‘Bid voor mij dat ik in de toekomst mijn eigen bedrijf kan starten. Ik wil graag een training over voedsel en drinken voor gevorderden volgen.’ Enita Malee heeft een duidelijk doel voor ogen waar ze naartoe wil werken. Ze is één van de jongeren uit Bangladesh die vorig jaar een baan vond, ondanks de maandenlange lockdown. Die baan veranderde haar leven.
De regering van Bangladesh stelde vorig jaar een maandenlange lockdown in om verspreiding van het coronavirus te beperken. Die maatregel heeft grote gevolgen voor de economie. Woord en Daad ondersteunt samen met partnerorganisatie CSS jongeren naar werk. We bieden vakopleidingen en ondersteunen bij het vinden van een baan. De vakopleidingen konden in aangepaste vorm en online doorgaan, maar de kansen op de arbeidsmarkt waren in 2021 heel beperkt.
Aziatische gerechten
Enita volgde vorig jaar een horecatraining. ‘Ik leerde de recepten van allerlei continentale en Aziatische gerechten,’ vertelt ze. Na de training volgt ze een cursus ondernemerschap. ‘Maar het leven was niet makkelijk. In die tijd waren er weinig banen door de coronapandemie.’
Met steun vanuit de vakschool vindt Enita toch een baan bij een horecazaak. Ze gaat aan de slag als assistent-kok en verdient daarmee 6.000 taka (61 euro) per maand en een maaltijd per dag. ‘Dit was een nieuw begin van mijn leven.’
Opgroeien
Enita blikt terug op haar kindertijd: ‘Toen ik tien was, liet mijn vader ons in de steek. Hij verhuisde naar een andere stad. Mijn moeder nam de verantwoordelijkheid voor ons gezin, maar haar inkomen was nooit voldoende om voor ons drieën te zorgen. We hadden niet de luxe om goed voedsel of kleding te kopen. Ik ben de oudste. Daarom dacht ik vaak hoe ik mijn familie kon helpen, maar in onze sociale context zijn er weinig kansen voor meisjes. Ik ging weinig naar school en had niet het vooruitzicht om dromen na te jagen.’
‘Mijn moeder is trots’
Toch wilde Enita verder komen. Ze wilde praktische vaardigheden leren om daarmee geld te verdienen. De training die ze op de vakschool van CSS volgde, bood haar een kans en met de baan die ze vond, heeft ze een heel ander toekomstperspectief. ‘Mijn inkomen geeft mijn familie enigszins rust. Het geeft me rust en vrede dat ik nu kan bijdragen aan ons gezin en ik de last van mijn moeder verlicht. Ik weet van de pijn die mijn moeder leed toen mijn vader ons verliet. Daarom wilde ik altijd mijn moeder gelukkig maken en met mijn huidige baan kan dat. Ze is heel trots op me.’
Ook Enita is veranderd. Waar ze als kind weinig durfde te dromen heeft ze nu plannen om een vervolgtraining te volgen en droomt ze van een eigen bedrijf.