Restavek Freedom: ‘Vastberaden om hulp te verlenen’
‘We zijn zo dankbaar dat al onze medewerkers in Haïti veilig zijn’, stuurt onze partner Restavek Freedom.
‘We zijn zo dankbaar dat al onze medewerkers in Haïti veilig zijn’, stuurt onze partner Restavek Freedom.
Woord en Daad is met verschillende programma’s actief in Haïti, waaronder het sponsorprogramma. Tot onze opluchting hebben we nog geen berichten ontvangen over slachtoffers onder de sponsorkinderen en hun families.
Christelijke hulporganisaties reiken slachtoffers van de verwoestende aardbeving zaterdag in Haïti de helpende hand.
Haïti werd zaterdag 14 augustus opgeschrikt door een aardbeving met een kracht van 7,2. Het epicentrum lag op een schiereiland ten westen van de hoofdstad Port-au-Prince.
Dit artikel verscheen op 13 augustus 2021 als opiniebijdrage in het Reformatorisch Dagblad.
Steeds vaker zijn kwetsbare mensen in ontwikkelingslanden de dupe van klimaatrampen. Het is zaak dat we inzetten op klimaatadaptatie (aanpassing aan klimaatverandering) en allemaal nadenken over hoe we zorg kunnen dragen voor de schepping.
Zuid-Limburg was recent een rampgebied. Extreme regenval zorgde voor overstromingen en daarmee voor schade en slachtoffers. Van dichtbij kwamen de verhalen en beelden naar ons toe.
Al veel langer horen we de verhalen van de gevolgen van extreem weer van onze partners in ontwikkelingslanden. Zij kunnen ons haarfijn vertellen welke schade extreem weer aanricht. Droogte of juist hevige regenval in korte tijd, met overstromingen als gevolg, zorgt voor mislukte oogsten. Kusterosie komt veel voor in eens zo vruchtbare kustgebieden. Klimaatverandering trekt haar sporen in ontwikkelingslanden. Kwetsbare mensen in zulke landen zijn steeds vaker de dupe van de gevolgen van klimaatverandering, die zij niet veroorzaakt hebben. En juist ook christenen in bijvoorbeeld Afrika denken na over de hoge opdracht om zorgvuldig met de schepping om te gaan en nemen zo hun verantwoordelijkheid die we als christenen allemaal hebben. Klimaatverandering is niet meer te stoppen, maar wel het tempo ervan. Dat bevestigt ook het nieuwste klimaatrapport.
Klimaatplannen
Begin deze week werd de nieuwste editie van het IPCC-klimaatrapport gepresenteerd. Dit rapport van het Intergovernmental Panel on Climate Change verschaft de laatste stand van zaken op het gebied van klimaatverandering. Het laat zien hoe urgent klimaatverandering is en dat haast geboden is met het verder terugdringen van broeikasgassen. Het klimaatpanel voorziet een sterke klimaatverandering en vaker extreem weer als we niets doen. En dat betekent nog meer droogte of juist nog meer extreme neerslag in kwetsbare landen.
Dit IPCC-rapport wordt gebruikt als basis voor klimaatafspraken om de opwarming van de aarde terug te dringen. Zo is een eerdere versie van dit IPCC-rapport gebruikt als uitgangspunt voor nieuwe klimaatafspraken in het Klimaatakkoord van Parijs in 2015. Dit Parijsakkoord is in het leven geroepen om broeikasgassen terug te dringen en daarmee de opwarming van de aarde de beperken. Het doel van dit akkoord is het tegengaan van klimaatverandering in ontwikkelingslanden en het vergroten van de weerbaarheid tegen de gevolgen ervan.
Als aanvulling op het Parijsakkoord presenteerde Frans Timmermans in juli van dit jaar een nieuw klimaatplan. Daarin komt het erop neer dat de vervuiler gaat betalen. En dat gaan we allemaal merken. Niet alleen de grote bedrijven, maar ook de gewone burger. De klimaatplannen bieden niet alleen een Europees kader om te verduurzamen, maar landen moeten ook zelf beleid voeren om de doelen die in het klimaatplan gesteld worden te halen.
