‘Ik wil zelf ook een kind steunen’. Het verhaal van voormalig sponsorkind Carmen uit Guatemala

Drie jaar was Carmen, toen ze in het sponsorprogramma werd toegelaten. Onlangs ging ze terug naar Verbana en sprak met leerkrachten van toen. ‘Er kwamen zoveel goede herinneringen boven.’ Omdat ze weet hoeveel de steun van sponsors betekent, besloot ze zelf een kind te sponsoren. Lees haar indrukwekkende verhaal!

‘Het is al lang geleden: in 1986 begon de sponsoring, ik was een meisje van drie jaar. In 2002 slaagde ik voor het middelbaar onderwijs; dat was het moment waarop de sponsoring stopte. Tot op de dag van vandaag kan ik zeggen dat ik ben wie ik ben, dankzij alle hulp die de sponsors hebben gegeven. Dat geldt voor ons hele gezin. Ik kom uit een gezin van vier en alle vier konden we naar het project dankzij het sponsorprogramma. We hebben allemaal een diploma gehaald en leveren nu zelf onze bijdrage in ons land Guatemala.

Wat leuk is om te vertellen: ook voor mijn moeder heeft het project veel betekend. Zij heeft 18 jaar lang gewerkt in de school. Ze is begonnen als oppas bij de allerkleinsten, daarna werd ze juf in de laagste groepen. AMG is dus voor ons hele gezin, maar zeker voor mij persoonlijk, tot grote zegen geweest.’

Post uit Nederland

‘Ik heb veel herinneringen aan mijn sponsors. Ik herinner me bijvoorbeeld wat het me deed als ik post kreeg. Als de brieven van mijn sponsors uit Nederland aan mij werden gegeven, was ik altijd erg blij. Dan dacht ik: hoe bestaat het dat een familie dat doet zonder dat zij mij ooit hebben gezien? God heeft het op hun hart gelegd om mij te helpen.

We hebben in die tijd altijd contact onderhouden per brief. En ondanks het feit dat de post van een ander werelddeel moest komen, wat heus niet zo eenvoudig was, stuurden mijn sponsors me foto’s van hun kinderen. Zij schreven dat ze heel blij waren dat ze mij konden steunen, maar ook dat ze merkten dat het niet voor niets was. Ja, want ik heb de hulp goed kunnen benutten. Daarvoor komt God de dank toe. Ik was er zelf ook heel gelukkig mee dat het goed ging op school. Ik besefte dat mijn sponsors zich daar ook voor inspanden en daarom vond ik het belangrijk dat zij zagen dat ik goed mijn best deed – met Gods hulp. Het was fijn te kunnen schrijven, want zo konden we toch contact hebben met elkaar.’

Gevormd

‘Ik kom uit een katholiek gezin, maar bij AMG leerde ik echt meer over het geloof. Ik heb daar de christelijke beginselen geleerd. Dat was voor mij een mooie ervaring; ik ben erdoor gevormd. Vanaf mijn vroegste jeugd tot aan het einde van de middelbare school kreeg ik christelijk onderwijs.

Pas jaren later durfde ik anderen te vertellen over mijn geloofservaringen. Ik leerde het Evangelie kennen en kan dat nu zelf doorgeven aan anderen. Daar ben ik dankbaar voor.’

Goede herinneringen

‘Ik heb een fijne jeugd gehad. ’s Morgens gingen we naar de openbare school en in de middag naar het project van AMG. We kregen eerst een maaltijd, daarna maakte ik er huiswerk. Wanneer iets niet duidelijk was, kon ik het nakijken in de bibliotheek. Die bibliotheek was belangrijk voor me! Vooral als ik iets niet zeker wist of ergens over twijfelde. Als ik alle opdrachten af had, ging ik naar huis om tijd door te brengen met mijn moeder en broers.

Vorig jaar ben ik, samen met vriendinnen, teruggegaan naar het project. We hebben herinneringen opgehaald uit de tijd dat we daar waren. Ik heb mevrouw Fedri Meza, een van mijn vroegere leerkrachten, gesproken en haar heel veel vragen gesteld. Er kwamen zo veel goede herinneringen boven toen we de klaslokalen en het grote sportveld weer zagen. Grappig hoe alles kleiner lijkt dan toen je kind was. In mijn herinnering was alles veel groter.

Terwijl ik daar was, wist ik opeens: ik wil ook een kind gaan steunen. Het is een opdracht in het Woord van God, om elkaar lief te hebben. God belooft degene die zijn naaste helpt rijk te zegenen. We kunnen iets betekenen voor elkaar, ook als het maar een kleine financiële ondersteuning betreft. Wij weten niet hoe God dit zegent in het leven van het meisje of de jongen die de steun krijgt.’

Sponsor Anneloes Boers vertelt

‘Anderhalf jaar geleden kregen we via een bijzondere weg opnieuw contact met Carmen, ons eerste sponsorkind. Wij werden door onze dochter Lisanne gebeld, dat ze online een zekere Carmen had gesproken. Onze dochter had het Engelse bericht al bijna weggeklikt, maar gelukkig heeft ze het toch gelezen. Haar oog viel namelijk op een foto van haarzelf, die wij jaren geleden naar ons sponsorkind hadden gestuurd. Carmen was al zeker een jaar op zoek naar ons, om ons te bedanken.

Die dag kreeg ik een e-mail van Carmen. Ze schreef dat ze zo blij was dat ze ons gevonden had: ‘Het is een wonder van God. Ik heb hier heel lang op gewacht. Al die tijd heb ik aan jullie gedacht en voor jullie gebeden.’ Onze steun heeft heel veel betekend in haar leven, schreef ze. Tot onze verbazing had ze zelfs al onze foto’s en brieven bewaard. Ze liet ons weten dat ze nu zelf ook een kind sponsort, in navolging van de sponsoring destijds aan haar.

Dit verhaal wilde ik graag delen; het laat zien dat sponsoring een kind daadwerkelijk toekomst heeft gegeven. Mooi dat Carmen nu hetzelfde wil betekenen voor een ander kind!’

Dit verhaal staat in het septembernummer van het kwartaalblad Werelddelen van Woord en Daad.

Wil je meer weten over het sponsoren van een kind in Guatemala? Klik hier!

Zoals Eline Haase, deelneemster aan de sponsorreis naar Guatemala in juni 2017.

‘Tijdens de reis naar Guatemala heb ik mijn sponsorkind Alva ontmoet. Ik heb van haar altijd leuke briefjes gehad, foto’s waarop je een mooie glimlach ziet. Nu heb ik haar in het echt gezien. Ik zag de ontroering omdat Alva veel problemen heeft in haar leven. Voor mij is nog duidelijker geworden waarom het ook belangrijk is dat ik haar dankzij de sponsoring een toekomst geef.’