‘De watertap heeft een directe positieve invloed op mij’.
Tuhirirwe Mable (40) werkt bij het Gezondheidscentrum in Nyamarebe als kraanbediende bij de watertap.
Meetapparatuur aangekomen in Ethiopië
Eerder dit jaar meldden we het al: er is een zending meetapparatuur onderweg naar Ethiopië voor het WaterPricing project.
Werkgelegenheid in Oeganda: kansen genoeg
‘Het zou mooi zijn als iedere jonge ondernemer een mentor krijgt’.
‘Jongeren mogen geloven dat hun ambacht waardevol is’
‘Ieder mens heeft het in zich om van betekenis te willen zijn. Om de wereld een stukje mooier achter te willen laten dan hij/zij haar aangetroffen heeft.
Waardig werk en een goed salaris
‘Ik was de oudste thuis en ben een paar jaar naar de basisschool geweest’, vertelt Wubalem.
‘Verenigde handen kunnen bamboe breken’
‘Sinds ik dit bedrijf begon, ben ik gemotiveerd en onafhankelijk,’ vertelt Gereziher Endriyas (29). Samen met Tsige Mulugeta (23) heeft hij een waterbedrijf in Tigray, Ethiopië. De twee jonge ondernemers kregen de afgelopen jaren veel uitdagingen te verwerken. Ze vertellen over de impact van de coronapandemie en de burgeroorlog.
Bitiou Tagnan investeert winst uit maïs
Al tijdens de oogst van 2021 vertelde Bitiou Tagnan over zijn plannen voor het seizoen van 2022. Hij wilde meer mais verbouwen, want zijn oogst zag er goed uit. In juni spraken we weer met Tagnan. Samen met de maisboer blikken we terug op het seizoen 2021, maar bespreken we ook zijn plannen voor het seizoen 2022.
In lichterlaaie… | Column Rina Molenaar
Deze column verscheen ook op RD.nl op 17 augustus 2022.
Samen met een vriendin begon ik een paar jaar geleden aan wandelroute het Pieterpad. Deze route loopt van Pieterburen in Noord-Groningen naar de Sint-Pietersberg in Zuid-Limburg.
Wij startten in Limburg. Tijdens vakanties lopen we een aantal dagen. Dan leggen we elke dag een etappe af, op naar het noorden van het land.
De twee vriendinnen Toosje en Bertje hebben dit pad jaren geleden uitgezet. Ze wandelden veel en tijdens een van die wandelingen kregen ze het idee een route dwars door Nederland te maken, van noord naar zuid of omgekeerd.
Het Pieterpad werd een feit. De zoon van Toosje, Maarten Goorhuis, heeft tot op de dag van vandaag een dagtaak aan het up-to-date houden van het pad.
In de afgelopen vakantie vervolgden we onze route door Nederland. We zagen prachtige plekjes en genoten van de mooie omgeving. Al snel was ons volle werkhoofd leeg. We kwamen volledig tot rust.
Onze gesprekken gingen, zoals gewoonlijk tijdens het wandelen, een spade dieper dan aan de keukentafel. We zagen dingen die we normaal niet zien in ons jachtige bestaan. Ook deze zomer genoot ik weer van de rijpe bramen langs de kant van de weg, die me uitnodigden om ze te plukken.
Toen ik ooit met het Pieterpad startte, ontving ik van iemand een prachtig gedicht van de Engelse dichteres Elizabeth B. Browning:
„De aarde zit boordevol hemel
en elke struik,
hoe gewoon ook,
staat in lichterlaaie van God.
Maar enkel hij die het ziet
doet zijn schoenen uit.
De rest zit eromheen
en plukt bramen.”
Prachtige woorden, die als een mysterieuze symfonie bij me binnenkwamen. Ze gaven en geven woorden aan mijn gevoel als ik ‘Pieterpad’. Ze verwijzen naar Mozes bij de brandende braamstruik (Exodus 3). Uit de struik hoorde hij de stem van God: „Trek uw sandalen uit, de plaats waarop u staat is heilig!”
Op sommige stille plekjes langs het Pieterpad krijg je inderdaad de neiging even stil te staan, en je wandelschoenen uit te trekken. Plekjes waar de aarde boordevol hemel is, waar het tussen de gewone bomen en struiken zingt in je hoofd: „Elke struik, hoe gewoon ook, staat in lichterlaaie van God.” Het Pieterpad en het gedicht van Browning horen voor mij bij elkaar. Tijdens het wandelen komen er altijd flarden van het gedicht in m’n hoofd.
