Zijn we toerist of pelgrim tijdens deze reis? Bij de start van deze reis, ergens op een plekje op Schiphol, werd ons deze vraag gesteld. Alle dagen daarna ging deze vraag met ons mee. En nu zijn we op de terugreis . Ik kijk uit op de wolken, op stukken land en steden van Colombia. Dit land zit voor altijd in ons hart. Gwendolijn Lugtenburg is met zeven andere studenten van Driestar Hogeschool op werkbezoek in Colombia voor het project Geef ze een TIEN! met Woord en Daad. In deze blog en vlog deelt ze haar ervaringen.
Toerist of pelgrim? Tijdens deze reis komen we op een diepere manier in aanraking met dit land dan tijdens veel trips het geval zou zijn. Dat komt vooral omdat we zoveel mensen écht hebben ontmoet – leraren, leerlingen, gemeenteleden en bureaumedewerkers van Conviventia, de organisatie die staat voor christelijk onderwijs in Colombia.
Leven met gebed
Op veel verschillende momenten zien en ervaren we dat het gebed een drijfveer is voor de mensen die we ontmoeten. Op dinsdag bijvoorbeeld. Hervormingsdag. De dag begint bijzonder omdat we op ‘onze’ school deze gebeurtenis met de kinderen herdenken. Daarna gaan we samen met een team van Conviventia op bezoek bij gezinnen. Die bezoeken raken ons. Door de verhalen en omdat we zien hoe de mensen hier God en elkaar liefhebben. De armen worden om elkaar heen geslagen en de ogen gesloten. We bidden of God voor deze mensen wil zorgen en dat zij God mogen leren kennen als ze hem nog niet als Vader kennen. Als we daarna met elkaar op de berg Montserrat staan, bidden we nogmaals voor deze mensen. Om ons heen het uitzicht over de stad Bogotá en de zon die langzaam onder gaat. Op ons als Nederlandse groep studenten maakt dit heel veel indruk.
Tienduizend redenen
Bless the Lord, O my soul! Al eerder deze reis zongen we met elkaar het lied ‘Tienduizend redenen’ (tot dankbaarheid). We ervaren het ook deze reis: God zorgt voor ons. De helft van ons team is ziek en moet helaas in het hotel blijven. De anderen organiseren op de school de Hollanddag. Ondanks de kleine bezetting doen we veel leuke spelletjes en hebben de leerlingen een superdag. ’s Avonds kunnen we heel veel dingen bedenken om God voor te danken. Dankdag, ook hier in Colombia.
Colombia in ons hart…
De dagen in Colombia vliegen voorbij. Onze laatste dag is rustig en ontspannen. Op een mbo-school worden we door de leerlingen verwend waar onze haren en handen worden verzorgd. Daarna nemen we afscheid van het team Conviventia en gaan nog een laatste keer met elkaar uit eten. Eén ding weten we heel erg zeker. Dit afscheid is niet voor altijd. Of we terugkomen of niet, Colombia en de mensen hier zitten voor altijd in ons hart.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!