Veel jongeren die vanuit Ethiopië illegaal migreren naar Europa of het Midden-Oosten dromen van een beter bestaan. Ze willen werken, geld verdienen en de armoede ontstijgen. De rauwe werkelijkheid is vaak anders. Emebet Negesse kan daarover meepraten. Ze vertrok naar Dubai met de droom van een mooie toekomst, maar na tien jaar hard werken keerde ze terug naar haar vaderland. Haar droom lag in scherven en de toekomst zag er helemaal niet zo mooi uit.
Teleurstelling en schaamte
In Dubai probeerde Emebet van alles om geld te verdienen. Ze opende een winkeltje en later een restaurant, met beide ondernemingen lukte het niet om winst te maken en dus moest ze haar ondernemingen stoppen. Uiteindelijk keerde ze terug naar Ethiopië. “Toen ik 10 jaar geleden naar Dubai ging, was ik ervan overtuigd dat alles goed zou komen en dat ik terug zou komen met meer financiële vrijheid en voldoendespaargeld om een huis voor mijn moeder te kopen. Maar toen ik thuiskwam in het kleine huisje van mijn moeder bracht ik enkel schaamte”, vertelt Emebet met tranen in haar ogen.
Nieuwe onderneming, nieuwe hoop?
Ondanks de teleurstelling gaat ze niet bij de pakken neerzitten. “Zodra ik terugkwam in Ethiopië ging ik op zoek naar mogelijkheden om een nieuwe start te maken, maar het viel niet mee om werk te vinden, dus zat ik maandenlang thuis.” Emebet was tot wanhoop gedreven toen haar buren langskwamen met een bedrijfsvoorstel voor de productie van keien. Deze keien zouden geleverd worden aan overheids(bouw)projecten. “Ik was enthousiast om ergens mee te beginnen waarmee ik van de straat was en was blij toen ze me vroegen mee te doen”.
Emebet en haar vrienden zetten hun bedrijf op, maar de zaken namen onverwachte wendingen door conflicten tussen de groepsleden. ‘Men koos ervoor afzonderlijk verder te gaan”, herinnert Emebet zich met verbittering. Emebet trok zich terug in haar huis zonder werk. Tot overmaat van ramp begon ze te experimenteren met drugs en besteedde ze elke cent die ze had verdiend aan de zoektocht naar afleiding om haar pijn en teleurstelling te onderdrukken.
Waar ging het mis?
Na een tijdje kwam er een nieuwe kans voor Emebet: “Er kwam iemand langs van het districtskantoor die mij vertelde dat ik mij kon inschrijven voor een beroepstraining om nieuwe vaardigheden op te doen.” Emebet hoefde niet lang na te denken en schreef zich in bij Selam op de textielafdeling. Deze vakschool is verbonden aan het EYE project waarmee Woord en Daad samen met een groep lokale organisaties werkt aan werkgelegenheid voor jongeren.
Na de training hoorde ze dat zij zich kon aanmelden bij DOT Ethiopia, een andere partnerorganisatie, voor een training voor het opzetten van een eigen bedrijf. Hier hoefde zij niet lang over na te denken. Tijdens de training ontdekte Emebet wat er mis was gegaan bij haar eerdere pogingen: “Ik ontdekte wat ik had kunnen doen en bereiken met de kennis van nu, maar ik was ook opgewonden hoe ik dingen zou kunnen veranderen als ik een nieuwe onderneming zou starten.”
Succesvolle onderneming
“Het was alsof ik opnieuw in mijzelf ging geloven tijdens de training. Ik heb mijn slechte gewoontes afgeleerd en richt mijn focus op iets wat ik altijd wilde. Ik heb werkelijk vooruitgang kunnen boeken. Dankzij de training kan ik mijn klanten beter van dienst zijn en het helpt me de fouten uit het verleden niet te herhalen.’
Na het afronden van de training duurde het nog maanden om een goede plek voor haar onderneming te vinden. Ze heeft nu een atelier met drie naaimachines en heeft twee jonge mensen in dienst genomen. Ook heeft ze de lening van de twee naaimachines al terug kunnen betalen.