Thuis wordt de doldwaze wereld weer realiteit. Terwijl de „aarde boordevol hemel” nog resoneert, lees ik in het Algemeen Dagblad: ”Grote bosbranden, hitte en droogte geselen Portugal en Frankrijk, ergste moet nog komen.”
Bomen en struiken staan letterlijk in lichterlaaie. Met grote inzet van brandweerauto’s en helikopters probeert men de branden te blussen. Niks stilte, niks goddelijk. De stille plekjes van het Pieterpad zijn opeens ver weg.
De wereld staat in lichterlaaie. De schepping kreunt in Portugal en Frankrijk en de bosbranden halen de krant. De aarde verschroeit steeds vaker in West-Afrika. Dat haalt meestal de krant niet.
Het paradijs is ver weg, maar het vingerwijzen dat daar begon niet. Adam die riep: „De vrouw die U mij gegeven hebt.” Eva die de slang de schuld gaf. U en ik neigen naar hetzelfde gedrag als we worden aangesproken.
Shell wijst naar de overheid, die met duidelijker regels moet komen. De overheid is druk met het stikstofbeleid en richt alle aandacht nu op de boeren. De boeren rijden met trekkers naar Schiphol en stellen luchtmaatschappijen verantwoordelijk. Last but not least kijk ik in de spiegel. Mijn wijsvinger wijst ook snel naar de ander als iemand mij aanspreekt.
Ondertussen staat de wereld in lichterlaaie. Dit vraagt meer dan ooit mensen die op zichzelf reflecteren, zonder vingerwijzen. Ik begin bij mezelf en print een aantal keren de woorden van Browning. Ik lijst een print in en zet het gedicht op m’n bureau. Elke dag vormt het een herinnering aan m’n scheppingsopdracht.
Het liefst duw ik daarna deze dichtwoorden stilzwijgend in de handen van de politicus, beleidsmaker, directeur, ondernemer, boer en consument. En loop ik met dit gemêleerde gezelschap een stukje Pieterpad. Ik hoop dat tijdens het wandelen alle wijsvingers 180 graden draaien en het diepe gesprek op gang komt…
U merkt: m’n fantasie gaat met me aan de haal. Ik stop. Straks verwijt u me nog dat ik het pad nu toch echt bijster ben.
De auteur is directeur-bestuurder bij Woord en Daad.
Rina Molenaar: Bidden bij een volle koelkast, in wereld vol armoede
Buitenlandse gasten uit onder meer Oost-Europa. Die herinnerden Rina Molenaar er als kind aan dat het niet vanzelf spreekt om voldoende eten te hebben. „Zuster Anna uit Roemenië zat bij ons aan tafel en moest opeens huilen omdat er zo veel keuzemogelijkheden waren, wat zij niet kende vanuit haar context. Dat heeft me gevormd.”
Een dag zonder gebed kan Rina Molenaar, directeur-bestuurder van Woord en Daad, zich niet voorstellen. De inwoner van Dordrecht bidt dagelijks op verschillende momenten, te beginnen in de ochtend. „Ik sta vroeg op. Dan zit ik op de hoek van de bank in de woonkamer, met zicht op de Dordtse Kil, en neem ik de tijd om in de Bijbel te lezen en te bidden.”
Lees het hele interview met Rina Molenaar in het Reformatorisch Dagblad.
Met de kluskaart in actie voor Burkina Faso
Zes weken werken over Burkina Faso. Dan weet je al heel veel over dit land in Afrika! Deze leerlingen gingen daarnaast ook nog met de kluskaart aan de slag. Hiermee haalden ze een mooi bedrag op voor leeftijdsgenoten in Burkina Faso.
Liza, Floris en Feline kiezen zelf de bestemming voor hun spaargeld
Liza, Floris en Feline sparen het hele jaar van hun zakgeld. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor het goede doel. De zomervakantie is een mooi moment om deze spaarpotten eens te legen!
