“Pap, ik denk dat de wifi uit is, kan ik even 4G gebruiken?”, hoor ik vanuit de kamer naast mijn thuiskantoor. Mijn 9-jarige dochter volgt online les, want de scholen in Peru zijn nog steeds gesloten. Mijn 5-jarige dochter komt ook de trap af, “Papa, het internet is even weg, zullen we een boekje lezen?”
Cashewboerin Sita Gnine Ouattara uit Burkina Faso begon enkele jaren geleden met een cashewplantage van 1 hectare. In de jaren daarna wist ze haar plantage uit te breiden naar vijf hectare. De cashewnoten leverden haar een goed inkomen op. Daarmee inspireerde ze andere vrouwen in het dorp.
Binnen het sponsorprogramma gebeurt veel, daarom kunnen we altijd wat helpende handen gebruiken. Er zijn op dit moment diverse taken waarvoor we enthousiaste vrijwilligers zoeken. Wilt u met uw tijd een bijdrage leveren aan het toekomstperspectief van kinderen? Misschien is één van onderstaande taken iets voor u!
1. Het schrijven van de verhaaltjes van de kinderen die nog een sponsor zoeken
Op onze website staan alle kinderen die nog een sponsor zoeken. Voor elk kind wordt er een persoonlijk verhaaltje geschreven door vrijwilligers. Hoeveel verhaaltjes u schrijft en hoeveel tijd u aan deze taak besteedt, bepaalt u zelf. Deze vrijwilligerstaak kan zowel op ons kantoor in Gorinchem als thuis worden uitgevoerd.
2. Het verwerken van de berichten dat een sponsorkind het programma verlaat
Een sponsorkind kan om diverse redenen het sponsorprogramma verlaten. Dit communiceren wij altijd per brief naar de sponsors. Dit is een taak waarvoor u wat meer ingewerkt moet worden, maar dat doen we graag! Door deze taak krijgt u een mooi inkijkje in de samenwerking met onze partnerorganisaties en alle administratie die op de achtergrond wordt uitgevoerd. In het begin zal dit werk op ons kantoor in Gorinchem plaatsvinden, maar na een tijdje kan dit ook vanuit huis. Bent u minimaal 4 uur per week beschikbaar? Dan is deze taak iets voor u!
3. Het registreren van de post van sponsorkinderen naar hun sponsor
We kunnen ook nog wat handjes gebruiken bij het registreren van de post die de sponsorkinderen sturen. Voordat we de post doorsturen naar de sponsor, voeren we alles in in ons systeem. Zo weten we of elke sponsor twee keer per jaar post ontvangt! Deze taak kost minimaal 4 uur per week en vindt plaats op kantoor. Daarnaast (wat nog relatief nieuw is) worden er ook groeten per video gestuurd naar sponsors. Dit is een aardige administratieve klus, waarvoor we ook nog vrijwilligers zoeken. U bepaalt zelf hoeveel tijd u besteedt aan deze taak en het werk is goed vanuit huis te doen.
Spreekt één van deze taken u aan? Neem dan gerust contact met ons op. We vertellen er graag meer over!
Mail: sponsoreenkind@woordendaad.nl
Telefoon: 0183-611 800
WhatsApp: 06-13708636 (tijdens kantooruren)
De spullen die we gebruiken en veel van het voedsel dat we dagelijks eten komen grotendeels uit het buitenland. Veel kleding wordt in landen geproduceerd waar de arbeidskosten laag zijn. En bepaalde voedingsmiddelen hebben een hele weg afgelegd voor ze op ons bord belanden. Tijdens het afleggen van die weg is de herkomst vaak al niet meer terug te traceren.
Neem de cashewnoot. Heb je wel eens in de supermarkt op een zakje cashewnoten gezocht naar de herkomst? Grote kans dat je de herkomst niet hebt kunnen vinden. Van veel cashewnoten is niet meer bekend waar ze eigenlijk vandaan komen.
Vanwege de complexe keten van boer/producent tot consument is de weg die de producten van begin tot eind afleggen vaak niet inzichtelijk. Het gevolg hiervan is dat vaak niet duidelijk is of deze producten wel met respect voor mensen en de natuur zijn geproduceerd. Want er is in veel van deze productieketens nog steeds sprake van vreselijke werkomstandigheden voor miljoenen mensen en vervuiling van de natuur. Terwijl de boeren in Afrika recht hebben op een eerlijk loon en kinderen recht hebben op onderwijs in plaats van dat zij moeten werken.
