In de drukke kringloopwinkel in Gorinchem maken 80 vrijwilligers zich hard voor goede banen in India. En al die spulletjes die over de toonbank gaan hebben grote impact: 400 jongeren vonden afgelopen jaar in India een goede baan. In deze nieuwe aflevering van Werelddelen – de Podcast hoort u hoe dat in zijn werk gaat. Luistert u mee?
In 2020 ontmoetten we kleermaker Honoré uit Tsjaad. De jonge ondernemer maakt lange dagen om alle bestellingen op tijd te leveren. ‘Het is belangrijk hoe je de klanten ontvangt, dat je snel werkt en dat je afspraken nakomt. Ik geef de klanten extra aandacht en als ik zeg dat de kleren over twee dagen klaar zijn, dan is dat ook zo,’ vertelt hij destijds.
De leerlingen van de Ds. G.H. Kerstenschool in Borssele hebben enorm hun best gedaan. Stagejuf Ilona Zegers van Driestar Educatief organiseerde op school een sponsorloop. De opbrengst was bestemd voor Geef ze een TIEN! in Guatemala.
Zo’n 75 betrokken ondernemers die een verschil willen maken in het leven van hun naaste namen deel aan de Business Meeting van Woord en Daad. Het netwerkevent stond dit jaar in het teken van waardig werk.
Laatst reed ik door Lima, de hoofdstad van Peru, en moest even stil staan voor het stoplicht. Een aantal jonge Venezolanen liep door de rij auto’s om wat bij te verdienen met het wassen van de voorruiten. Een aantal zijn ook vader. Hun kinderen zitten in de middenberm. Ik zink wat weg in gedachten met een aantal vragen. Wat moeilijk om als vader het besluit te moeten nemen om uit je land weg te gaan, duizenden kilometers af te leggen om een nieuw bestaan op te bouwen voor je kinderen in een onbekend land. Zou ik dat kunnen? En
Budidi Johnson uit India zit in het eerste jaar van zijn bacheloropleiding Handel. De opleiding is ver van zijn huis, daarom verblijft hij in een hostel. ‘Ik vind het leuk om te zingen en maak iedere dag muziek.’
Evy (bijna 8) en Lynn (6) uit Lisse verkochten onlangs zelfgemaakte vogelhuisjes om geld op te halen voor Wesley, hun sponsorkind uit Haïti. ‘Wesley is acht jaar oud, net zo oud als Evy. In ons huis hangt een foto van hem. We vinden het erg leuk dat we weten hoe hij eruit ziet! Ook bidden we elke dag of de Heere Wesley vandaag weer wil helpen, en dat hij genoeg eten en drinken mag hebben en naar school mag gaan.’
Deze column verscheen ook op RD.nl op 21 juni 2022.
In mijn omgeving hoor ik steeds meer dat mensen gebruikmaken van een bubbelbad of jacuzzi. Om te ontspannen, even alles te vergeten en de zorgen van je af te laten glijden. Dat bubbelen lijkt aantrekkelijk en goed te zijn voor lichaam en geest.
Er is echter ook een andere manier van bubbelen. Een vorm van bubbelen waarin ik geen ontspanning zie, maar de spanning soms om te snijden is. Ik schreef al eerder een column over het leven in onze eigen bubbel, waar we maar moeilijk uit kunnen komen. Het zijn de bubbels die het wij-zij-denken bevorderen en vaak uitmonden in een vorm van polarisering die niemand in de samenleving verder helpt.
Ik moet bekennen: hoewel ik mijn best doe om elke keer weer bewust uit mijn bubbel te stappen, zit ik er soms sneller weer in dan dat ik zelf wil.
In het Nederlands Dagblad van 27 mei staat een persoonlijk interview met politicoloog en schrijver Kiza Magendane. Hij wordt bevraagd op het wij-zij-denken. De journalist legt Kiza deze stelling voor: „Niemand wil terug naar de tijd van verzuiling.” Kiza stelt als antwoord een tegenvraag: „Waarom niet?”
Hoewel Kiza zichzelf als progressief omschrijft, kan hij elementen van de verzuiling waarderen. Hij zegt daarover: „Tijdens de verzuiling hadden mensen hun eigen groepen, maar de elite wist elkaar te vinden en zocht naar gezamenlijkheid. Een gezamenlijk verhaal. Het wij.”