Ze telden hun geld en samen hebben ze € 109,65 bij elkaar gespaard. Op de website van Woord en Daad kozen ze voor “Ik geef jou“. Floris koos voor 5 maanden vakonderwijs en Liza en Feline gaven een week Vakantie Bijbel Club aan een kind in Guatemala. (Met een klein beetje hulp van mama).
Wat mooi! Super bedankt, Liza, Floris en Feline!
Ik geef jou
Via ‘Ik geef jou’ steun je heel concreet een project van Woord en Daad. Geef bijvoorbeeld imkers een bijenkast of bied jongeren een maand lang vakopleiding.
Zware aardbeving treft noorden van de Filipijnen
Een zware aardbeving met een kracht van 7,0 trof woensdag het noorden van de Filipijnen. Het eiland Luzon, waar ook de hoofdstad Manilla ligt, werd getroffen.
De Filipijnse minister van Buitenlandse Zaken meldde tijdens een persconferentie dat er zeker vier mensen om het leven zijn gekomen, zo’n zestig mensen raakten gewond. Ook zei hij dat er 173 gebouwen zijn beschadigd en dat er 58 aardverschuivingen zijn gemeld.
Volgens de Amerikaanse geologische dienst was het epicentrum van de aardbeving zo’n 11 kilometer ten zuidoosten van de plaats Dolores in de provincie Abra, waar zo’n 250.000 mensen wonen.
Dolores
Woord en Daad heeft een sponsorprogramma in Dolores, maar dat betreft een andere plaats op een andere Filipijns eiland. In het noorden van de Filipijnen heeft Woord en Daad een educatieprogramma. Onze partner meldt dat de betrokkenen veilig zijn: “Onze scholen in het noorden, de kinderen en de staf, zijn veilig. Er is tot nu toe alleen schade aan hun huizen en andere bezittingen. Sommige gezinnen in de buurt van de kust zijn geëvacueerd uit angst voor een tsunami.”
We houden individuele sponsors op de hoogte als er toch sprake is van gewonden of ernstige schade.
beeld: EPA
Halimah (11) uit Oeganda: ‘Het sponsorprogramma heeft me hoop gegeven’
De 11-jarige Halimah woont samen met haar moeder Resty en broertje Katumba in een sloppenwijk van Kampala, de hoofdstad van Oeganda. ‘Ik krijg veel liefde en zorg van de medewerkers van het sponsorprogramma. Dit heeft me meer hoop gegeven.’
‘Voor ik de training volgde, was ik werkloos’
Anika Akhter (19 jaar) volgt een training bij CHP. In deze fabriek in Bangladesh worden decoratiematerialen gemaakt. CHP werkt samen met Job Booster om jongeren kansen te bieden op de arbeidsmarkt. Anika is één van de jongeren. ‘Als ik de training heb afgerond, ga ik aan de slag voor CHP. Het is mijn droom om onafhankelijk te zijn.’
Vezels voor de Toekomst breidt uit naar Samar: 4 vragen
In 2020 startte Vezels voor de Toekomst op Mindanao. Met dit project ondersteunen we duizenden abacaboeren. Dit jaar voegden we kleinschalige boeren op Oost-Samar toe aan het project. Jun Pascual (projectcoördinator van partnerorganisatie AMG) vertelt over deze uitbreiding en hoe we de gemeenschap betrekken in het project op Oost-Samar.
Eerste soja geoogst in India
Kleinschalige sojaboeren in India koppelen aan de verwerkingsfabriek Tempeh Today, zodat hun inkomen stijgt en ze diversere gewassen telen. Met dat doel startte Woord en Daad en onze Indiase partner Bethel AG in januari 2022 een nieuw project. Het eerste jaar gebruiken we vooral om de waardeketen op te bouwen en de eerste boeren te ondersteunen.
Onderzoek verduurzaming maisteelt in Burkina Faso
In juni zijn drie demonstratiepercelen aangelegd in Burkina Faso. Op de demovelden wordt een praktijkonderzoek gedaan naar de combinatieteelt van mais en soja. Hier kunnen de maisboeren met eigen ogen zien wat een andere manier van werken oplevert. De demovelden zijn te vinden op de akkers van drie FairMaize-boeren in Diallo (provincie Ziro), Bieha en Boala (provincie Sissili).
Column | Het veld in!
