Vrolijk lachend worden we deze ochtend verwelkomd door Angèle. Zij zal ons op deze bijzondere dag naar Safoura en de andere dames van het project Drops4Crops begeleiden.
Aangezien Ouahigouya, waar Drops4Crops actief is, in ‘oranje gebied’ ligt, is begeleiding noodzakelijk. Als we in de bus stappen, rijden we niet direct weg, maar start Angèle met een gebed voor een veilige reis. Onderweg is het mistig door al het stof. Deze periode is het ‘Harmattan’, waarin Saharazand Burkina Faso ingeblazen wordt. De zon is licht verduisterd en op alle boomblaadjes ligt een laagje rood stof.
Voor we de provincie Yatenga binnen kunnen rijden, stappen we het politiebureau binnen. Onze paspoorten worden grondig bekeken en na het beantwoorden van allerlei vragen, krijgen we toestemming het gebied binnen te rijden. Yatenga is een provincie waarin de lokale koning nog een belangrijke rol vervuld. Hier gelden nog strikte sociale regels.
Na een dikke drie uur rijden vanaf ons hotel, komen we aan bij de velden van de boerengroep van Safoura. We zijn verrast door de grote groep vrouwen die ons staat op te wachten voor een warm onthaal met zang en dans. Het stralende middelpunt is Safoura, die we aanvankelijk niet herkennen omdat we haar voor het laatst in dikke winterjassen in Nederland hebben ontmoet. Vol trots laten de vrouwen hun groene, geïrrigeerde uienvelden zien. Het is een oase van groen, te midden van het stoffige, droge landschap. Drops4Crops maakt het verschil!
Dat blijkt wel uit de speech van de directeur van partnerorganisatie ASPMY van Woord en Daad. Samen met deze partnerorganisatie verbetert Woord en Daad de kennis en de positie van vrouwen, zodat zij toegang krijgen tot land, irrigatie en opslag. Zo kunnen de vrouwen hun velden uitbreiden, meer oogsten, hun producten vermarkten en zo een inkomen verwerven voor het gezin. De directeur benadrukt de betrouwbaarheid en de inzet van de vrouwen, die -zoals we eerder in de reis al zagen- verantwoordelijkheid nemen voor hun gezin.
We zijn getroffen door het werk dat nu met eigen ogen gezien hebben. We volgen Safoura’s raad op, haar wijze woorden luiden: “Als je blij bent, gebruik niet te veel woorden, anders komen er tranen”. Na wederzijdse dankbetuigingen worden er cadeaus uitgewisseld; een beker geitenmelk, maispap (to) met baobabsaus, zakken pinda’s, traditioneel gevlochten mandjes, prachtige kettingen en als hoogtepunt… een levende haan!
Zingend en dansend wordt een weg gebaand naar de bus, waar we van deze vriendelijke en gepassioneerde mensen afscheid nemen. Deze ontmoeting zal ons dit jaar bemoedigen om ons als ambassadeur in te zetten voor dit project.
Terwijl we in de bus weer richting het Zuiden rijden, piept de airco, schijt de haan en klapt de band. Precies twaalf uur nadat we vanochtend vroeg vertrokken zijn, komen we veilig aan in het hotel. We zijn toe en zien uit naar een mooie rustdag. We hopen samen met Christelle en haar familie haar kerk te bezoeken.
Als onderdeel van het Aan Tafel! project reizen enkele ambassadeurs naar Burkina Faso om met eigen ogen te zien hoe ons gedrag verbonden is met mensen ver weg. In 8 dagen tijd hopen ze kennis te maken met de cultuur en de vrouwen in dit land, en ontdekken ze dat een duurzame, eerlijke leefstijl thuis een positief effect heeft op mensen ver weg. Ze zien met eigen ogen hoe Woord en Daad samen met lokale partners een verschil maakt in de levens van mensen en bloggen hier dagelijks over!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!