Hij vervolgt even later met: „Ik zou pleiten voor een Verzuiling 2.0. En dat niemand de macht heeft over de publieke ruimte. Maar dat we een plek hebben waar wij met elkaar bepalen hoe we met elkaar omgaan. Het is een plek van verbeeldingskracht.”
Het interview met Kiza bleef bij me haken. Verzuiling brengt het gevaar met zich mee dat we het in onze eigen bubbel leuk en goed hebben met mensen die dicht bij ons staan. Kiza inspireert mij met zijn Verzuiling 2.0. Vooral als het gaat om die gezamenlijke plek waar we allemaal een stem hebben in hoe we met elkaar omgaan. Een plek waar we het niet met elkaar eens hoeven te zijn, maar waar we elkaar wel proberen te begrijpen. Een plek waar we met elkaar in gesprek zijn en echt naar elkaar luisteren. De plek waar ik persoonlijk word uitgedaagd om buiten mijn eigen denkbeelden te stappen en kritisch te reflecteren op datgene waar ik voor sta.
Ik vind het een verademing als ik in mijn werk mensen tegenkom die mij vragen stellen over wat geloven voor mij betekent en waarom ik in het leven sta zoals ik in het leven sta. Ik vind het een verademing als ik wereldwijd mensen tegenkom met wie ik samenwerk, terwijl we op een open manier het gesprek voeren.
Zo vonden er afgelopen week op ons kantoor stevige inhoudelijke discussies plaats met collega’s uit Oeganda, Ethiopië, Burkina Faso en Nederland.
De collega’s uit Afrika begrepen niet waarom Nederland zo’n stevig standpunt inneemt in het conflict tussen Oekraïne en Rusland. „Waarom laten jullie het verder escaleren in plaats van dat jullie het laten de-escaleren?” Natuurlijk hadden we onze antwoorden klaar en dachten we wel uit te kunnen leggen waarom we het gevaar vanuit Rusland niet moeten onderschatten. We werden het niet over alles eens, maar met het delen van hun opvattingen zorgden de collega’s uit Afrika wel voor verrijking van ons perspectief.
Diezelfde verrijking ervaarden we toen we het thema zuidelijk leiderschap bediscussieerden. We hadden eerst onze gedachten erover op papier gezet. Hoe zorg je dat mensen in ontwikkelingslanden meer eigenaarschap krijgen? Een onderwerp dat in de ontwikkelingssector ”shift the power” wordt genoemd en op verschillende plekken bediscussieerd wordt. We waren best trots op wat er op papier stond, inclusief een stevige theoretische onderbouwing, met ook nog eens mooie praktijkvoorbeelden.
Kritisch vroegen onze Afrikaanse collega’s zich af of de discussie in Nederland over dit onderwerp niet doorslaat. „We weten heel goed wat we willen en kunnen prima leiderschap nemen, maar het gevaar bestaat dat het weer een wij-zij-gehalte krijgt. Wij spreken liever over ”share the power”. Het is nu eenmaal zo dat jullie ons vanuit Nederland op een andere manier scherp kunnen houden. We hebben elkaar nodig!”
Leven in een bubbel kan aanvoelen als een warm bad. Als anderen, buiten jouw bubbel, je kritische vragen stellen, kun je dat in eerste instantie ervaren als een koude douche. Maar soms is het net wat je nodig hebt om op de juiste temperatuur te komen.
De auteur is directeur-bestuurder bij Woord en Daad.
Tigist woont samen met haar moeder in Addis Abeba, op een compound waar nog vijf andere gezinnen wonen. Haar moeder verkoopt thee en koffie en verdient zo wat geld. Tigist: ‘Als ik ‘s ochtends op sta, ga ik eerst naar het toilet. Hierna was ik mijn handen en mijn gezicht. Op school heb ik een WASH training gevolgd, daardoor weet ik nu hoe belangrijk een goede hygiëne en een schone leefomgeving is.’