‘Je staat nog op geluid dempen’, ‘de internetconnectie is erg zwak, kan je dat herhalen?’, en ‘kan iedereen mijn gedeelde scherm zien’? Zomaar wat clichés die ik in de afgelopen coronatijd zeer regelmatig langs heb horen komen in een Microsoft Teams of Skype meeting.
Rakhila: ‘Ik wil mensen vertellen dat ze op God mogen vertrouwen’
Rakhila (11) woont samen met haar moeder, broertjes en zusjes bij haar opa en oma in Etena, een stad op 30 kilometer afstand van de hoofdstad van Tsjaad. Haar vader overleed toen ze nog maar 5 jaar was. Van jongs af aan gaat Rakhila naar school, maar dit lukte niet elke dag. Sinds ze wordt gesponsord, is daar verandering in gekomen.
‘Vijf achtstegroepers springen € 1275,25 bij elkaar!
Vijf leerlingen van de Ds.C.de Ridderschool uit Nunspeet hebben op een originele manier afscheid genomen van hun basisschooltijd: ze hebben 24 uur doorgebracht op een trampoline en lieten zich hiervoor sponsoren. Ze haalden hiermee een prachtig bedrag op: €1275,25 voor Speedschools in Burkina Faso! Enorm bedankt, Sarah, Janique, Ilsa, Brent en Thomas.
Vissen, een mannenberoep?
Vissen is mannen werk. Dat is de overheersende opvatting in veel vissersdorpen in het noorden van Sri Lanka. Een misvatting, want er zijn wel degelijk vrouwen die de zee op gaan om te vissen of op een andere manier geld verdienen in de vissector. Elisabeth Paththinathan (56 jaar) gaat al sinds haar tienerjaren de zee op, maar als ze samen met andere vrouwen een officiële vissersgroep wil starten botst ze tegen vooroordelen op.
Elisabeth, moeder van zes dochters, woont in Anthoniyarpuram. ‘Mijn moeder overleed toen ik twaalf was en ik verloor mijn vader toen ik vijftien was. Ik bleef alleen achter met de zorg voor mijn broertje en zusje,’ vertelt ze. Het is sinds die tijd dat Elisabeth ging vissen. Ze trouwde met een visser. Haar man vond het geen probleem dat Elisabeth in de visserij werkte. Samen gingen ze de zee op.
Kostwinner
Als haar man in 1992 ademhalingsproblemen krijgt, moet hij het rustiger aan doen. ‘Ik raakte meer betrokken bij het vissen. Drie jaar geleden stopte mijn man helemaal met vissen, nu ben ik de kostwinner in het gezin.’ Naast het vissen heeft Elisabeth een kleine winkel in bij hun huis.
De visserij levert het gezin een goed inkomen op. Alle zes de dochters kunnen naar school. De oudste dochters zijn intussen getrouwd. De jongste van het gezin is net begonnen met een studie aan de universiteit.
Vrouwengroep
Elisabeth gaat al jarenlang de zee op om te vissen en ook andere vrouwen in het dorp verdienen de kost in de visserij. In 2014 startten ze een samenwerking voor visservrouwen in het dorp. De groep begint met 62 leden. In 2019 start de groep een procedure om officieel geregistreerd te worden, maar dat blijkt lastig. ‘De door mannen gedomineerde sector en de coöperatie in ons dorp dachten dat vrouwen niet kunnen vissen. Het was een uitdaging en we werden vaak verwaarloosd door de officiële instantie.’
Het proces strandt. In 2021 geeft partnerorganisatie OPEnE het proces een nieuwe impuls. Ze voeren gesprekken met de gemeenschappen en geven voorlichting. Het tij keert geleidelijk en de vrouwen krijgen de mogelijkheid om hun vissersgroep officieel te registreren. De vrouwengroep heeft intussen 55 leden.
Ook nemen de vrouwen deel aan trainingen over duurzame visserij en viskweek. Twintig leden vroegen een licentie aan om zeekomkommers te kweken. Ze hopen in 2022 te kunnen beginnen met die onderneming. ‘De registratie bij het Ministerie van Visserij is belangrijk, omdat we dan bij andere overheidsinstanties en financiele dienstverleners kunnen aankloppen zonder onze waardigheid te verliezen.’