Gelukkig zijn er ook bedrijven die zich bewust zijn van dit probleem en werken aan het inzichtelijk maken van hun keten. Nuts2, het cashewnoten bedrijf waar Woord en Daad mee samenwerkt, werkt hard aan transparantie in de cashewketen. ‘Work in progress to develop a fair chain for nuts too’ is de veelzeggende slogan van dit bedrijf. Hun missie is om boeren in Afrika toegang te bieden tot de wereldmarkt, tegen een eerlijke prijs! En ze streven ernaar om het inkomen van de boeren te verhogen en de lokale economie te ondersteunen.
Toch gebeurt dit nog op een te kleine schaal. Het is hard nodig dat internationale bedrijven weten wat er in hun keten gebeurt en dat zij zaken die mis gaan proberen te veranderen. Met elkaar in gesprek gaan en bewustwording over dit onderwerp kan helpen dit probleem aan te pakken. Daarnaast zijn we van mening dat wetgeving cruciaal is om transparantie in de productieketen te creëren en op deze manier de strijd wordt aangegaan tegen uitbuiting en milieuschade. Wetgeving stelt multinationale ondernemingen verplicht en draagt eraan bij dat misstanden in internationale productieketens, zoals kinderarbeid, uitbuiting en ontbossing, aangepakt worden. De wet alleen is niet de oplossing, maar wel onderdeel van een breder pakket waarbij bedrijven geholpen worden om dit probleem aan te pakken. Woord en Daad dringt er bij het bedrijfsleven en de overheid op aan om werk te maken van maatschappelijk verantwoord ondernemen, met als doel om productieketens te verduurzamen Op a.s. 27 oktober zal het IMVO-debat (debat over Internationaal Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen) gehouden worden in de Tweede Kamer. Dit debat zullen wij uiteraard volgen.
Transparantie in de productieketens, dit klinkt misschien ‘ver van je bed’. Maar wil je toch iets doen? Er is een breed gedragen petitie gestart. Veel organisaties hebben de handen ineen geslagen omdat zij vinden dat alle producten gemaakt zouden moeten worden zonder vormen van moderne slavernij, dwangarbeid of milieuvervuiling. Bij Woord en Daad vinden we dit ook belangrijk en daarom steunen wij de petitie.
Teken deze petitie als je alleen nog iets wilt kopen of afnemen waarvoor geen mensen zijn uitgebuit, leefbaar loon is betaald en geen kinderarbeid is gebruikt. Je vindt de petitie op www.woordendaad.nl/petitie.
Selvanayagam Arulventhan staat in de boot. Samen met nog drie andere vissers controleert hij het net en bereidt hij zich voor op de volgende tocht naar zee. De 32-jarige visser maakt even tijd om te vertellen over zijn leven. ‘Ik leefde als een arbeider, zonder stabiel inkomen of visgerei. De lening die ik kreeg, geeft me hoop voor de toekomst.’
Pilenthiran Anthonees is secretaris van de coöperatie Thevanpitty Rural Fisherman Cooperative Society in het noorden van Sri Lanka. Dit is één van de coöperaties waar Woord en Daad mee samenwerkt om de visserij in het land te verduurzamen en vissers te verlossen uit een fuik van lening verstrekkers. Pilenthiran vertelt over verduurzaming van de sector in zijn dorp:
Woord en Daad start een nieuwe bewustwordingscampagne: Binnenstebuiten! Een frisse kijk op spullen. Laten we ons huis, onze kasten, onze garage, onze zolder eens binnenstebuiten keren. Maar ook onszelf. Waarom hebben we zo’n behoefte aan al die spullen? Wat zegt de Bijbel over de waarde van bezit? Welke verantwoordelijkheid heb ik als koper voor de makers van al mijn producten?
De 51-jarige Moinina Smart uit Sierra Leone vindt het heel belangrijk dat zijn kinderen naar school gaan. Hij vertelt: ‘Door onderwijs zijn mijn kinderen in staat om voor zichzelf te zorgen. Maar ze kunnen ook bijdragen aan de sociaal-economische ontwikkeling van onze familie, en van het land. Door onderwijs te ontvangen leren ze de samenleving begrijpen en leren ze om productief te zijn.’