In Dolores werd eind 2021 een watersysteem aangelegd. De aanleg van het watersysteem is echt een project van het hele dorp. Zowel mannen als vrouwen hielpen om het bouwterrein in de bergen gereed te maken, leverden materialen en gingen daarna aan de slag met de bouw van het reservoir en de aanleg van waterleidingen. Het waterreservoir werd nog even geschilderd en toen was het watersysteem klaar voor gebruik! Inwoonster Gina vertelt in deze video: ‘Water is essentieel voor gezinnen. Door het watersysteem hebben we nu drinkbaar water vlakbij ons huis. Dit maakt ons leven makkelijker!’
Namens Woord en Daad en onze partners sprak Politiek Adviseur Maarten van Nieuw Amerongen bij een rondetafelgesprek in de Tweede Kamer over landrechten en eigendomsrechten.
Christine Caspe woont sinds een aantal jaar samen met haar vader, moeder, twee zusjes en broertje in Dolores, een dorp op de Filipijnen. Ze vertelt hoe tyfoon Haiyan in 2013 hun leven veranderde. ‘God bleef trouw en bracht het sponsorprogramma op ons pad.’
Het is een stralende dinsdagmiddag in juni. We zijn alweer aanbeland bij de laatste van de vier bedankmomenten. Deze keer zijn we in Goes, bij het Hoornbeeck College, samen met ruim dertig vrijwilligers uit diverse comités en winkels. En een aantal bijzondere gasten: André, Ephraim, Julius en Florentine, met de zeven maanden oude Jedidjah.
De recent vernieuwde kringloopwinkel van Oud-Beijerland bruist van activiteit: maar liefst 80 vrijwilligers zetten zich in voor goed onderwijs in Nepal. Luistert of kijkt u mee naar deze nieuwe aflevering van Werelddelen – de Podcast?
De 13-jarige Galcha komt uit Wolaita, een regio in het zuiden van Ethiopië. Hij groeit op met zijn vader, moeder en broers met wie hij een goede band heeft. Het gezin woont op het platteland en is arm, daarom helpt Galcha al van jongs af aan met verschillende huishoudelijke taken. Toch besluit Galcha op een dag weg te gaan. Een keuze die zijn leven verandert.
Mihne Boere 8 jaar uit Werkendam heeft een kijkdoos gemaakt met het materiaal uit de Verrekijker. Ze deed er extra haar best op en versierde de binnenkant met draadverlichting. Ze kreeg hiervoor veel complimenten én haalde tegelijk een prachtig bedrag op: €50,- Super gedaan, Mihne, hartelijk dank!
De 15-jarige Juan Sebastián Sampayo woont in Villa de la Candelaria, een wijk in het Colombiaanse Cartagena. Dagelijks moet hij uitkijken voor het geweld op straat. Toch houdt hem dat niet tegen om zijn dromen na te jagen.
In 2015 woonde Arenda Russchen uit de Noordoostpolder een aantal maanden in Ethiopië. ‘Ik deed vrijwilligerswerk in een weeshuis en op een basisschool. Daar heb ik met eigen ogen gezien dat het essentieel is dat er wordt omgekeken naar kinderen waarvan het niet zo vanzelfsprekend is dat ze opgroeien in een veilige en liefdevolle omgeving met voldoende eten en scholing.’
Albert Biswas (40) werkt bij onze partnerorganisatie CSS in Bangladesh. Niet als docent, maar als supervisor. We vroegen hem naar zijn taken en toekomstdromen.
Mary Janne uit de Filipijnen was nog maar 3 jaar oud toen ze voor het eerst naar school kon. ‘Ik was een verlegen meisje en wist niet zo goed hoe ik met andere kinderen moest spelen. Dat komt denk ik doordat ik in de eerste jaren van mijn leven vaak ziek was, ik had darmproblemen.’ Mary Janne was nog herstellende van haar buikoperatie toen ze voor het eerst een school binnen stapte. ‘Ik leerde lezen en schrijven, maar ook omgaan met anderen.’
Kleermaken is al sinds Thuesnthiran Fareena (41 jaar) jong was haar passie. Als jonge vrouw moest ze aan de slag als kleermaker om haar familie te onderhouden. In de afgelopen twintig jaar is er veel veranderd in haar leven, maar kleermaken is nog altijd haar passie en dankzij een training verdient ze hiermee een mooie aanvulling op het salaris van haar man.