Hoe is het nu in…? | Sponsoring update 2022
We zijn dankbaar dat ons sponsorprogramma in 2021 opnieuw is gegroeid, en dat steeds meer mensen besluiten om sponsor te worden van een kind dat opgroeit in armoede. Mede dankzij uw steun konden vorig jaar 3.095 kinderen naar het kleuteronderwijs, 17.387 kinderen naar het basisonderwijs, 8.416 tieners naar het voortgezet onderwijs en 1.384 jongeren naar het vervolgonderwijs. En dat niet alleen: er werden 30.218 docenten getraind, waardoor hun leskwaliteit verbeterde.
Tsjaadse start-up van Moïse groeit door
De rode zeecontainer langs de straat is nog dezelfde als in 2020, maar het bedrijf dat hier gevestigd is, maakte een ontwikkeling door. Moïse Doukam Yamtebaye startte in 2019 met zijn bedrijf. Hij verkocht beltegoed. Job Booster ondersteunt de jonge ondernemer met training en coaching. Ook kunnen de ondernemers dankzij Job Booster een lening afsluiten bij een lokale bank. Moïse sloot een lening af en investeerde in zijn bedrijf. Daardoor groeide Yam Business uit tot een dienstverlener waar klanten naast beltegoed ook geld kunnen overmaken en pasfoto’s kunnen maken.
Vluchtelingen in Oeganda aan de slag als imker
‘Ik haatte vluchtelingen.’ Het is dit eerlijke antwoord dat het sentiment van veel mensen in het noordwesten van Oeganda vertolkt. De drie woorden vertolken een opgekropte frustratie. Toch staat het antwoord in verleden tijd. Er is een verandering in gang gezet en daarin spelen bijen een hoofdrol.
Ondanks de grote armoede in Oeganda vangt het land ruim 1,5 miljoen vluchtelingen op. De meeste vluchtelingenkampen zijn te vinden in het noordwesten van het land, dicht bij de grens met Zuid-Soedan. Het Rhino Camp in de regio West Nile is één van de kampen. Dit vluchtelingenkamp werd in de jaren ’80 geopend nadat veel Soedanezen de burgeroorlog in hun land ontvluchtten. Op dit moment wonen er nog altijd 135.812 vluchtelingen in het kamp. Verreweg de meesten van hen zijn afkomstig uit buurland Zuid-Soedan.
In gesprek met de gemeenschap over de vluchtelingen in de regio.
‘Wij krijgen niets’
‘Ik gaf een vluchteling nooit toestemming om op mijn land te werken, want zij krijgen voedsel en andere spullen, zoals zeep, via het World Food Program van de VN. Wij krijgen niets. Daarom haatte ik vluchtelingen,’ vertelt Azamuke Moses Emanuel. De 28-jarige jongen verwoordt daarmee het sentiment onder de bevolking van West Nile. In deze regio staat het Rhino Camp.
‘Dankzij het werk van LM is mijn houding ten opzichte van vluchtelingen veranderd,’ vervolgt de jongeman. Samen met partnerorganisaties Läkarmissionen International (LM), Tunado en Trias ondersteunt Woord en Daad imkers in Oeganda. De honingsector biedt veel mogelijkheden om een goed inkomen te verdienen, ook op het platteland van Oeganda. Al enkele jaren werken we in de regio West Nile en ondersteunen we de Oegandese bevolking in het opzetten van een imkerij. Dat doen we onder het Busy Bees programma, waarmee we bouwen aan een duurzame en inclusieve honingsector in Oeganda.
Acceptatie van vluchtelingen
Sinds 2022 hebben we het project uitgebreid en werkt partnerorganisatie LM onder vluchtelingen. We ondersteunen vluchtelingen om aan de slag te gaan als imker. Ze krijgen training in bijenhouden en ondersteuning bij het starten van een bedrijf. Tegelijk betrekken we de Oegandese bevolking in de dorpen rond het kamp bij het project.
In verschillende bijeenkomsten gaan we in gesprek met de gemeenschappen om hun beeld van vluchtelingen te veranderen. Dat is een belangrijk proces om de acceptatie van vluchtelingen te stimuleren. Bij een eerste sessie waren 124 leden uit de gemeenschap aanwezig. Een aspect van de bijeenkomsten is de toegang tot land. De vluchtelingen bezitten geen land, maar om een imkerij te starten is wel een stuk grond nodig. We stimuleren gemeenschappen om vluchtelingen toegang te geven tot land.
Samuel Gala krijgt toestemming om zijn bijenkasten op land van de gemeenschap te zetten.