Een eeuw oud. Voor Van Iperen is het dit jaar zo ver. Het bedrijf viert haar 100-jarig bestaan. Een bijzondere verjaardag! De geplande feestelijkheden rond het jubileum kunnen vanwege huidige maatregelen niet doorgaan, maar vieren doen ze het alsnog. Directeur Dirk-Jan Bakker vertelt in zijn kantoor op de hoofdvestiging in Westmaas over de geschiedenis van het bedrijf én over een bijzonder verjaardagscadeau op het verlanglijstje van Van Iperen
Van 3 tot 6 augustus gingen 250 sponsorkinderen uit Sierra Leone naar de Vakantie Bijbelschool. Er werden Bijbelverhalen verteld, spelletjes gespeeld en er was lekker eten. Eén van de organisatoren vertelt: ‘De VBS was een mooie kans om kinderen van verschillende scholen samen te brengen en hen het Evangelie te vertellen.’ Na afloop kregen alle kinderen een Bijbel mee naar huis. Kijk mee!
Een maand na de aardbeving en de daarop volgende tropische storm in Haïti wordt de impact van het natuurgeweld pas goed duidelijk. We spraken Joan Conn van onze partnerorganisatie Restavek Freedom voor een update.
Een schooldag tijdens de coronapandemie ziet er nét even wat anders uit in Colombia. Bij de poort van het schoolplein in Cartagena staan de juffen en meesters al klaar. ‘Hallo, goedemorgen! Hoe is het? Voor je naar binnen gaat, eerst even je handen ontsmetten en je temperatuur meten!’
De 13-jarige Solomon* uit Ethiopië is een harde werker. Elke dag gaat hij naar school, maar daarnaast runt hij sinds kort ook zijn eigen schoenenpoetsbedrijfje. Twee jaar geleden had hij hier niet van durven dromen, maar nu ligt zijn toekomst open.
Liever een schaaltje geld bij de deur of maandelijks een vast bedrag? Wat maakt dat u zich als donateur gewaardeerd voelt? En heeft u sinds corona meer, of juist minder geld gegeven aan goede doelen?
Dit is een artikel uit het Reformatorisch Dagblad (14 september 2021).
In de zomervakantie gebeurde het nodige.
De moord op Peter R de Vries, overstromingen in Limburg, België en Duitsland, de machtsovername van de Taliban in Afghanistan en de evacuaties die op gang kwamen en als sluitstuk ook nog een grote aardbeving in Haiti. Om nog maar te zwijgen van de stille rampen die niet in de media verschenen maar waar het leed niet te beschrijven is.
Eerlijk is eerlijk: het wereldnieuws helemaal aan me voorbij laten gaan tijdens de vakantie lukt me niet. Zeker niet na de aardbeving van Haïti en toen lokale partners direct contact met me zochten. Toch had de vakantie me goed gedaan en toen ik na de vakantie terugkwam op mijn werk was ik er weer klaar voor. Toen ik mijn mails wegwerkte en de grote gebeurtenissen op die manier passeerden kwam het ook even op me af. Wat gebeurt er veel in de wereld en wat hebben we met elkaar een grote, hoge opdracht gekregen.
Vlak na de overstromingen in Limburg, België en Duitsland verscheen het nieuwe rapport van de VN, het IPCC rapport. Het meldt schokkende zaken: de temperatuur van de aarde stijgt sneller dan verwacht. De invloed van de mens is niet meer ‘zeer waarschijnlijk’ maar ‘onbetwistbaar’. Gods schepping kreunt en de gevolgen zien we steeds dichterbij komen.
Afghanistan, wat blijft er over van de steun die ontwikkelingsorganisaties aan het land gaven? Vrouwen gaan de straat op en protesteren tegen de Taliban regering. Ze zien hun rechten en vrijheden ingeperkt worden en willen niet terug af. De protesten worden wreed afgestraft en beelden op nieuwssites waarschuwen vooraf: ‘Deze beelden kunnen als schokkend worden ervaren.’
De ramp in Haïti, die al snel werd overstemd door de berichtgeving over Afghanistan, is groot. De aardbeving laat een enorme ravage achter. Door onvoldoende beschikbare gezondheidszorg moeten er gedwongen amputaties plaatsvinden omdat wonden niet goed verzorgd kunnen worden. De geplande hulpkonvooien komen niet op de plaats van bestemming omdat men door dorpen komt waar mensen letterlijk gek worden van de honger en de grote vrachtwagens aanklampen. Het is stil in de media, maar niet in Haïti.