Weerbaar
Bij het lezen van deze grote plannen hebben wij steeds onze naaste in ontwikkelingslanden op het oog en denken we met elkaar na over de opdracht om de schepping te bouwen en te bewaren. Kwetsbare mensen wereldwijd hebben klimaatrampen niet veroorzaakt, maar hebben er wel mee te maken. Zij merken de gevolgen van klimaatverandering bijna dagelijks. Wij kennen de verhalen uit de eerste hand. Van watertekorten in Shalla (Ethiopië), van door droogte mislukte rijstoogsten in Sierra Leone en van overstromingen en aardverschuivingen op de Filipijnen. De effecten van klimaatverandering zijn overal zichtbaar.
Als reactie op het IPCC-rapport zegt Mohamed Nasheed, voormalig president van de eilandengroep Malediven en vertegenwoordiger van 48 armere landen, dat kwetsbare landen de dupe zijn van rijke landen. Hij stelt dat mensen in kwetsbare landen sterven vanwege de verbranding van fossiele brandstoffen voor consumptie en economische groei in rijke landen. Hij zegt terecht dat het zeer onrechtvaardig is dat vooral ontwikkelingslanden worden bedreigd door klimaatverandering.
Daarom moeten bij het maken van plannen en beleid altijd de effecten op ontwikkelingslanden meegenomen worden. In aanvulling op de klimaatplannen die er al zijn om de uitstoot van broeikasgassen te reduceren, en zo de opwarming van de aarde tegen te gaan, zou beleid ook gericht moeten zijn op klimaatadaptatie, zodat ook de meest kwetsbaren weerbaar worden tegen klimaatveranderingen.
Vanuit onze Bijbelse opdracht om als rentmeester op aarde te zijn, wil Woord en Daad werken aan de weerbaarheid van de mensen in ontwikkelingslanden. Dit kan op verschillende manieren. Bijvoorbeeld door aangepaste landbouwmethoden in Sierra Leone, training en stormwaarschuwingssystemen in de Filipijnen en het tegengaan van kusterosie en ontbossing in West-Afrika. Evenzo hopen we dat bedrijven en de overheid de verantwoordelijkheid nemen om, naast vermindering van de uitstoot van broeikasgassen, van klimaatadaptatie in ontwikkelingslanden prioriteit te maken. Zodat kwetsbare mensen wereldwijd niet langer de dupe zijn van klimaatverandering, maar er juist weerbaar tegen zijn.
Beeld: copyright ANP
Opnieuw is Haïti getroffen door een aardbeving. Er zijn al meer dan 1290 doden gemeld. Woord en Daad volgt de ontwikkelingen op de voet en staat in nauw contact met onze lokale partnerorganisaties.
In de maand juli heeft onze partnerorganisatie Word and Deed India voedselpakketten uitgedeeld aan 209 gezinnen. In totaal zijn er nu ruim 480 gezinnen die een voedselpakket hebben ontvangen.
Juan Felipe Moreno Rodriguez (18 jaar) volgt een opleiding ICT aan de vakschool van partnerorganisatie Conviventia. Sinds de corornapandemie is er veel veranderd in het onderwijs. Een aantal praktijklessen worden nog op de vakschool gegeven, maar veel theorielessen volgt Juan online. ‘Waarom ik dit interessant vind? Omdat in dit onderwerp meerdere dingen samenkomen, zoals data, programmeren, computeronderhoud en onderhoud aan netwerken.’
De beelden en nieuwsberichten vanuit Zuid-Limburg, Duitsland en België afgelopen weken waren heftig. De verwoestende kracht van het water liet diepe sporen na. Volgelopen huizen, verwoeste straten, ondergelopen campings, modderstromen, en veel (dodelijke) slachtoffers. De wateroverlast was extreem.
Net iets daarvoor had Frans Timmermans nieuwe klimaatplannen gepresenteerd voor de Europese Commissie. Een plan vol met afspraken wat er voor moet zorgen dat de Parijsakkoord-doelen wellicht toch gehaald gaan worden.
