niet allemaal gezond uitzagen en duidelijk niet naar school konden.
De geur van het eten verspreidt zich in de tuin en verschillende familieleden komen langs om mee te eten. Deze familie beschikt over de luxe van een kraan, waardoor er tussen de middag tientallen kinderen binnen wippen voor een bekertje water. De maaltijd is heerlijk en wordt door de lokale families met de hand gezamenlijk uit een schaal gegeten. We vinden het bijzonder om zo een inkijkje te krijgen bij deze gastvrije familie.
‘s Middags bezoeken we de stoffenmarkt en het oude centrum van Bobo. We zien oude mensen aan de kant van de weg, gezinnen die dicht op elkaar wonen, veel jonge kinderen en overal stof. ‘s Avonds eten we met madame Tamini, die vertelt van haar werk bij ACFIME. Dit is een partnerorganisatie van Woord en Daad, die microkredieten geeft aan vrouwen. Zo kunnen ze hun eigen bedrijfje starten en in hun onderhoud voorzien.
Vandaag hebben we mooie, sterke, hartelijke vrouwen ontmoet. Mooi hoe zij verantwoordelijkheid nemen in het gezin, en oog hebben voor buren, nichtjes en neefjes.
Als onderdeel van het Aan Tafel! project reizen enkele ambassadeurs naar Burkina Faso om met eigen ogen te zien hoe ons gedrag verbonden is met mensen ver weg. In 8 dagen tijd hopen ze kennis te maken met de cultuur en de vrouwen in dit land, en ontdekken ze dat een duurzame, eerlijke leefstijl thuis een positief effect heeft op mensen ver weg. Ze zien met eigen ogen hoe Woord en Daad samen met lokale partners een verschil maakt in de levens van mensen en bloggen hier dagelijks over!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!