Of neem de stille ramp die zich voltrekt in de Sahel. Het conflict dat in Mali in 2012 begon heeft zich uitgebreid naar Niger en Burkina Faso. Gewapende groepen strijden om controle bij de grensgebieden en rekruteren kinderen voor het leger. Duizenden kinderen worden gedood. Naar schatting zijn er 13,2 miljoen mensen die humanitaire hulp nodig hebben. Er zijn ongeveer 1,9 miljoen mensen intern ontheemd. De getallen doen je duizelen.
Terwijl ik deze berichten lees flitsen er vragen voorbij van mensen die me de afgelopen jaren kritisch aan de tand voelden over het nut van ontwikkelingswerk.
Heeft het allemaal nog zin? Wat is de impact van de hulp die geboden wordt? Gaat ontwikkelingsbudget niet ten koste van het oplossen van de stikstofcrisis en de woningnood in eigen land? Al peinzend werk ik mijn mails weg en meld ik me weer als aanwezig en vraag ik collega’s naar hun vakantie.
Een collega reageert op m’n vraag hoe zijn vakantie was: ‘Ja, ik heb het ook naar mijn zin gehad. Er is internationaal ook wel weer veel aan de hand de afgelopen weken, wat zorgen baart. Maar de hand aan de ploeg totdat Hij komt!’
Ik lees en herlees deze zinnen. Ze brengen me weer op mijn plek. Ons werk, ons leven, ons zijn hier op aarde gaat niet alle kanten op. Het gaat één kant op: Hij komt! En met dat perspectief mogen we leven en werken. Ja, de rauwe, harde feiten wijzen ons keihard op de realiteit van het gebroken bestaan. Wereldwijd en in de kleine wereld van je stad, dorp of familie. Maar het perspectief van Zijn komst tilt ons steeds weer boven al die zorgen uit en dat is heerlijk.
Dat betekent niet: wachten en afwachten maar dat we ons inzetten voor de hoge opdracht van onze Schepper. De schepping bebouwen en bewaren, verantwoordelijkheid nemen voor ons leefgedrag en zorg dragen voor de wereld in nood.
En dus: de hand aan de ploeg. Totdat Hij komt!
De auteur is directeur-bestuurder bij Woord en Daad.
Beeld EPA Orlando Barria
Wout van Nieuwkoop uit Lekkerkerk heeft maar liefst € 336,67 opgehaald voor Haïti. Wout vertelt: ‘In de laatste week van de vakantie begon ik me een beetje te vervelen en toen kreeg ik plotseling het idee om een kraampje aan de weg te zetten, en daarop allerlei lekkere dingen te zetten en te verkopen voor een goed doel. Ik heb toen aan Haïti gedacht.
Neline van de Graaf is comitévrijwilliger en hielp mee met het organiseren van een concert met livestream in Nieuwpoort. Ze verzorgde onder meer de communicatie via social media. In gesprek met Neline!
Ook dit jaar organiseerde comité Putten een aantal fietstochten. Ondanks de beperkingen rondom Covid-19 liep het boven verwachting goed! We spraken met een van de organisatoren.
‘De eerste tocht waren er een kleine 60 deelnemers, voor een eerste tocht is dat heel mooi. Dat is wel eens minder geweest, deze tocht valt nog net voor de vakanties. Afgelopen dinsdag waren er inclusief de kinderen wel ruim 100 deelnemers. Ook verschillende vakantiegangers die het bijvoorbeeld in het RD gelezen hadden! We hadden toen 2 routes, 1 van 12km voor gezinnen met kinderen en 1 van 20km, dat is de traditionele lengte. Er fietsen ook enkele gezinnen mee (die zie je niet als de tocht 20 km is) en het was erg leuk en gezellig.
Wij volgen uiteraard de richtlijnen van het RIVM. De start is buiten, we hebben doekjes en handgel staan om te ontsmetten (wat we zelf als vrijwilligers ook regelmatig doen, je pakt toch het geld van anderen aan), en we verkopen bij de start pakjes drinken en voorverpakte koeken. Normaal gesproken verkochten we bij het rustpunt koffie, thee, fris en eigen gebakken lekkernijen. Maar dat doen we maar even niet. Mensen missen dat overigens wel en vragen er om, maar we vinden dat toch te riskant.