Ook in Senegal weten ze wat wateroverlast is. Correspondent Joost Bastmeijer deed recent verslag van verdwijnende zeesteden in Afrika. Als voorbeeld noemde hij Saint Louis, een Senegalese vissersstad. De stad is gelegen in het uiterste noorden van het land en grenst aan Mauritanië, waar de Rivier de Senegal uitmondt in de Atlantische Oceaan. Waar in het jaar 2001 er nog honderden meters strand was, is er nu bij eb nog maar 7 meter strand over en slaat bij vloed het water tegen de huizen aan. De zee komt steeds verder richting het land en de huizen vallen letterlijk om. Eens in de zoveel tijd is er sprake van extreem weer. Dan beuken de golven tegen de huizen aan met alle gevolgen van dien. Door het stijgende zeewater zijn al hele delen van het dorp onder water verdwenen.
Ik denk dat we het er wel over eens zijn: we hebben te maken met klimaatverandering. En dat zorgt naast droogte in bepaalde gebieden, voor wateroverlast in andere gebieden. In Saint Louis proberen ze om te gaan met het stijgende water, maar zonder gewenst resultaat tot nu toe. Het stijgende zeewater en extreme weer zorgt voor enorme problemen. Aanpassing aan het klimaat is noodzakelijk om in de toekomst met klimaatverandering om te gaan. En wat klimaatadaptatie is weten ze in Dolores als geen ander. Wellicht heeft u vanuit Woord en Daad al eerder gehoord van Dolores.
Een dorp, sterker dan de storm! Dat is Dolores, op de Filippijnen. In 2013 verwoest door een tyfoon. Tijdens deze ramp raakten familie hun huis en inkomen kwijt. Daarom is een stuk zuidelijker, met geld uit het noodhulpfonds van Woord en Daad, een nieuw Dolores gebouwd. In het nieuwe Dolores wonen ruim 200 kinderen met hun families. Ze wonen in nieuwe huizen, die veel sterker zijn dan de verwoeste, oude huizen. Veel inwoners werken als boer, of hebben hun eigen winkeltje. De kinderen gaan naar school in het dorp. Een prachtig voorbeeld van duurzame verandering en klimaatadaptatie.
De verwachting is dat we de komende jaren steeds meer gaan merken van de gevolgen van klimaatverandering. Klimaatverandering raakt ons, vroeg of laat, allemaal. Bedrijven en de overheid kunnen niet achterblijven om verantwoordelijkheid te nemen. De gevolgen van klimaatverandering zijn te groot om er te weinig mee te doen. Zodat niet alleen wij, maar ook toekomstige generaties, waar ook ter wereld, om kunnen gaan met de gevolgen van klimaatverandering. Zeker op de plekken in de wereld waar mensen het hardst getroffen worden.
Door: Jacoline de Kruijf-Paul, 6 augustus 2021
Eén van de grootste uitdagingen waar de jonge ondernemers in Benin voor staan is toegang tot kapitaal. Om in hun bedrijf te investeren en de onderneming te laten groeien, is geld nodig. Banken en financiële instellingen vinden de risico’s te groot en weigeren de jongeren vaak een lening. Dat remt de groei van de startups en het perspectief van de jongeren. AgriJob Booster Benin ging in gesprek met lokale kredietverstrekkers om tot een oplossing te komen.
Recent mocht ik moeder worden van een klein meisje. Een grote verandering, maar gelukkig: aan adviezen geen gebrek. Van ervaren buurvrouwen en tantes tot honderden (!) blogs over slapen, groeien en voeding. En, typisch kersverse moeder die ik ben, ik lees ze natuurlijk ook nog. Bij een blog over voedingsschema’s schoten mijn gedachten opeens 1,5 jaar terug in de tijd, toen ik op de kraamafdeling van het ziekenhuis van Senbatu Shalla (Ethiopië) stond.
