Een ‘groene’ auto, die rustiger rijdt en zuiniger is dan zijn benzine slurpende voorganger. Een duurzamere telefoon, die evengoed of zelfs beter scoort dan zijn niet duurzame concurrenten. Zonnepanelen die je op termijn geld opleveren. Duurzaamheid en vooruitgang lijken heel goed samen te gaan. Tegelijkertijd vergroten ze ons niveau van welvaart én gaan we beter om met Gods schepping.
In het Westen hebben we de smaak aardig te pakken waar het gaat om duurzame innovatie. In tal van sectoren zien we groene oplossingen oppoppen. Ja, dat moet gezegd, een deel van die innovaties staat nog in de kinderschoenen. Maar neem bijvoorbeeld de transportsector. In enkele decennia zijn er reuzenstappen gezet. Eerst reden elektrische auto’s niet ver genoeg, er waren te weinig laadpunten en ze waren voor Jan Modaal niet te betalen. Ondertussen zijn elektrische auto’s voor steeds meer mensen een aantrekkelijk en betaalbaar alternatief. En daar blijft het niet bij. Er zijn bedrijven met verregaande prototypes voor auto’s op zonne-energie of waterstof.
Nobel
Ik vind het mooi als bedrijven zich hardmaken voor verduurzaming en als groene innovatie écht kan concurreren in de vrije markt. Als consument is het zo leuk verduurzamen. Tegelijk vraagt deze consument zich af: duurzaam innoveren, doe ik dat echt vanuit nobele, groene motieven? Of verduurzaam ik vooral voor mijn eigen portemonnee, gemak of welvaart? Pas als duurzaamheidsmaatregelen me wat opleveren, wordt het interessant.
Fairphone
Het lijkt sterk vertegenwoordigd in onze samenleving. De drang om continue te groeien. Als een rupsje nooit genoeg willen we altijd meer én beter én sneller. Want stilstand is achteruitgang. Maar is dat zo? Want het tegendeel is ook waar. Na intensieve activiteit is stilstand heel vruchtbaar voor mens en natuur. Het maakt herstel mogelijk. Tijd om op adem te komen. Toen ik een presentatie van Fairphone bijwoonde werd terecht gezegd: de meest duurzame telefoon is degene die je nu in je zak hebt. Want groei kost iets. Ook groene groei.
Droge periodes
Boeren in Oeganda zien al jaren een terugloop in wat ze van een stuk land kunnen oogsten. Droge periodes houden langer aan en de regen nadien is heviger en overspoelt alles. Dergelijke veranderingen zien we wereldwijd en het is niet los te zien van menselijk handelen. Willen we echt zorgdragen voor Gods schepping en de aarde leefbaar houden, dan is continue groei geen haalbare kaart. Ik denk dat ik vaker een stap terug moet doen. Vaker de fiets in plaats van de auto. Eten en spullen waarderen in plaats van bijna gedachteloos kopen en weer weggooien. Meer genieten van de ‘kleine schatten’ in het leven. Geniet je mee van genoeg?
Over de auteur
Gerwin van Muijlwijk is Relatiebeheerder Particulieren bij Woord en Daad en onderhoudt vanuit die rol contacten met de trouwe achterban. Ook doet hij vanuit team Bewustwording handreikingen hoe wij in Nederland met ons leefgedrag verschil kunnen maken.