We hebben nu op de route ook geen echt rustpunt staan, alleen wat tips waar mensen leuk kunnen pauzeren. Je ziet dat de mensen elkaar dan toch op zoeken en veel voor hetzelfde plekje kiezen. Het is allemaal buiten en mensen houden ook wel (redelijk) afstand. Wij zijn meer dan tevreden en de sfeer is echt goed.’
We kunnen terugkijken op twee geslaagde fietstochten. Deelnemers en organisatoren: bedankt!
Kinderen in de armste gebieden ter wereld toegang geven tot christelijk onderwijs. Dát is wat we willen binnen het sponsorprogramma. Ook de kinderen die door een handicap of aandoening niet gezien of zelfs buitengesloten worden, verdienen deze kans. Hoe zorgen we dat we deze onbereikte groep identificeren en motiveren om naar school te gaan?
Online shoppen was nog nooit zo populair. Maar wist u dat u met uw online aankoop bij verschillende webwinkels (zoals bol.com en thuisbezorgd.nl) Woord en Daad kunt sponsoren?
Hoe werkt dat precies?
Ga naar de website www.sponsorkliks.nl. Geef uw sponsordoel aan: Woord en Daad Gorinchem (deze keus verschijnt al bij het typen van ‘Woord’). Vervolgens komt u op een pagina met vele webwinkels. Klik de winkel van uw keuze aan, en doe uw aankoop zoals u gewend bent.*
U betaalt precies hetzelfde, maar van dit bedrag gaat er een percentage naar Woord en Daad. Zo draagt u met uw online aankopen bij aan het werk van Woord en Daad. Zoals het project wat Medina en haar gezin van water wil voorzien, of het project wat de ondernemende Gloria steunt in de opbouw van haar bedrijf.
Dank voor uw steun!
PS: Woord en Daad kan niet zien wie welke bestellingen doet, dus uw bijdrage blijft anoniem.
*Op de pagina met alle webwinkels ziet u ook de button ‘gratis aanmelden’ staan, rechts in de hoek. Dit mag u negeren, dit is voor het comité wat de transacties bijhoudt.
Wij komen digitaal naar jullie toe met de Woord en Daad tourbus! Samen bezoeken we diverse (sponsor)landen. Misschien steunen jullie wel een of meerdere sponsorkinderen in Benin, Colombia of Guatemala. Dan ben je vast benieuwd hoe de kinderen in dat land leven, waar ze naar school gaan en hoe hun dag eruit ziet. Ga je mee op reis?
Ik ben graag proactief, direct en oprecht en houd van qualitytime met andere mensen. Ik vind het leuk om lerares te zijn, ik werk inmiddels 4 jaar bij AMG en ben bijna klaar met mijn universitaire opleiding psychologie. Ik zet me graag in voor de kerk en maak altijd tijd voor God en om anderen te helpen. Daarnaast ben ik dol op dieren. We hebben een hond, een kat, een konijn, een haan en een kip en elke dag genieten we van verse eieren als ontbijt: heerlijk!
Al 45 jaar bestaat het sponsorprogramma van Woord en Daad. Wat kleinschalig begon met vrijwilligers, is uitgegroeid tot een volwaardig project waarmee door de jaren heen meer dan 100.000 kinderen verbonden zijn geweest aan een sponsor. Jaco Ottevanger, programmaleider Sponsoring en Onderwijs vertelt: ‘Kinderen en jongeren worden geraakt door Gods Woord en worden vanuit die bewogenheid ondersteund.’
Een auto? Een baan? Trouwen? Een onderneming starten? Waar droomde u van toen u jong was? De dromen van Nederlandse jongeren, verschillen niet zo veel van de dromen van jongeren in het Zuiden. Het Werk en Opleiding-programma ondersteunt jongeren om in ieder geval de droom van werk of een onderneming te verwezenlijken. Maar maakt een vakopleiding echt verschil?
‘Het was niet mijn schuld dat ik mijn opleiding moest stoppen.’ Shangar Ganesh (35 jaar) is een slachtoffer van de lange burgeroorlog die op Sri Lanka woedde. Het gezin waarin hij opgroeide moest vluchten, waardoor de jonge Shangar zijn school niet kon afmaken. Waardig werk vinden zonder diploma is lastig. Met het Job Booster-project ondersteunen we deze jongeren naar een waardig inkomen.