Er was net een klein meisje geboren. De verpleegkundige die ik interviewde had haar zojuist op de wereld geholpen. Naast de verloskamer was een andere kamer met baby’s en hun moeders: de kamer voor ondervoede baby’s. Ik stapte samen met fotograaf Jilke de kamer binnen. Het gesprek met een jonge moeder die op een bed zat liep wat moeizaam omdat we onze tolk waren kwijtgeraakt. Maar ik vergeet haar blik niet: ze was trots. Trots op het kleine kindje in haar armen. Het jochie begon te huilen. Een heel zacht, zwak huiltje. Gelijk legde ze het kleintje aan haar borst. Zij en haar kind waren zichtbaar zwak. Maar ze vocht voor het leven van haar zoon. Want het was haar trots.
Geen voedingsschema’s, maar moederoerkracht. Moeders in Senbatu Shalla hebben dan misschien geen mama-blogs, de kracht die ze uitstralen is des te groter. Het cliché dat o zo waar is, geldt wereldwijd: voor je kind doe je alles. En gaat dat altijd goed? Nee. In Senbatu Shalla is zelfs het meest basale: schoon water, ontzettend schaars. Ondervoeding en kinderziektes zorgen voor hoge sterftecijfers. Fotograaf Jilke was een paar maanden later in een ander deel van Ethiopië, waar ze een oma en een kindje op de foto zette. Het kindje overleed een paar dagen later. Wat Jilke over die ervaring schreef zal me bijblijven: ‘Hier worden herinneringen aan deze kinderen uitgewist. Want het leven is te zwaar voor tranen.’
In zo’n omgeving voeden iedere dag moeders hun kinderen op. Een omgeving waar water schaars is, waar gebrek is aan ziekenhuisbedden en waar ‘het leven te zwaar is voor tranen’. Ga er maar aan staan. Wat ben ik dan blij dat er binnenkort in ieder geval meer schoon, stromend water zal zijn in Senbatu Shalla. Maar wat ben ik vooral blij dat die kleintjes een moeder hebben die voor hen vecht.
Ieder zichzelf respecterende mama-blog eindigt met: ‘Respect mama, je doet het ontzettend goed!’ Nu vind ik dat altijd behoorlijk nietszeggend gezien de schrijfster van de blog mij helemaal niet kent en bezig ziet (en dat is misschien maar goed ook…). Maar in dit geval vind ik dat ik iets in die trant wel mag zeggen, als ik denk aan alle moeders die ik daar heb zien vechten voor hun trots. Wat een kracht. Wat een moed. Respect, mama’s. Ik maak een hele diepe buiging.
Door: Janita Kranendonk-de Vries, 3 augustus 2021
Bij binnenkomst valt meteen een ding op: de voordeur zit weer in het huis. Trots laat Lena het herstelde huis zien. De muren staan, de ramen zijn hersteld.
Extreme en onvoorspelbare weersinvloeden raken mensen wereldwijd. Donald O.T. Smart uit Sierra Leone, werkzaam voor een van de partnerorganisaties van Woord en Daad die kleinschalige rijstboeren ondersteunt, legt dit beeldend uit.
Een tijdje geleden vroegen we onze sponsors om hun vragen in te sturen. We hebben veel vragen ontvangen. Hartelijk dank daarvoor! In deze video beantwoordt Jaco samen met onze partners uit Guatemala, Burkina Faso, Haïti en Colombia de 8 meest gestelde vragen. Kijkt u mee?
Vragen waar we antwoord op geven:
Terwijl ik midden in een goed gesprek zit, licht het scherm van mijn telefoon op. Een nieuws alert: „Peter R. de Vries neergeschoten in Amsterdam.” Ik klik door en lees het nieuwsbericht wat op dat moment nog onwerkelijk lijkt.
Dat we als Nederlanders uiterst bevoorrechte burgers zijn met een werkloosheidspercentage van ongeveer 3,6%, gedegen en betaalbare scholen en opleidingen en dat als het even tegenzit, de overheid vaak nog een steuntje in de rug kan bieden via diverse beschikbare subsidies nemen we misschien wel vaak voor lief.
