‘Liefde is meer waard dan al het geld van de wereld’

We delen graag verhalen met u over mensen in het Zuiden. Deze keer over Tariku, 14 jaar, een gewone jongen in Ethiopië. Hij leefde maandenlang op straat, at slecht voedsel en sliep onder bruggen. Wat is er in zijn leven gebeurd?

Op de foto: Tariku met zijn moeder. Om privacyredenen zijn ze onherkenbaar in beeld gebracht. Tariku is een gefingeerde naam.

Tariku komt uit een gezin dat in grote armoede leeft. Ze wonen op het platteland van Ethiopië, in een gebied waar bijna geen werk te vinden is. Tariku’s moeder, Amarech, wil een beter leven voor haar kinderen, maar daarvoor is geld nodig. Daarom heeft ze een plan bedacht. Ze vertrekt naar buurland Soedan om daar te werken. Het geld dat ze verdient, zal ze naar haar gezin te sturen.
Maar het leven in Soedan is totaal niet wat ze ervan verwacht had: ze heeft nauwelijks werk en bijna niets te eten. Ze brengt zelfs een maand door in de gevangenis.

Op straat

Hoe gaat het intussen met Amarechs gezin? Tot overmaat van ramp verlaat ook Tariku’s vader het gezin en trouwt met een andere vrouw. Door het vertrek van zijn ouders is Tariku, als oudste kind, in één klap verantwoordelijk geworden voor zijn jongere broers en zussen. Tariku gaat niet meer naar school. Hij vult zijn dagen met zoeken naar werk: op sommige dagen verdient hij wat geld, op andere dagen niets.

De verantwoordelijkheid wordt hem te veel. Als hij wéér een dag niets verdiend heeft, neemt Tariku een besluit. Hij verlaat zijn jongere broers en zussen en vertrekt naar de stad. Daar zal hij gemakkelijker werk vinden, hebben mensen hem verteld.

Helaas wordt het er niet beter op voor hem. Hij woont op straat, want ook in de stad slaagt Tariku er niet in werk te vinden. Het leven op straat is ellendig en gevaarlijk. Tariku verlangt ernaar terug te gaan naar zijn familie, maar hij durft niet. Hij heeft geen geld verdiend en om met lege handen aan te komen…

Alles verandert

Juist op dit moment vinden de straatwerkers van RETRAK hem. Zij nodigen hem uit naar het Transition Centre van RETRAK te komen en Tariku neemt de uitnodiging aan. Bij RETRAK krijgt hij gezond te eten, hij heeft een bed om in te slapen en komt tot rust. Hij gaat opnieuw naar school en werkt hard om goede resultaten te behalen. In zijn vrije tijd vindt hij het heerlijk om te voetballen met zijn nieuwe vrienden van het centrum. Zijn maatschappelijk werker, Debebe, helpt Tariku zijn trauma’s te verwerken. ‘Bij RETRAK behandelt iedereen mij als een mens, een persoon met gevoelens. Sinds mijn moeder ons verliet, heb ik dat nooit meer gevoeld,’ vertelt Tariku hem.

Weer samen

Tijdens Tariku’s tijd bij RETRAK keert zijn moeder Amarech terug naar Ethiopië. Ze is hoogzwanger en voelt zich verdrietig en teleurgesteld. Na een lange reis staat ze bij haar oude huis. Daar treft ze alleen haar jongste kinderen, ondervoed en zwak. Ze ontdekt dat haar man en oudste zoon het huis hebben verlaten. Amarech doet er alles aan haar zoon te vinden, maar slaagt daar niet in. Haar hart is gebroken. Tot op een dag Debebe, de maatschappelijk werker van RETRAK, Tariku naar huis brengt. Amarech heeft haar zoon al meer dan een jaar niet gezien en kan haar ogen niet geloven. Lange tijd hangt ze om zijn hals. ‘Ik heb een grote fout gemaakt door naar Soedan te gaan,’ zegt ze tegen haar zoon. ‘Mijn kinderen hadden me nodig. Ik had bij jullie moeten blijven. Geld is belangrijk, maar liefde en aandacht zijn meer waard dan al het geld van de wereld.’

Debebe vertelt Amarech over alles wat Tariku in de tussentijd heeft meegemaakt. Debebe praat ook met Amarech over hoe ze een goede moeder kan zijn. Hoe ze haar kinderen regels en liefde kan meegeven. Hoe belangrijk het is om aan de toekomst van de kinderen te werken. RETRAK leent de familie een klein bedrag waarmee Amarech een bedrijfje kan opzetten, om in haar eigen onderhoud te voorzien.

Nooit de hoop verloren

Drie maanden later bezoekt Debebe deze familie opnieuw. Tariku gaat nog steeds naar school en geniet daar erg van. Hij beseft dat zijn leven heel anders had kunnen verlopen als hij nog op straat had geleefd. ‘Ik ben blij dat ik de hoop op een betere toekomst nooit ben verloren,’ zegt hij. Met het bedrijfje van Amarech gaat het goed. Ze kan met het geld dat ze verdient voor haar gezin zorgen. De familie is vooral heel gelukkig weer samen te zijn.

Nawoord van Lynn Kay:
‘Terwijl ik het verhaal van Tariku opschreef, realiseerde ik me weer hoe arme gezinnen worstelen om het hoofd boven water te houden. Zoals wij allemaal maken ze keuzes, goede en slechte. Maar niet zelden hebben die keuzes grote gevolgen voor de kinderen.’

RETRAK is een christelijke partnerorganisatie van Woord en Daad, die werkt onder straatkinderen in Ethiopië. RETRAK plaatst deze kinderen vanuit een leven vol armoede en uitsluiting terug in een positieve omgeving. Met de kinderen én hun families wordt gewerkt aan een stabiele, gezonde toekomst, waarin zij economisch onafhankelijk zijn.

Dit artikel verscheen december 2017 in het (gratis) kwartaalblad Werelddelen van Woord en Daad. Ook dit gratis blad lezen? Vraag een abonnement aan.