Thuesnthiran woont in een vrolijk lichtblauw geverfd huis in Moonrumurippu, een dorp in de regio Vavuniya. Haar man is voorganger in de plaatselijke Apostolische Kerk. ‘We zijn in 2003 getrouwd en we hebben twee dochters en een zoon,’ vertelt ze. Alle drie de kinderen kunnen naar school.
Dat was in haar jeugd wel anders. Thuesnthiran groeide op in een gezin met vijf kinderen. In 1995 moest het gezin vluchten voor de burgeroorlog tussen de Tamil Tijgers en de nationale regering. ‘Mijn vader was al oud en kon niet meer werken, daarom nam mijn oudste broer die verantwoordelijkheid op zich.’
In 2001 overlijdt haar moeder nadat haar oudere broer, de tweede van het gezin, vertrok. Haar oudste broer trouwt en daarmee vertrekt de kostwinner van het gezin. ‘Ik ging werken in een weverij. Dat was een moeilijke tijd, omdat ik lange dagen moest werken. Daarom stopte ik.’ Thuesnthiran besluit haar passie voor kleermaker te volgen en neemt een aantal lessen. Met die kennis gaat ze aan de slag als kleermaker en verdient ze geld.
Thuesnthiran Fareena samen met haar man voor hun huis.
Na haar huwelijk blijft ze actief als kleermaker. Haar man verdient 18.000 Sri Lankaase roepies (61 euro) per maand. Thuesnthiran vult dat inkomen maandelijks aan met gemiddeld 15.000 Sri Lankaanse roepies (51 euro). Ze volgde een training via Job Booster Sri Lanka. Job Booster ondersteunt jongeren en startende ondernemers naar waardig werk. Dat doet Woord en Daad samen met partnerorganisatie YGRO. We ondersteunen de jongeren met vaktrainingen en begeleiden startende ondernemers.
‘De training waarin ik leerde om een saree blouse te maken, was heel nutti. Ik volgde ook een training ondernemerschap, die me hielp om mijn bedrijf te versterken en uit te breiden. Ik leerde nieuwe technieken om een blouse te maken. Daardoor is de kwaliteit van mijn werk gestegen is en heb ik minder tijd nodig om een opdracht uit te voeren.’
Tijdens de training ondernemerschap leerde ze over klanttevredenheid en klantenbinding. Daarmee kan ze haar onderneming laten groeien. ‘Ik kijk met vertrouwen naar de toekomst dankzij de vaardigheden die mijn Heere Jezus me bood door het werk van anderen. Ik ben dankbaar voor de ondersteuning van YGRO en ik bid dat zij meer vrouwen in de gemeenschap mogen ondersteunen.’
Joan Kamara is in Sierra Leone geboren en getogen. De oorlog in haar land, die duurde tot 2002, deed haar besluiten de Cotton Tree Foundation (CTF) op te richten. Nog altijd hebben Sierra Leoners het namelijk moeilijk met de chaos die de oorlog naliet. ‘Door het conflict zijn we één van de armste landen ter wereld geworden.’
Dit artikel komt uit het juninummer van Werelddelen
Door Rudolf Mulderij, communicatiemedewerker
Twijfel, angst en wantrouwen zijn de vruchten van terroristische aanslagen in de Sahel. De laatste jaren is de onveiligheid in deze regio in Afrika steeds groter geworden. Florentine Bambara, coördinator van WARA (de alliantie van partnerorganisaties van Woord en Daad in West-Afrika) en Raoul Baloghun, programmadirecteur van partnerorganisatie Dedras vertellen over twijfel, angst en hoop: ‘We vertrouwen op God. Op een dag zal alles anders zijn.’
‘Sommige dagen gaat het goed, andere niet,’ beschrijft Florentine de situatie in Burkina Faso. Raoul vertelt over Benin: ‘Op dit moment is de situatie rustig.’ In beide antwoorden klinkt de onzekerheid door. Niemand weet waar en wanneer de volgende aanslag zal zijn.
Twijfel in Benin
Benin werd eind 2021 opgeschrikt door een aanslag, daarna volgden er meer. De aanslagen waren gericht op militaire posten in de buurt van de grens met Burkina Faso. Er vielen geen burgerslachtoffers, maar de aanvallen hebben wel impact op de bevolking. ‘De mensen in het noorden zijn banger,’ vertelt Raoul. ‘De overheid benadrukt dat ze de situatie onder controle heeft, maar de mensen trekken dat in twijfel.’