Weinig mensen die langs de straat in Addis Abeba (Ethiopië) een stuk gebraden kip kopen, zullen zich afvragen wat de relatie is van dat stuk vlees met larven van soldatenvliegen. In het project Kip en Ei zien we een sterke relatie tussen die twee. De larven zijn een potentiële bron van eiwitten voor de kippen. Dat maakt de larven interessant voor ons project. En samen met ondersteuning van de boeren en de straatverkopers werken we toe naar een duurzamer en veilig kippenvlees langs de straten. Projectleider Arnout de Visser blikt terug op de afgelopen maanden en we blikken vooruit
De coronapandemie kent alleen maar verliezers. Toch was er voor 459 kwetsbare inwoners van N’djamena, de hoofdstad van Tsjaad, ook een lichtpuntje.
De 25-jarige Toussaint Ogoudélé Fagnon uit Benin heeft een duidelijke droom. De jonge pluimveehouder wil zijn bedrijf laten groeien, zodat er in de regio meer kippenvlees en eieren beschikbaar zijn en hij banen creëert voor andere jongeren.
Terwijl hij over zijn droom vertelt, loopt Toussaint tussen de kippen. De jonge ondernemer heeft momenteel 200 leghennen en 300 vleeskuikens. Het is de bedoeling dat zijn bedrijf in 2023 gegroeid is tot 2.000 kippen.
AgriJob Booster Benin
Toussaint is één van de duizenden jongeren in het noorden van Benin die kansen zien in de agrarische sector. Pluimvee, groenteteelt of verwerken van agrarische producten biedt werk voor jongeren. Toch lukt het veel jongeren maar moeizaam om na hun opleiding aan een landbouwschool daadwerkelijk een succesvol bedrijf te starten. AgriJob Booster ondersteunt jongeren met ondernemersambitie om deze kansen te verzilveren en wel een succesvolle onderneming te starten.
Samen met lokale partners bieden we de jongeren training in ondernemerschap, een vak dat tijdens de opleiding nauwelijks aan bod komt. De jongeren leren een businessplan opstellen en onderzoeken of er klanten zijn voor hun producten. Ook volgen de jongeren de eerste periode nadat ze hun bedrijf gestart hebben een coachingstraject. Ook jongeren die een bedrijfje hebben, kunnen via AgriJob Booster ondersteuning krijgen om te groeien, zodat er werkgelegenheid ontstaat.
Toussaint is enthousiast: ‘Ik wil dat mijn bedrijf een vlaggenschip wordt in de omgeving, stralend een voorbeeld voor andere jongeren.’
In de laatste weken van het schooljaar was groep 8 van de Rehobothschool in Barendrecht heel actief. De klas werkte aan het project Jong Ondernemen. Verdeeld in 6 groepen zijn de 24 leerlingen heel enthousiast aan het werk gegaan. Allerlei bedrijfjes werden opgestart en er werden hele goede zaken gedaan! Vooral op het gebied van voeding was er heel veel te koop! Aan het einde van het project werden alle kosten én het startkapitaal afgetrokken van de uiteindelijke opbrengst. Er bleef toen een bedrag over waar we heel stil van werden…
‘De huidige coronasituatie in Bangladesh is zeer ernstig. De besmettings- en sterftecijfers zijn erg hoog’, mailt Juliate Malakar, werkzaam bij CCDB, één van onze partnerorganisaties in Bangladesh. Maar ook: ‘Ik moet u helaas vertellen dat één van onze collega’s gisteren is overleden aan corona, hij had ernstige ademhalingsproblemen.’
Traoré Bala en zijn familie bezitten 6 hectare grond met cashewbomen. Toch bracht de oogst van de boomgaard nauwelijks geld op. Sommige jaren werd de totale oogst voor pakweg 22 euro verkocht. ‘Vaak waren we teleurgesteld en werden we boos. We voerden de noten aan de dieren in plaats van ze te verkopen,’ vertelt de cashewboer uit Burkina Faso.
‘Het is oorlog in Tigray en niemand kan het zien’, kopte NOS op 19 juni j.l.
