Gods plannen reiken verder!

De kerk vult zich met zacht gezang en tromgeroffel. Ingetogen klinkt het uit de mond van jong en oud: ‘Merci Seigneur, merci!’ Langzaam maar zeker stroomt de kerk vol. De jongeren zijn uitgelaten. Hoe meer jongeren in de kerk, hoe luider en expressiever het ‘Merci Seigneur’ klinkt.

Als je in deze kerk zit, voel je met elke vezels de vreugde die het geloof bij jongeren kan uitstralen. Ze laten je automatisch meevoelen. Hun zang komt diep bij me binnen. En vandaag voelt het allemaal extra speciaal. Vandaag is het feest: de studenten van Bethesda sluiten hun schooljaar af. De examens zitten er op. Nu tijd voor ontspanning, maar eerst dank aan God!

‘Dit jaar is niet een makkelijk jaar geweest’, zegt onderwijsdirecteur Mireille Sanogo. ‘Sommigen van jullie kampten met ziekte. Anderen waren voor hun idee niet klaar om het examen te doen. Maar wat een prachtig resultaat. De meesten van jullie hebben het gehaald!’ Een luid applaus barst los.

Het hoofd van de middelbare school gaat ook naar voren en onderstreept de woorden van mevrouw Sanogo. ‘We zijn trots. We streven er altijd naar om 80 procent van jullie te laten slagen omdat we dan boven het landelijk gemiddelde zitten. Van de 165 slaagden 136 studenten en daarmee zitten we dit jaar op 82 procent!

Een paar studenten komen naar voren en vertellen hoe de examens zijn gelopen, maar ook hoe ze de kracht van God hebben ervaren. Henriëtte, een jonge vrouw die jaren geleden hier op Bethesda zat, vertelt wat de school en haar sponsorouders in Nederland voor haar betekenden in haar leven.

Als laatste stapt een jonge studente naar voren met twee vriendinnen. Jonge zelfbewuste vrouwen die modieus gekleed zijn en weten wat ze willen. Althans dat stralen ze uit! De jonge vrouw start: ‘Ik wil mijn verhaal met jullie delen maar eerst iets voor jullie zingen.’ Ze pakt de microfoon, maar na de eerste zin barst ze in huilen uit. De zelfbewuste modieuze studente toont zich kwetsbaar, maar daarmee niet minder sterk. Ze schaamt zich niet voor de tranen die over haar wangen stromen. Haar vriendinnen nemen de zang over.

‘Ik leefde dichter bij God’

Ze herstelt zich en vertelt na het lied haar verhaal: ‘Het gaat niet altijd voor de wind. Ik kan er over meepraten. Vorig jaar zakte ik en zag ik het niet zitten om door te gaan. Mijn moeder moedigde me aan, mevrouw Sanogo sprak met me. Ik heb doorgezet en studeerde tussen leerlingen die ik niet kende. Toch voelde ik me heel dicht bij God. Als je het dit jaar niet hebt gehaald kan ik je zeggen: houd vol. Ga door. Want dit jaar was een leerzaam jaar voor mij. Ik leefde dichter bij God. Hij zorgt voor mij. Ik heb het dit jaar gehaald en ga naar de universiteit!’

Dominee Josias Sanogo dankt alle studenten voor de verhalen en gaat voor in gebed. Hij slaat de Bijbel open bij Deuteronomium 8 vers 10 en Lukas 10 vers 20. Josias houdt van jongeren en spreekt ze graag direct aan. Hij start zijn preek juist voor degenen die de examens niet hebben gehaald: ‘The Lord doesn’t have life for our plans but He has plan for our lives. Our plans for our lives are limited, the Lord’s plan for our life is eternal! Wij kunnen met elkaar plannen maken en ons leven uitstippelen, maar onze plannen zijn begrensd. Gods plannen reiken veel verder. Gods plannen zijn voor eeuwige waarde. Het gaat om een ding in je leven: sta je in het boek des levens? Sta je in het boek van God?
De preek eindigt met een prachtig lied: ‘Mijn naam staat in Uw boek geschreven’.