Onder de bevolking groeit de angst dat terroristen al in de gemeenschappen aanwezig zijn. ‘In mijn beleving is dit een grote uitdaging voor de regering, in ieder geval in het noorden van het land. Het is belangrijk dat mensen leren om terroristen te herkennen als ze in de dorpen aanwezig zijn,’ vertelt Raoul.
De aanslagen werden in het uiterste noorden van Benin gepleegd, buiten projectregio’s van Woord en Daad. Voor het land zijn de zorgen om de veiligheid nieuw. Woord en Daad bracht Dedras in contact met een partnerorganisatie in buurland Burkina Faso. In dat land staat de veiligheidssituatie al langer onder druk. ‘We werken aan een plan hoe we onze projecten kunnen voorbereiden en uitvoeren in een context met veiligheidsrisico’s,’ legt Raoul uit. Ook nemen de medewerkers van Dedras extra veiligheidsmaatregelen in acht als ze op bezoek gaan bij projecten in het noorden van Benin.
Angst in Burkina Faso
In Burkina Faso is de situatie dreigender. Begin dit jaar vielen terroristen de stad Djibo, in Noordoost-Burkina Faso aan. De stad werd afgesloten van communicatiemiddelen, water en voedsel. Inwoners konden de stad niet in of uit. Uiteindelijk slaagde het leger erin de stad te bevrijden.
Reizen wordt in delen van het land steeds gevaarlijker. Naast het risico om gestopt te worden door terroristen, waarna vrouwen worden verkracht en mannen vermoord, plaatsen terroristen steeds vaker explosieven in kuilen in de weg. ‘In december overleed mijn neef nadat hij op zo’n mijn reed,’ vertelt Florentine.
Meer dan 1,7 miljoen Burkinabé zijn inmiddels binnen het land op de vlucht. Ze trekken naar steden, zoals de hoofdstad Ouagadougou. Vaak zijn de vluchtelingen boeren, die in de hoofdstad geen werk kunnen vinden. Bij grote kruispunten in de stad proberen ze met bedelen te overleven. ‘Ik heb een baan en ik wil die mensen helpen, maar ik kan ze niet allemaal helpen,’ vertelt Florentine. Achter de directe nood van deze ontheemden schuilt een ander gevaar. Als de boeren geen voedsel verbouwen, ontstaan er tekorten.
Wantrouwen in de Sahel
Naast angst groeien ook de twijfel en het wantrouwen onder de bevolking. De situatie in de Sahel is complex. Conflicten, vaak tussen nomadische herdersvolken en boeren, zijn er niet nieuw. Vaak gaan die conflicten over weidegrond of kuddes die op de akkers van boeren grazen. Daarnaast zijn er terroristische groepen, waaronder groepen die gelinkt zijn aan ISIS en al-Qaeda. ‘Deze groepen zijn geen moslims,’ stelt Florentine. Een echte moslim kan de gruwelijkheden die deze terroristen begaan niet goedkeuren, verduidelijkt ze.
De mensen in de Sahel worstelen met vragen waar ze geen antwoorden op krijgen. Heeft de regering de situatie nog wel in de hand? Wat is eigenlijk de rol van Frankrijk, nu ondanks militaire missies in bijvoorbeeld Mali de veiligheid niet is verbeterd? Waarom kunnen grote mijnbedrijven goud blijven delven en exporteren terwijl dorpen in diezelfde regio onveilig zijn?
Ook onder de militairen heerst er onvrede. In januari resulteerde dat in een machtsovername. De president werd afgezet en het leger nam de leiding in het land over. Directe aanleiding was een voorval eind 2021. Een groep soldaten in het noorden werd niet afgelost zoals gepland. De rantsoenen raakten op. Een maand nadat de militairen afgelost hadden moeten worden, vielen terroristen de post aan. 54 militairen kwamen om. De nieuwe, militaire regering krijgt van veel Burkinabé het voordeel van de twijfel, ondanks dat de militaire regering niet democratisch is gekozen.
