YA Revius: Maandag, daar zijn we weer in Ouaga!

Vandaag mochten we even uitslapen. Nadat we onze koffers hebben ingepakt en nog een groepsfoto voor het hotel hebben gemaakt, zijn we met z’n allen het busje in gegaan om aan de lange trip terug naar Ouaga te beginnen.

[De foto’s van de groep zijn (vanwege een gebrekkige internetverbinding) helaas niet goed doorgekomen. Zodra er foto’s zijn, zullen we deze plaatsen]

Natuurlijk was het geen verveelde tocht. Er was nooit een stilte omdat Benjamin toch wel doorratelde. Onderweg hebben we spelletjes gedaan waaronder: Wie is het? Nadat Benjamin uiteindelijk het woord kakkerlak had geraden bleek Rosaly een pad (kikker) te zijn.

Tussen de middag hebben we bij hetzelfde restaurant als op de heenweg gegeten. De man van het restaurant herkende ons gelijk en wilde gelijk weer pittige pepers aanbieden maar die hebben Tjeerd, Pieter en Benjamin dit keer maar afgewezen. Onderweg zagen wij dat het richting Ouagadougou steeds droger werd. Dit heeft grote gevolgen voor de mensen. Zo was er ook een demonstratie van vrouwen die betere toegang tot water vroegen. Je ziet ook dat mensen arm zijn, maar wel heel vriendelijk.

Rond vijf uur kwamen we aan bij ons hotel. Nadat we tot zes uur even relaxt hebben gedaan gingen we onderweg naar het restaurant. Voordat we erheen gingen heeft Fadi en de chauffeur van onze bus een aantal plekken in Ouaga laten zien. We hebben het monument van de opstand van de jaren ‘80 en 2014 bezocht. En we zijn bij de vrouw en z’n pasgeboren dochtertje Arial Selma geweest.

En toen gingen we naar het restaurant. We kwamen binnen en er waren glimmende stoelen en vrolijke lichten. En toen we de menukaart kregen konden we er toch eigenlijk niet echt meer van genieten. Je kon alles kiezen wat je maar wilde: hamburgers, patat en zelfs versgeperste ananas- en sinaasappelsap. We kregen een erg dubbel gevoel: je wilde er wel van genieten maar je hebt steeds in je achterhoofd dat je acht dagen lang armoede hebt gezien. Acht dagen lang heb je bedelende mensen gezien en voordat we het restaurant binnengingen zagen we nog een vrouw bedelend langs de weg zitten met een baby in haar armen. Daarom blijft het een erg dubbel gevoel. Maar ondanks dat hebben we wel genoten van de verse vitamine en het lekkere eten. En nu zitten we nadat we de afsluiting hebben gehad nog gezellig na te praten. Heel leuk dat jullie onze blog weer hebben gelezen!

Tot morgen, Rosely