Nieuws en verhalen

YA Driestar in Colombia: zaterdag

Zaterdag 4 mei

 

Na goed ontbeten te hebben reden we om 7 uur weg met twee pick up trucks. De bus waar we de hele week mee gereden hebben, was vandaag namelijk niet heel praktisch. We hoorden namelijk dat we naar een wijk zouden gaan waar de wegen met de bus onbegaanbaar zijn. Nou daar was geen woord van gelogen. Na bijna 2,5 uur rijden kwamen we aan bij het wijkcentrum.

Dit is een groot huis waar op zaterdag kinderen uit de wijk naar toe mogen komen. Hier spelen ze spelletjes, horen Bijbelverhalen en krijgen een maaltijd. Verder kregen de ouders van de kinderen een naaiopleiding aangeboden. Conviventia helpt deze organisatie met kennis over het opzetten van projecten en het uitbouwen van de organisatie.

Wat ons heel erg opviel was dat de kinderen veel overlevingsdrang met zich meedroegen. Een jongetje vroeg bijvoorbeeld aan mij wat iemand neersteken in het Engels was.  Dit kwam, hoorde ik, omdat in de gezinnen waar ze in opgegroeid zijn veel problemen zijn. Ouders werken in de drugswereld, er is geweld thuis of ze moeten stelen om te kunnen overleven. Het is daarom zo mooi dat mensen die situatie willen veranderen en samen willen werken aan een betere toekomst!

Ook al is het moeilijk om als stichting het hoofd boven water te houden. We hoorden dat het wijkcentrum heel de week al had gebeden of ze zaterdag weer eten mochten ontvangen. Ze waren bang dat het niet zou lukken, totdat Conviventia belde met de vraag of we langs konden komen en dat we dan eten mee zouden brengen.

Het eind van de middag hebben we een opvanghuis voor meisjes bezocht. Ook met deze organisatie deelt Conviventia haar kennis. We kregen een rondleiding en hoorden over de situatie van veel kinderen. Niet gewild of geen ouders meer in leven. Dat is toch heftig om te horen. En dat terwijl je in de ogen kijkt van vrolijke kinderen die blij zijn om je te zien.  Verder hebben we gezellig met de meiden gepraat en hebben ze nog voor ons gedanst.

In de avond hebben we met de groep gedacht aan al de mensen die hun leven hebben gegeven in de Tweede Wereldoorlog. Mooi om dit te blijven herdenken waar je ook bent en hoe lang het ook geleden is! Het is namelijk een teken dat vrijheid niet vanzelfsprekend is.

Morgen lekker een dag rust nemen van deze drukke week en naar een Colombiaanse kerkdienst. Benieuwd!

Welterusten hier, goedemorgen in Nederland!

 

Gerelateerde berichten

YA Driestar in Colombia: vrijdag

YA Driestar in Colombia: donderdag

YA Driestar in Colombia: woensdag

YA Driestar in Colombia: dinsdag

YA Driestar in Colombia: vrijdag

Vrijdag 3 mei

5:30… dat was de tijd dat onze wekker afging. Het kostte even moeite, maar toen waren we klaar om te beginnen met ons programma: net als de vorige dag een huisbezoek, presentatie en activiteitenmiddag, maar deze keer op de Lucero Alto school.

Als eerste gingen we naar de school, om daar onze tassen e.d. achter te laten. Bij binnenkomst werden we overspoeld met schattige glimlachjes, handjes, high-fives en begroetingen van kinderen van ongeveer 6 tot 14 jaar oud. We zijn tot de conclusie gekomen dat Colombiaanse kinderen heel erg leuk zijn 🙂

Toen was het tijd om te vertrekken; we moesten ongeveer 10 minuten lopen om bij het huis te komen van de jongens die we deze dag bezoeken. Daar aangekomen werden we verwelkomd door de familie van de twee jongens: de vader en moeder, een oom en de vriendin van de oom, die bij de voorstelronde aan ons en haar familie onthulde dat ze 3 maanden in verwachting was!

De moeder, Lady, is erg ziek. Ze heeft problemen met haar darmen, en wordt daar binnenkort voor de negende keer aan geopereerd. Hierdoor kan ze ook bijna niet lopen. De vader, Dario, zorgt overdag voor haar en ’s nachts gaat hij altijd op pad om afval te verzamelen. Eind van de week levert hij dat in en verdient daarmee per week gemiddeld €7,00.

