‘s Morgens na wederom een heerlijk ontbijt gingen we met de groep naar het kantoor van Dedras. We kregen daar een warm onthaal van misschien wel 20 medewerkers van Dedras. Ze stonden allemaal voor het hoofdgebouw op ons te wachten. De directeur Jean verwelkomde ons en gaf ons uitleg over de organisatie.
Daarna gingen we ons project de vakschool Cefop bezoeken. Ook hier weer een delegatie. Allemaal strak in het gelid en de leerlingen allemaal in een prachtig outfit. Goede uitleg gekregen over de opleidingen autotechniek, metaaltechniek en de algemeen vormende vakken. We kregen een rondleiding op de school. We hebben uitgebreid alle apparatuur bekeken. En we hebben ons laten ver leiden om zelf ook nog een stukje te lassen.
Het is een hele uitdaging om jonge mensen geschikt te maken voor de arbeidsmarkt. De situatie hier in dit land verschilt enorm met onze thuissituatie. Nadat we de leerlingen allemaal een Dumaco T-shirt en een aantal voetballen hebben gegeven, werden we enthousiast uitgezwaaid. Op naar de volgende school. Ditmaal een christelijke basisschool van kinderen tot ca. 12 jaar. Er werd daar heel serieus met de kinderen gewerkt. Ook hier weer presentjes aan de kinderen uitgedeeld en de voetbal- shirtjes van VV Kloetinge werden meteen aangetrokken. De vrolijkheid en blijheid spetterde er vanaf.
Daarna zijn we, om als een echte Afrikaan door het verkeer te gaan, op een brommertje door de stad Parakou naar onze verblijfsplaats te rijden. Tsjonge wat een belevenis hotsend en klotsend over de onverharde weg naar de hoofdweg. We reden met 12 brommers bij elkaar en wat denk je, we zijn drie keer gestopt om te tanken. Bij aankomst hebben we alle chauffeurs een voetbalshirt gegeven, dit werd een dolle boel met allemaal lachende mannen. We zien terug op een mooie dag met indrukwekkende herinneringen. Er zijn mensen met ontstellende armoede, maar ook veel mensen met een eenvoudig gelukkig leven. De volksaard van de mensen uit Benin is gemoedelijk en leven het tempo op hun eigen manier.
Hartelijke groet van Sjaak Koole en Karl Hoek van Dijke