Vrede en harmonie
Naast het economische perspectief dat de honingsector biedt voor de vluchtelingen en de gemeenschap, werken we aan een verbetering in de relatie tussen de Oegandese bevolking en de vluchtelingen. Met dit onderdeel van Busy Bees willen we de vrede en harmonie tussen de twee groepen bevorderen.
Samuel Gala is één van de vluchtelingen die dankzij de sessie toestemming kreeg om een imkerij te starten op grond van de gemeenschap. Hij is blij met deze kans: ‘LM heeft echt een gevoel van broederschap en liefde tussen ons, de vluchtelingen, en onze Oegandese broeders gestimuleerd. Dit zal zeker ons leven verbeteren, want nu heb ik een stuk grond waar ik mijn imkerij kan starten.’
‘Ik wil me voor de veiligheid van mensen inzetten’.
Hey Jarno, kun je wat over jezelf vertellen?
Ik ben Jarno, 17 jaar oud. Ik woon in het mooie Dordrecht. En momenteel ben ik bezig met de opleiding Beveiligen en Bewaken.
Wat leer je zoal tijdens je opleiding?
De opleiding is heel praktijkgericht. Dus we leren hoe je mensen aanspreekt en hoe je moet handelen als mensen vervelend zijn. Dat zijn manieren om mensen rustig te houden, maar ook aanhoudingstechnieken. En daarnaast theorievakken, bijvoorbeeld over wet- en regelgeving. Het is belangrijk om goed te weten wat je rechten zijn, maar ook wat je als beveiliger niet mag doen.
Wat kun je voor werk doen met deze opleiding?
Als je de verschillende niveaus van de opleiding doorloopt, kun je op veel plekken terecht. Bij beveiliging, handhaving, politie en je kunt ook de defensiekant op. Doorstromen naar defensie is ook mijn ambitie.
Doe je tijdens je opleiding praktijkervaring op?
Ja zeker. Je loopt stage bij een beveiligingsbedrijf. Zelf voer ik mijn stage op dit moment uit bij het Ikazia Ziekenhuis in Rotterdam.
Hoe vaak is jullie inzet als beveiliging nodig in het ziekenhuis?
Tegenwoordig zijn er steeds meer incidenten, ook binnen het Ikazia. Vroeger waren er misschien één of twee incidenten per week, nu zijn dat er één of twee per dag. Dus je ziet echt een toename in agressief gedrag.
Hoe handelen jullie in dit soort situaties?
Je probeert een persoon eerst rustig te krijgen, zodat je een normaal gesprek kunt voeren. Dat doe je vanuit een heel dirigerende houding. Als iemand luistert, pas je je stijl aan en kun je een normaal gesprek voeren. Werkt dit niet, dan moet je er meer pit in gooien.
Wat betekent veiligheid, het thema van deze editie van Grenzeloos, voor jou persoonlijk?
Ik vind het belangrijk dat je je veilig kunt voelen. Dat er mensen voor jouw veiligheid instaan en je niet bang hoeft te zijn als je je dagelijks leven leidt.
Vind je Nederland een veilig land?
Over het algemeen zeker. Veel mensen zetten zich in voor jouw veiligheid. En ik denk dat heel erg wordt onderschat hoe moeilijk het is om dat werk te doen.
Welke tips over veiligheid wil je anderen geven?
Je bent tegenwoordig overal te volgen, dus zorg dat je ook bijvoorbeeld op internet je privacy bewaakt (zie ook de boekentip over dit onderwerp in dit nummer!) . En kijk op straat gewoon vriendelijk naar anderen. Met een positieve houding escaleert het veel minder snel.
Zou jij ook willen werken in een land waar het heel onveilig is?
Dat lijkt me wel moeilijk. Je bent daar kwetsbaarder. Maar aan de andere kant vind ik het juist mooi om me dan voor de veiligheid van mensen in te zetten. Ik zou graag bij defensie werken om me juist ook in te zetten in dat soort gebieden.
Jarno, ik zie dat je een kruisje om je nek draagt. Wat betekent dit kruisje voor jou persoonlijk?