Van deze oorlog, in het noorden van Ethiopië, heb je misschien nog nauwelijks gehoord. Dat de toestand er schrijnend is komt ons maar mondjesmaat ter ore. De oorlog in Tigray houdt ons op diverse manieren bezig.
De beelden die correspondent Elles van Gelder met cameraman Sven Torfinn recent maakten, liegen er niet om. Een aangeslagen ziekenhuisdirecteur vertelt dat alle spullen die nodig zijn om levens te redden afgenomen zijn. In het ziekenhuis is de chaos compleet. Gewonde kinderen, beschoten en geplunderde huizen, ontredderde bewoners komen voorbij op de beelden. Toch zijn deze beelden maar het topje van de ijsberg. De regio is erg moeilijk toegankelijk en hulpverleners worden nauwelijks toegelaten.
Ook de verhalen die ons direct ter ore komen maken indruk. Half juni zijn twee van mijn collega’s naar Ethiopië geweest. Alhoewel ze alleen in Addis Abeba zijn geweest hebben ze wel gesproken met een team uit Tigray waar Woord en Daad mee samenwerkt. Zo werd hun verteld dat er in deze fase juist weer veel gevochten wordt, verspreid over meerdere locaties in Tigray. De toegang tot, vooral rurale gebieden, blijft grillig en beperkt. En dat is funest voor de hulpverlening, juist ook in de komende maanden, want de honger neemt toe. Daarnaast lijken de watervoorzieningen een doelwit te zijn geweest. Want na onderzoek van het Tigray Regional Water Bureau schat men in dat 70% van de waterinfrastructuur op het platteland onbruikbaar is en 80% van de waterinfrastructuur in de steden van Tigray. Toch is er ook sterke hoop op vredesonderhandelingen.
De oorlog in Tigray, Ethiopie speelt zich grotendeels onzichtbaar af, maar verdient meer zichtbaarheid. Dat hebben de kinderen, de ontredderde bewoners, de aangeslagen ziekenhuisdirecteur en de boeren nodig. Als de wereld niet weet wat er gebeurt kan er ook niet gezamenlijk gewerkt worden aan vrede. Politici in Nederland proberen beschikking te krijgen over informatie over deze oorlog en daar mochten wij recent aan bijdragen.
Tijdens het rondetafelgesprek in de Tweede Kamer op 26 mei j.l. kon een andere collega van mij toelichting geven op de situatie in Tigray. Om een goed besluit te nemen, is het voor Kamerleden belangrijk dat ze over de juiste informatie beschikken. Soms is het nuttig om dan ook met experts te praten en dat gebeurt in de zogeheten rondetafelgesprekken. In de position paper die we vooraf ingediend hebben deed Woord en Daad een beroep op de Tweede Kamer om zich in te zetten voor veiligheid in Tigray en een onafhankelijk onderzoek uitgevoerd door de VN naar mensenrechtenschendingen.
Alleen als de Ethiopische regering de stabiliteit en veiligheid in Tigray garandeert, kunnen we ontheemden hulp bieden, kunnen we voorkomen dat de investeringen in het watersysteem uit de afgelopen jaren verloren gaan en kunnen we samen met de boeren ons inspannen om de oogst van 2021 veilig te stellen. Voor die boeren, en daarmee de hele gemeenschap, zien we graag echte verandering. We hopen op meer toegankelijkheid van de rurale gebieden, juist omdat we zo snel als mogelijk is de draad van de lange-termijn weer willen oppakken, zodat we van noodhulp weer naar ontwikkeling kunnen gaan. Onze hoop is dat de bedrijfjes voor wateronderhoud weer ondersteund kunnen worden, zodat juist zij een actieve rol kunnen spelen in het herstellen van economische, fysieke en sociale structuren in het gebied.
