‘Dit brak en heelde mijn hart tegelijk’

En daar stonden we dan met een groep van 11 studenten, 2 leraren en de reisleider op dinsdagochtend 24 april op Schiphol. Vol energie gingen we met z’n allen door de douane op naar de gate voor het vliegtuig richting Bogota, Colombia. En ja hoor, 11 uur later waren we daar dan eindelijk! Waar we zo lang naar hadden uitgekeken en zoveel voor hadden voorbereid werd eindelijk werkelijkheid!

Nog vol van alle indrukken maakten we kennis met onze reisleider uit Bogota (Jeisson) en gingen we op weg naar het hotel, niet wetende wat ons echt te wachten stond. We hebben deze reis echt heel erg veel meegemaakt. We zijn naar verschillende scholen geweest, hebben hygiënelessen gegeven, veel oogtestjes gedaan, geëvangeliseerd in het red light district (een aantal wijken in Bogota waar veel daklozen en prostituees zijn) en we hebben de koningsspelen georganiseerd op een school. We hebben de zoutkathedraal bezocht en zijn op de berg de Montserrate geweest. Dit was allemaal echt heel bijzonder en stuk voor stuk heel waardevol.

Eenmaal thuis zat ik zo vol indrukken en had ik zoveel om over na te denken. Graag vertel ik u een kort verhaal over momenten uit de reis die heel veel voor mij betekenden.

Op donderdag zijn we naar een school geweest waar we allemaal een buddy hadden, een persoon van onze eigen leeftijd. Ik had een jongen die goed Engels sprak en ik heb echt bijzondere gesprekken met hem gehad die mij heel erg raakten. De volgende dag zijn we naar een andere school gegaan waar we de koningsspelen hebben georganiseerd. Die middag kwam er steeds een meisje naar mij toe en ze bleef mij knuffels geven en ze zei: ‘You are in my heart’. Ook dit raakte mij keer op keer. Die avond zijn we naar de berg Montserrate geweest. We hebben daar gebeden en gezongen voor de stad. Op het moment dat we aan het zingen waren werd het steeds donkerder en je zag op een plek heel veel lichten en je zag een plek zonder lichten, terwijl je wel wist dat daar veel mensen woonden. Dit was zo confronterend en ik was kapot vanbinnen. Ik dacht: God, waarom laat U dit toe? Deze gebrokenheid in de wereld. Ik voelde me zo pril.

Deze gedachte is mij heel de avond en nacht bijgebleven en ik voelde me gebroken. Zaterdagavond gingen we evangeliseren en dat vond ik zo bijzonder. We begonnen het evangeliseren met bidden en zingen en ik voelde zo sterk dat God met ons was en dat de evangelisten zo sterk op God vertrouwden. Dit is iets waar ik zo veel van kan leren. De volgende dag was zondag en we gingen naar een lokale kerk. Deze dienst viel alles samen. God sprak tot mij door de pastor. Het voelde alsof God tegen mij zei: ‘Kind, ik laat je niet alleen. De Heilige Geest is hier en zal zijn werk blijven doen, onder andere door jou. Ik ben hier in deze stad. Vertrouw op Mij, Ik laat niet los wat Mijn hand begon’. Dit brak en heelde mijn hart tegelijk. Er zijn meer wonderen die wij hebben zien gebeuren tijdens deze reis en waarom zou ik dan niet op Hem kunnen vertrouwen?

En dit is waarom ik hoop dat jullie voor Bogotá (blijven) bidden. Het is een gebroken stad, maar het is ook een stad vol wonderen!

Lees de blog die Imke in Colombia schreef. De andere reisblogs vind je onderaan de pagina.