Voor mij betekent het een herinnering aan wie je bent en het geeft ook verantwoordelijkheid
dat je je ook als christen moet gedragen. Want als je je ‘onchristelijk’ gedraagt, dan wordt je wel met een schuin oog aangekeken. Dat wil je niet, niet voor jezelf en ook niet voor God. Een kruisje geeft ook herkenning en een veilig gevoel omdat je weet dat God voor je zorgt. Soms als je je niet op je gemakt voelt, of bang bent om een nieuwe situatie in te gaan, dan wordt je er weer aan herinnerd dat God met je mee gaat en dat Hij het beste met je voor heeft. Dat kan mij dan een boost geven.
‘Terwijl Sena aan het afwassen was, vond de aardbeving plaats’
Op zaterdag 14 augustus 2021 vond er rond 8:30 uur een aardbeving plaats in het zuiden van Haïti. Child Advocate Rosenette vertelt het verhaal van één van de kinderen.
“Sponsoring biedt mij de kans om mijn zegeningen te delen“
Inge (28) uit Veenendaal staat 1 dag per week voor de klas. “Ik heb een hart voor onderwijs aan kinderen. Toen ik in 2016 een advertentie zag met kinderen die een sponsor zochten, besloot ik samen met mijn man Erik sponsor te worden.
Rupsje nooitgenoeg | Duurzame vooruitgang
Duurzaamheid en vooruitgang lijken heel goed samen te gaan. Tegelijkertijd vergroten ze ons niveau van welvaart én gaan we beter om met Gods schepping.
‘Investeren in vrouwen heeft meer impact op gezin’
‘AgriJob Booster doorbreekt stereotypen in sectoren, zoals dat van varkenshouder. Dat beroep was in onze gemeenschap alleen voor mannen,’ vertelt Josiane Vodounou (30 jaar) terwijl ze naar haar biggen kijkt. De jonge Beninese is één van de jonge ondernemers die vorig jaar door AgriJob Booster werden ondersteunt. Projectmanager Philippe Akpaki vertelt over de uitdagingen om de stereotypen te doorbreken.
AgriJob Booster ondersteunde vorig jaar bijna 1.500 jonge ondernemers. De afgelopen jaren bleef het percentage vrouwen achter bij de doelstelling dat 60% van de ondersteunde jongeren vrouw is. De afgelopen twee jaar schommelde dat percentage tussen de 30 en 35%. In 2022 ligt de focus daarom nog meer op het selecteren en ondersteunen van vrouwen.
Onzichtbaar
Philippe legt uit waarom dat belangrijk is: ‘Er werken meer vrouwen dan mannen in de agrarische sector, maar ze zijn vaak onzichtbaar. Hun werk is onzichtbaar en ze zijn vaker kwetsbaar, daarom willen we juist hen ondersteunen.’ De vrouwen hebben vaak niet de mogelijkheid om zich te profileren in de sector.
Daarnaast zijn het de mannen die het land bezitten. Vrouwen kunnen wel toestemming krijgen om het land te bewerken, maar de man blijft eigenaar. Tot slot is er een cultureel aspect. ‘Als je in een gemeenschap mannen en vrouwen uitnodigt voor een training komen alleen de mannen. Als er al vrouwen komen, houden ze hun mond tijdens de training. Daarom startten we met trainingen speciaal voor vrouwen.’
Varkenshouder
Ondertussen profiteert Josiane van de training die ze volgde. Na een oriëntatie en een onderzoek van de kansen in verschillende sectoren koos ze voor varkenshouder. ‘Dat is een winstgevende sector dankzij de hoge vraag,’ verduidelijkt ze. Tijdens de technische training leerde ze de kneepjes van het vak. ‘Dit jaar had ik geen last van ziektes, zoals ik die zag bij een varkenshouder hier in de buurt.’
Impact via vrouwen
In de besteding van het inkomen wordt het verschil tussen mannen en vrouwen zichtbaar. ‘Als je investeert in de vrouwen, heb je meer impact op de gezinnen,’ legt Philippe uit. ‘Met een hoger inkomen, koopt een vrouw eten voor het gezin en betaalt ze schoolgeld. Ze investeert in het welzijn van het gezin.’ Voor mannen ligt dat anders. Er zijn mannen die het inkomen voor zichzelf besteden en bijvoorbeeld spullen kopen voor zichzelf of het geld uitgeven met vrienden.