De oorlog in Tigray gaat ons aan het hart en houdt ons bezig. De oorlog op zich is al afschuwelijk genoeg, ook al weet niemand wat er precies gebeurt in het gebied. ‘Tigray is een groot zwart gat voor ons’ vertelde een diplomaat aan de NOS. Maar aanwijzingen zijn er genoeg. Ook de volgende crises dienen zich aan: een dreigende voedselcrisis, en een schoon drinkwatercrisis. Wat Ethiopië en de regio Tigray nodig heeft is vrede, veiligheid en stabiliteit. Voor onze collega’s in Tigray, voor de boeren, voor de kinderen. En dat kan alleen als de oorlog zichtbaar wordt en de wereld weet wat er in Tigray gebeurt.
Na het schrijven van deze blog las ik het nieuwsbericht dat de regering van Ethiopië een onmiddellijk bestand afkondigt in Tigray. De regering van Ethiopie zegt dat het bestand ertoe moet leiden dat boeren hun land weer kunnen bewerken en hulporganisaties toegang krijgen tot de regio.
Wij hopen dat met dit bestand zichtbaar wordt wat zich afspeelt in Tigray en dat het het begin zal zijn van vrede, veiligheid en stabiliteit in deze regio.
1 juli 2021
Door: Jacoline de Kruijf, communicatiemedewerker Beleidsbeïnvloeding
‘Jongeren verspillen hun energie en verliezen hun hoop. Ze verdienen niets met hun inspanning.’ Met die woorden schetst Hyacinthe Ndolenodji, projectmanager AgriJob Booster Tsjaad, de situatie waar jongeren in de regio’s Tandjile en Logone Occidental in leven. Hij vertelt over een recent bezoek aan deze regio’s in het zuiden van Tsjaad en de verhalen die hij daar hoorde.
Mariam Yerbanga is kleermaakster. Moumouni Ouédraogo is pluimveehouder. Bénebeyense Ouédraogo is meubelmaker. Alle drie hebben ze een fysieke beperking. In Burkina Faso sta je dan al snel aan de zijlijn van de maatschappij, maar deze drie jongeren lieten zich niet tegenhouden door hun beperking.
De leerlingen van de Eben Haezerschool in Kamerik hebben zich op 22 juni enorm ingespannen voor de sponsorkinderen van Woord en Daad. De vier sponsorkinderen, twee meisjes in Burkina Faso, één in Guatemala en een jongen in Haiti zullen ongetwijfeld super blij en dankbaar zijn als ze dit verhaal horen! Het ‘merci, merci, gracias en mèsi’ is vast en zeker niet van de lucht.
De meeste boeren staan het liefst met hun voeten in de klei en het hoofd in de wind, of tenminste op de tractor. Binnen achter de computer cijfers bekijken, is over het algemeen niet hun hobby. Dat heb ik de afgelopen zeven jaar bij mijn vorige baan geleerd over gebruik van digitale tools in de Nederlandse landbouwsector. In Nederland wordt al ruim dertig jaar gewerkt aan software voor boerenbedrijven. Nederlandse boeren lopen voorop in het gebruik hiervan in Europa en zeker in de wereld. Toch is er nog steeds een flink aantal dat er nog niet aan begonnen is
Op straat overleefde ik door het weggegooide voedsel van hotels te eten,’ vertelt Sitota (12) uit Ethiopië. Alleen al in Addis Abeba leven ruim 11.000 kinderen op straat. Onze lokale partnerorganisatie Hope for Justice vangt deze kwetsbare kinderen op en begeleidt hen richting hun terugkeer in de maatschappij. Tijdens ons online event op 24 juni gingen we met deze partner in gesprek. Wat drijft hen en hoe maken zij het verschil voor kinderen als Sitota? Beluister verhalen van kwetsbaarheid en hoop!
De noodhulpactie van het Christelijk Noodhulpcluster is inmiddels een aantal weken op gang. Mede dankzij uw steun kunnen onze partners in de getroffen landen gerichte acties opzetten . Zo deelt onze partnerorganisatie Word and Deed India voedsel uit aan kwetsbare mensen.
Bezoekadres
Stichting Woord en Daad
Spijksedijk 16
4207 GN Gorinchem
0183 – 61 18 00
info@woordendaad.nl
IBAN: NL64 RABO 0385 4870 88
RSIN: 004275871
© Woord en Daad | Privacy statement | Disclaimer