Verandering van binnenuit
Voedingsbodem voor de terroristen is volgens Florentine de desinteresse vanuit regeringen voor de afgelegen gebieden van het land. De infrastructuur is er slecht, er is nauwelijks schoon drinkwater, geen elektriciteit; daardoor heeft de bevolking weinig perspectief. Een oproep van terroristen om de wapens op te nemen tegen de regering vindt in zo’n context makkelijker gehoor.
‘Ik geloof in verandering van binnenuit, niet van buitenaf,’ aldus Florentine. ‘Kijk naar Afghanistan. Na twintig jaar oorlog is de Taliban daar opnieuw aan de macht. Die verandering kwam van buitenaf. Als de verandering niet vanuit het land komt, is ze niet duurzaam.’ Samen met partnerorganisaties ondersteunt Woord en Daad de mensen in Burkina Faso. We investeren in goed, christelijk onderwijs, we trainen boeren om hun oogst te optimaliseren, stimuleren irrigatie bij boeren en met het Job Booster-concept steunen we jongeren naar een goed inkomen. Maar hoe doe je dat in een onveilige context?
Flexibiliteit in projecten
‘Het is als navigeren met een boot,’ legt Florentine uit. ‘Je weet waar je heen wilt, maar door veranderingen van wind of stroming moet je bijsturen.’ Job Booster Oost-Burkina Faso ondersteunt jongeren in drie onveilige regio’s om een toekomst op te bouwen. Met een stabiel inkomen zijn de jongeren minder snel geneigd om zich bij gewapende groepen aan te sluiten. De realiteit vraagt ook om flexibiliteit.
De regio coördinatoren van het project voor Sahel, Centre-Nord en Est geven regelmatig updates over de situatie. In sommige communes (gemeenten) zijn regelmatig aanslagen, terroristen roven vee en er is de dreiging van een aanslag en explosieven op de weg. Job Booster bemiddelt bijvoorbeeld zodat startende ondernemers een lening kunnen afsluiten bij een bank. Soms weigeren jongeren om naar een bank in een grotere plaats te reizen uit angst voor een aanslag. Als de onveiligheid echt te groot wordt, besluit het team om de activiteiten in een gemeente tijdelijk te staken.
Hoop voor de Sahel
Raoul benadrukt het belang van onderwijs. ‘Onderwijs kan mensen veranderen. Eén van de oorzaken van armoede in Afrika is het zwakke onderwijs. Het is belangrijk dat kinderen naar school gaan, leren over de wereld, over hun leven inrichten en een bedrijf opzetten.’ Via het onderwijsprogramma werken we aan goed onderwijs in Benin en Burkina Faso.
‘Het is belangrijk om de projecten te blijven steunen,’ vertelt Florentine. Zonder projecten die werken aan de grondoorzaken van de onveiligheid zou de situatie nog ernstiger zijn. Ook Raoul onderstreept dit. Vanuit zijn functie begeleidt hij projectteams van Dedras bij het maken van plannen en analyses van resultaten. Ook bezoekt hij projecten om in de uitvoering te adviseren. ‘Voor mij draait ons werk om het redden van levens.’ Dat hangt nauw samen met zijn christen-zijn: ‘Jezus Christus is niet naar de wereld gekomen voor de sterken, maar voor de zwakken, kwetsbaren en armen.’
‘We vertrouwen op God. Op een dag zal het allemaal anders zijn,’ sluit Florentine af. ‘We weten niet hoe lang het duurt en hoeveel mensen nog zullen sterven, maar de Bijbel zegt dat we ‘meer dan overwinnaars’ zijn. We bidden om vrede voor Burkina Faso.’
De kringloopwinkel is in. Ook reformatorisch Nederland snuffelt naar hartenlust in gebruikte spullen. Tegelijk worden vanuit eigen kring steeds meer nieuwe winkels gestart. „Concurrentie? Nee hoor, we zitten het liefst bij elkaar in de buurt. Dat trekt meer bezoekers.”
Manager Sturm: „Hergebruik is in en voor christenen komt daar rentmeesterschap bij. Vroeger kwamen mensen naar de kringloop omdat ze nieuwe spullen niet konden betalen, tegenwoordig willen ze bewuster leven. Tweedehandskleding dragen is hip.”
