‘Nanay, zei hij met een grijns’

Ruth geeft sinds 2004 christelijk onderwijs aan een grote groep sponsorkinderen op de Filipijnen. ‘Toen ik de vrijwilligersvacature zag, zaten mijn vijf kinderen op de middelbare school. Ik moest mijn man helpen met werken, zodat we genoeg geld verdienden. Hoe leuk het me ook leek, ik zag geen mogelijkheid om te solliciteren.’ Toch liep het anders.

‘Ik gaf al jaren les op de zondagsschool, waardoor ik goed met kinderen van verschillende leeftijden kan omgaan. Met mijn ervaring zat het dus wel goed. In 2001 bad ik tot God of ik een taak naast de kerk mocht vervullen. En toen, 3 jaar later, vroeg één van leidsters van het sponsorprogramma of de vacature niets voor mij was.’ Ruth besloot dat ze dit aanbod niet kon weigeren.

Taboes doorbreken
De afgelopen jaren heeft de inmiddels 58-jarige Ruth allerlei trainingen en bijeenkomsten bijgewoond. Die waren erg waardevol. Ruth: ‘Mijn kennis werd opgefrist. Er werd gesproken over onderwerpen waar thuis, in de kerk en op school nooit over gesproken werd. Ik leerde de kinderen onderwijzen over cybercriminaliteit, kinderrechten, mensenhandel, pesten en uithuwelijking. Mijn standpunten en zienswijzen werden bijgesteld. Ik omarm de nieuwe kennis en deel het met de kinderen, hun ouders en de gemeenschap.’

Toch is er één ding dat Ruth de afgelopen jaren nog niet is gelukt. Lachend: ‘Ik wen maar niet aan het gebruiken van een computer. Alles schrijf ik nog op met pen en papier.’

‘Nanay, zei hij met een grijns’
Dat het werk van Ruth impact heeft, bleek toen ze op een dag één van de gemeenschappen bezocht. ‘Een kind dat ik vroeger les had gegeven, rende naar me toe om me te begroeten. Hij liep met me mee langs de huizen en opgewonden, met een brede grijns, vertelde hij de buurt: “Zij is mijn Nanay (‘moeder’) van het centrum”. Eenvoudige woorden, maar het deed mijn hart een sprongetje maken.’

God voorziet
Wat drijft Ruth om dit werk te doen? ‘Ik kan mijn werk alleen doen in het vertrouwen dat God voorziet, daarom blijf ik mijn leven voeden met Gods Woord. In gebed vraag ik de Heer om Zijn werk door mij heen te doen. Ik hoop dat de zaadjes die ik plant, later zijn vruchten zal afwerpen. Ook de kinderen die ik lesgeef, kunnen laten grote dingen doen. Ervaringen en mislukkingen mogen ons niet definiëren. Als God het wil, zal Hij ons een kans geven om onszelf te hervinden. Grijp die kans, blijf leren en bloei op!’