Wanneer u nu de oogst van uw land binnenhaalt, mag u de rand van uw akker niet helemaal afmaaien, en wat van uw oogst is blijven liggen, mag u niet oprapen. U mag ook uw wijngaard niet nalopen en de afgevallen druiven van uw wijngaard niet oprapen. U moet ze voor de arme en voor de vreemdeling achterlaten. Ik ben de HEERE, uw God. (Leviticus 19: 9, 10)
Deze Bijbeltekst lijkt op het eerste gezicht niet te passen met zorgvuldig omgaan met voedsel en niets verspillen. Integendeel, hier wordt opgeroepen om een gedeelte van de oogst te laten liggen. Niet zomaar, maar voor de arme en de vreemdeling. Zo liep Ruth achter de maaiers aan op de akkers van Boaz om op te rapen wat zij hadden laten liggen. Zo kon zij, zonder land en dus zonder inkomen en voedsel, toch meedelen in de oogst.
De tekst sluit af met “Ik ben de HEERE, uw God”. Het land behoort uiteindelijk aan God toe. Het land geeft voldoende voor de hele gemeenschap. Aan ons de opdracht om hieraan gehoor te geven, door de oogst met elkaar te delen. Nu zal niet iedereen die dit leest boer zijn, maar wel iedereen koopt en consumeert voedsel. Zo maak je op een indirecte manier gebruik van de grond.
Je hebt daarbij invloed met de keuzes die je maakt. Om een voorbeeld te geven: de keuze voor duurzame vis (MSC-keurmerk) zorgt ervoor dat oceanen niet leeggevist worden door grote visserijschepen voor de kust van Afrikaanse landen. In plaats daarvan wordt er zorgvuldig gevist zodat er voldoende vis is in de toekomst en kleine vissers hun bron van inkomsten behouden. Een hedendaagse manier dus om met Leviticus 19 om te gaan.
Wil je meer inspiratie?
We delen elke twee weken een Aan Tafel! bericht met leuke tips en recepten over duurzaam voedsel en het tegengaan van voedselverspilling. Wil je een seintje bij een nieuw bericht? Laat je naam en e-mailadres achter via het formulier op deze pagina en draag jouw steentje bij aan een duurzamer wereld!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!