Rina Molenaar is momenteel met collegas in Burkina Faso voor o.a. een project rond de verbetering van christelijk onderwijs. Woord en Daad en Driestar Educatief zijn hier gestart met het International Network for Christian Education. In de blog maakt Rina ons deelgenoot van haar gedachten bij het project. Je gunt de jonge wereldburger in Burkina Faso toch het beste christelijke onderwijs dat er is?
Het raakt me iedere keer weer. De kerk is overvol met jongeren, bij de lerarenopleiding EFORE in Ouagadougou. Na een drukke werkweek mogen we samen de naam van God belijden. Als collega Cees en ik de kerk binnenlopen, stroomt de warme door me heen. ‘Met u kan ik oceanen oversteken’ klinkt het vol overgave uit de mond van de studenten. Cees kijkt me glimlachend aan. De beeldspraak in het lied spreekt tot de verbeelding. In de afgelopen week werkten we met de partners aan programma’s die juist jongeren hier een toekomst willen geven, zodat ze er niet aan denken om de oceaan over te steken…
Genereuze God
Dominee Josias spreekt de jongeren deze zondag aan vanuit Joël 2. ‘Als onze God iets belooft, doet Hij dat royaal. Vanuit de overvloed, omdat Hij een genereuze God is. In vers 24 belooft Hij tijdelijke dingen: graan, wijn en olie. Maar daar blijft het niet bij. God belooft ons eeuwig leven. Daar zondert Hij ons voor af. Satan gaat ook rond en probeert dit werk kapot te maken. Satan heeft geen kans als we ons voor 100 procent overgeven aan Hem. Met Jezus als Koning in je leven maakt satan geen schijn van kans’.’ Een luid en enthousiast applaus klinkt als Josias de laatste zin uitspreekt.
Na de dienst vertelt dominee Josias dat de school sinds een paar weken weer gestart is. Veel nieuwe studenten zijn gestart met de (leraren)opleiding. ‘Er zijn jongeren die heel bewust kiezen voor een christelijke opleiding, ook al gaan ze thuis niet naar een kerk. Juist op deze jongeren wil de satan vat krijgen. Het zijn jongeren die in hun dorp de boze geesten gevoeld hebben. Zij ervoeren wat de kracht van de satan is vanuit het animisme, een natuurgodsdienst, het geloof dat veel mensen op het platteland nog aanhangen. Deze jongeren komen op deze opleiding, ze kiezen bewust voor een leven met God. Zij hebben veel begeleiding nodig. Meestal duurt het ruim twee jaar voordat ze rust vinden en de duivel geen plaats meer in hun leven heeft. Het vraagt volharding in Bijbelstudie, zang en gebed,’ zegt Josias.
Krachten bundelen
Terwijl Josias vertelt, kijk ik om me heen. Jongeren praten in groepen nog wat na. Een enkeling zit stil op een muurtje in de hete zon. Deze jongeren kiezen bewust voor een christelijke opleiding, dromen van een baan in Burkina Faso. Terwijl ze weten dat de kwaliteit van het onderwijs te wensen overlaat, goede faciliteiten op de scholen ontbreken en het salaris niet geweldig zal zijn… Ik wist het al, maar de keuze van Driestar Educatief en Woord en Daad om hier te starten met het International Network for Christian Education wordt bevestigd.
De zon brandt op ons hoofd en mijn gedachten dalen af naar de koele kantoorruimte waar ik afgelopen week zat met collega’s Gerjan, Sylvain, Boaz, Amos, Justin, Severin, Dieudonnée en Philipe. Stuk voor stuk mooie mensen, tot op het bot gemotiveerd om de onderwijssector in Burkina Faso op een hoger plan te brengen. Ze vertelden enthousiast over het bezoek van een hoge ambtenaar van het ministerie van onderwijs, een dag eerder. De beste man had enthousiast gereageerd op de INCE-plannen, deelde de plannen van de Burkinabe overheid en daagde INCE Burkina uit om met concrete plannen naar de overheid te komen. Een grotere aanmoediging kun je niet krijgen. Bij een verandering op sectorniveau heb je de overheid immers nodig.
‘Dit is urgent,’ zegt Philippe tegen me
Een mooi concreet lobbypunt richting de overheid is ook al snel helder. Tot voor kort waren studenten van grade 8 welkom op de lerarenopleiding. Nu moet een student in elk geval grade 12 hebben afgerond. Het zou een eerste kleine stap naar betere kwaliteit zijn. In de werkruimte van het team hing een energie die mij ook weer energie gaf. Er werd stevig gediscussieerd wat de meeste urgentie had richting de overheid: salaris van leraren of de hele werkomgeving van leraren. Verbetering van de lerarenopleiding is nodig, maar de vraag is hoe je ook de overheid hierin meekrijgt. Hoe kunnen de aanwezige organisaties vanuit hun christelijke netwerk trouw blijven aan zichzelf, maar toch gezamenlijk met andere partijen met de overheid in gesprek gaan?
De urgentie om dit snel op te pakken is overduidelijk. De aanmoediging van de ambtenaar helpt daarbij. Na enkele dagen hard werken ligt er een bijna compleet en concreet actieplan met ambitieuze deadlines. ‘Dit is urgent,’ zegt Philippe tegen me. ‘De overheid daagt ons uit om met iets te komen. Dan moeten we laten zien dat we ook daadwerkelijk iets te vertellen hebben en een verandering in gang kunnen zetten.’ Nu ik zo veel jonge ambitieuze toekomstige leraren langs zie lopen, kan ik de woorden van Philippe alleen maar onderstrepen. Want zeg nu zelf: je gunt de jonge wereldburger in Burkina Faso toch het beste christelijke onderwijs dat er is?
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!