Lees het hele artikel op RD.nl van 6 juni 2022.
Beeld: Niek Stam
‘Ik was altijd bezorgd of ik mijn cashews wel zou kunnen verkopen. Als dat niet lukte, zou mijn familie honger lijden, want ik kan geen ander werk op het land doen,’ vertelt Pa Amadu Kamara. Maar sinds vorig jaar is dat anders. Hij is niet langer afhankelijk van handelaren die het dorp bezoeken, maar hij heeft een vaste afnemer die een goede prijs betaald.
Pa Amadu staat tussen de cashewbomen als we hem ontmoeten. Van een afstand is al duidelijk dat hij een bijzonder verhaal heeft. Hij leunt met zijn armen op twee krukken. Op de plek waar zijn linkerbeen zou moeten staan is het leeg. Pa Amadu heeft één been.
‘Ik verwacht dit seizoen een grotere oogst, want ik heb de grond onder de bomen goed schoon gemaakt,’ vertelt Pa Amadu. Daarvoor gebruikte hij geld van de spaargroep in het dorp waar hij lid van is. Samen met partnerorganisaties ondersteunt Woord en Daad cashewboeren in Sierra Leone met het project Cashing in on Cashew. We bieden hen trainingen aan om de oogst te optimaliseren. Daarnaast starten we in de dorpen spaargroepen. Zo ook in Worreh Baimbay Village waar Pa Amadu woont.
Regelmatig komen de 25 leden van een spaargroep bijeen. Ze sparen een deel van hun winst of ze kunnen een lening krijgen tegen een aantrekkelijke rente. Voor de boeren in afgelegen gebieden van Sierra Leone is geld lenen bij een bank erg duur. Een rente van 20 tot 30% is niet vreemd. Dankzij de spaargroepen kunnen de boeren zelf sparen en elkaar geld lenen voor investeringen.
Pa Amadu gebruikte het geld om de grond rond de cashewbomen schoon te maken, één van de lessen uit de training die hij volgde. Dat is nodig voor een goede oogst. De cashewnoot groeit onder een cashewappel. Als de appel rijp is, valt de vrucht van de boom. De boeren verzamelen de gevallen vruchten en noten. Wanneer er onder de bomen veel planten of gras groeit, verdwijnt de oogst tussen de andere planten.
De cashewboeren in Worreh Baimbay zien het seizoen met vertrouwen tegemoet. Ze verwachten een goede omzet te halen, mede dankzij de nieuwe handelspartij Mel-O die de noten tegen een goede prijs opkoopt.
Voor Pa Amadu betekent de komst van Mel-O, partner in het project, veel. Door zijn handicap kan hij niet naar de markt in de grotere plaatsen reizen om zijn oogst te verkopen. Pa Amadu was aangewezen op rondreizende handelaren die het dorp bezochten. Deze handelaren bieden vaak een lage prijs en ze bezoeken de dorpen onregelmatig. Mel-O is een betrouwbare partner voor de boeren.
‘Ik ben dankbaar voor de handelaren die de noten kopen en het project, waardoor ik een link heb met de markt,’ sluit Pa Amadu af. ‘Mijn winst wil ik gebruiken om eten te kopen voor mijn gezin, medische kosten te betalen en andere zaken thuis te regelen.’
Als je er op let, komt dat drievoudige snoer op heel veel plekken terug. We zien we het bijvoorbeeld bij de partnerschappen in de landen waar we werken als Woord en Daad. Systematische veranderingen komen alleen van de grond waar overheid en bedrijfsleven ook aan tafel zitten.
Zo’n 145 vrijwilligers uit de regio ontmoeten elkaar dinsdag 31 mei tijdens een bedankmoment. Een inkijkje in een indrukwekkend project, mooie ontmoetingen en gezellig samen eten: Woord en Daad verbindt!
Na een groot aantal online meetings in de afgelopen twee jaar, konden de partners van Vezels voor de Toekomst eind april voor het eerst samenkomen. In Davao werd het project, dat inmiddels al twee jaar loopt, alsnog officieel gestart. Door de coronapandemie is dit moment uitgesteld. Een mooie gelegenheid om de partners, soms voor het eerst, in levende lijve te ontmoeten.
© Woord en Daad | Privacy statement | Disclaimer