De eerste resultaten van de extra focus op vrouwen zijn zichtbaar in de cijfers. In de voorlopige cijfers uit de vijf regio’s over de eerste zes maanden van 2022 komt een positief beeld naar voren. We ondersteunden 1.740 jongeren, waarvan 86% vrouwen. En daarmee investeerden we in het welzijn van hun gezinnen.
3 vragen over trainingen van AgriJob Booster Benin
Met AgriJob Booster ondersteunen we startende ondernemers in de agrarische sector. Zij krijgen een training en coaching bij het starten van hun bedrijf. Hoe ziet dat trainings- en coaching traject eruit? Hoe worden de trainers ondersteunt? En waarom investeerden we in mobiele trainingen? Projectmanager Philippe Akpaki beantwoordt drie vragen over de trainingen.
AgriJob Booster werkt in vijf regio’s met een grote groep trainers en coaches met verschillende achtergronden. Hoe garandeer je dat alle jongeren dezelfde training krijgen?
‘Toen we begonnen met AgriJob Booster gebruikte elke trainer zijn of haar eigen kennis en ervaring in de trainingen, maar was er geen eenduidig opzet. Daarom besloten we alle 27 trainers en coaches in ons netwerk te trainen. We introduceerden een opzet van de training die ze allemaal kunnen gebruiken. Daardoor krijgt de jongere in Parakou dezelfde training als in Sinendé. De training en coaching wordt wel toegespitst op de context en het bedrijf van de jongere, maar de behandelde thema’s zijn hetzelfde. Daardoor weten we zeker dat de jongere getraind worden in dezelfde onderwerpen, maar we kunnen ook beter de resultaten van de jongeren analyseren. De jongeren krijgen dezelfde training en coaching, dus als er een verschil in succes is, moet dat aan een andere factor liggen.’
We investeren in materialen voor mobiele trainingen. Daarmee kunnen we de training in de gemeenschappen geven. Waarom is dat belangrijk?
‘In de eerste plaats is het belangrijk dat we de training in de gemeenschappen geven, omdat de jongeren dan niet hoeven te reizen. Ze kunnen hun bedrijf voortzetten. Stel dat we een pluimveehouder uit Sinendé uitnodigen voor een trainingsweek in Parakou, wie verzorgt dan de kippen als de jongere van huis is?’
‘Daarnaast kunnen we de trainingen aanpassen aan de omstandigheden waarin de jongeren wonen. Als de training op een landbouwschool gegeven wordt, leren ze werken met de materialen die daar zijn. Die materialen hebben ze niet per se in hun eigen gemeenschap. Doordat de trainer in de gemeenschap komt, kan hij de training aanpassen aan de lokale context en de materialen die daar beschikbaar zijn. Zo kan de jongere de nieuwe kennis ook daadwerkelijk toepassen. Ook krijgen de jongeren beter advies als de trainer hun bedrijf heeft gezien.’
Dit jaar zijn er 1.740 jongeren geselecteerd voor training en coaching. Hoe ziet hun traject eruit?
‘We starten in juli met trainingen. Vier maanden begeleiden we de jongeren. De eerste week van elke maand volgen ze een training. De andere drie weken worden ze gecoacht. Elke maand analyseren we samen met de jonge ondernemers de maand. Hoe ging het? Wat was de sleutel tot succes? Eventueel passen we de begeleiding aan na deze resultaten. In November maken we een eindanalyse waarbij we de vier maanden evalueren.’
‘Daarnaast starten we in de gemeenschappen een platform met de lokale overheid, sociale organisaties en het maatschappelijk middenveld. We stimuleren die bijeenkomsten om meer samen te werken op het gebied van jeugdwerkgelegenheid. In acht gemeenschappen zijn we gestart met deze platforms. AgriJob Booster adviseert deze platforms, maar het is belangrijk dat de plannen voor werkgelegenheid van de jongeren in deze gemeenschap, die hier gemaakt worden door de leden ondersteunt worden. Het is hun plan, niet ons plan. Nadat we samen een plan opgesteld hebben, leggen we dat voor aan de verschillende autoriteiten. Daarmee informeren we de autoriteiten over de plannen in de gemeenschappen. Het is belangrijk dat de overheid weet welke plannen er zijn. Daarom vinden deze gesprekken plaats op het gemeentehuis. De overheid wordt betrokken bij het platform.’
© Woord en Daad | Privacy statement | Disclaimer