‘De eerste keer dat ik post ontving van ons sponsorkind herinner ik me nog goed. Nog voordat ik de brief kon openvouwen, viel de foto van Bagner Omar er al uit. Ons sponsorkind uit Guatemala kreeg ineens een gezicht. Toen ik daarna de brief met tekening bekeek, raakte het me dat hij zo zijn best voor ons had gedaan.’
Wie dacht dat alle sponsors in Nederland wonen, heeft het mis. Bastian en Mieke komen oorspronkelijk uit de Alblasserwaard, maar vertrokken in 1999 naar Oman voor Bastians werk bij Shell. Daarna volgden de Verenigde Staten, India en Rusland. Na een jaar weer in Nederland te hebben gewoond, vertrok het stel in augustus 2020 naar Canada. Lachend: ’We wonen nu dichtbij onze zoon, schoondochter en kleindochter, dus voorlopig hopen we hier te blijven!’
Stagejuf Hilde Guiljam vertelde de leerlingen over het leven van leeftijdsgenoten in Guatemala en het belang van goed christelijk onderwijs in dit land in Latijns-Amerika. Inmiddels lag er een heel mooi en origineel plan klaar om in actie te komen voor dat doel: het schoonmaken van het kerkgebouw van de Gereformeerde Gemeente in Zwijndrecht.
Moeder Marja: ‘Elk jaar sturen we ons sponsorkind een kaart vanaf ons vakantieadres. Als Brandon Alexander in februari jarig is, sturen we hem een cadeautje dat in een envelop past, zoals stickers, een ballon of een boekenlegger.’ Dochter Gerianne: ‘Het voelt net alsof je er nog een broertje bij hebt, alleen woont hij ver weg in Colombia.’ Herbert: ‘Als ik Brandon Alexander ooit zou ontmoeten, zou ik met hem gaan voetballen!’ Jan-Arne: ‘Ik zou graag zijn school en huis willen zien! Met hem praten zou ik denk ik wel lastig vinden, want ik ken zijn taal niet.’
Een baan betekent veel, zeker voor jongeren in Bangladesh. Met een inkomen kunnen ze bouwen aan hun toekomst en hun familie ondersteunen. De 18-jarige Noor-A-Alam Khan was zo blij met zijn baan dat hij van zijn eerste salaris snoep kocht om deze mijlpaal samen met zijn familie te vieren.
Noor-A-Alam komt uit een arme familie en naarmate hij ouder werd, groeide het verlangen om zijn familie te ondersteunen. Daarom schreef hij zich in 2020 in voor een korte, technische training in koeling en airconditioning aan de vakschool HTI. Samen met partnerorganisatie CSS zet Woord en Daad zich in om jongeren in Bangladesh goed vakonderwijs te bieden. Door korte trainingen en opleidingen leren de jongeren een vak of kunnen ze bepaalde vaardigheden aanscherpen. Daarmee vergroten ze hun zelfvertrouwen en krijgen de jongeren perspectief.
De coronapandemie heeft grote gevolgen in Bangladesh. Onder andere de scholen worden in de eerste helft van het jaar een tijd lang gesloten om verspreiding tegen te gaan. Noor-A-Alam heeft geluk. Hij kan zijn training afronden. Via de Job & Business Service (JBS), een dienstverlener die werkzoekende jongeren ondersteunt een baan te vinden, volgt hij vier trainingen in life skills. Jongeren leren in deze trainingen allerlei sociale vaardigheden, zoals sollicitatietraining en normen en waarden op de werkvloer. Via de JBS kan hij aan de slag bij een bedrijf in Khulna.
Aan het eind van de eerste maand ontvangt Noor-A-Alam zijn eerste salaris. ‘Ik was zo blij met mijn salaris. Ik kocht snoepgoed en heb het samen met mijn familie gevierd. Mijn moeder huilde van vreugde en mijn vader was gelukkig. Nu kan ik meebetalen aan het schoolgeld van mijn zusje. De vakschool en de ondersteuning door JBS hebben mijn leven veranderd.’
De komende tijd wil Noor-A-Alam werkervaring opdoen en bijleren in de praktijk. Van zijn salaris ondersteunt hij zijn familie, maar legt hij ook een deel apart voor zijn grote droom: een eigen werkplaats openen waar hij andere jongeren werk kan bieden.
© Woord en Daad | Privacy statement | Disclaimer