Dit gezin heeft het heel zwaar. Maar wat opviel, is dat ondanks alle moeilijkheden de hoop en de liefde voor elkaar in dit gezin heel groot is. Toen aan de vader werd gevraagd wat zijn droom was voor de toekomst zei hij dat hij voor zichzelf niets wenste, maar wel voor zijn kinderen: een beter leven dan dat ze nu hebben. Later vertelde hij ook dat de ziekte van Lady hen ondanks alles dichter bij elkaar heeft gebracht. We hebben met elkaar gebeden voor dit gezin en we vertrokken met grote bewondering en respect voor deze mensen.

Terug op de school hebben we de presentatie over Nederland gehouden voor een klas met 40 leerlingen in de leeftijd 12 en 3 jaar.

’s Middags hadden we een programma met een klein aantal leerlingen van onze leeftijd. Zoals te verwachten was, was het grotendeels Colombiaanse dans. Ondanks de lessen van de vorige dag konden we er nog steeds helemaal niets van, maar de danslerares verzekerde ons dat we erg goed waren. Ook deze dag hebben we genoten en veel indrukken meegekregen. Ook de humor van onze geweldige gids en begeleider Jeisson draagt daar aan bij.

 

PS. In het weekend gaan wij hier ook van alles doen en zondag naar de kerk. Door het tijdsverschil tussen Nederland en Colombia zullen de verslagen van deze dagen maandag worden gepubliceerd.

 

Gerelateerde berichten

YA Driestar in Colombia: donderdag

YA Driestar in Colombia: woensdag

YA Driestar in Colombia: dinsdag

YA Driestar in Colombia: donderdag

Donderdag 2 mei

Piep, piep. Vanochtend werden we eindelijk eens wakker door de wekker. Dat betekent dat we goed geslapen hebben! Vandaag gingen we naar de Altos de Cazuca school van partnerorganisatie Conviventia. Eerst gingen we naar het huis van Jefferson, een jongen die op deze school zit.  Hij heeft zijn vader verloren en zijn zus heeft een baby van 2 maanden, maar zij moest vluchten voor haar man vanwege geweld. Zijn moeder heeft pas een hartoperatie gehad en is nu langzaam aan het herstellen. Het was heel indrukwekkend om hen thuis te bezoeken. Jefferson ziet er netjes en vrolijk uit. Als je dan bij hem thuis komt, ziet hoe hij leeft en zijn situatie hoort is het echt anders dan je had verwacht. Ze hebben nu geen inkomen en leven van maaltijden van buren, maar toch zijn ze er rustig onder. Dit huisbezoek laat ons wel goed zien wat armoede is. Na het bezoek hebben we de Nederland presentatie gegeven aan een klas en hebben de kinderen allemaal vragen aan ons gesteld over ons eten, het land en onze taal. Na de lunch gingen we naar een lokaal, waar Colombiaanse jongeren vertelden over Colombia. Daarna kregen we een traditionele dans te zien. En ja, wij kwamen er niet onderuit. De meiden kregen een rok aan en de jongens een hoed op. Het was nog best lastig om die dans goed onder de knie te krijgen, maar het was wel heel gezellig! Na een korte voetbalwedstrijd gingen we weer terug naar huis! Het was een dag met veel indrukken!

Gerelateerde berichten

YA Driestar in Colombia: woensdag

YA Driestar in Colombia: dinsdag

YA Driestar in Colombia: woensdag

Woensdag 1 mei

Hola! Vandaag zijn we voor het eerst echt de stad Bogota in geweest. Wat een leuke en ook indrukwekkende ervaring! We begonnen de dag met een lekker ontbijt om half 8. Helaas hadden we allemaal erg veel last van een jetlag. We waren vanaf half 5 wakker, dat was dus iets minder.

Na het ontbijt, wat bestond uit vers fruit, yoghurt en ei, gingen we de bus in. We kwamen aan bij een groot park vlakbij de buitenwijken van Bogota en hebben ons daar heel de ochtend en begin van de middag vermaakt. Er waren 16 studenten van de Conviventia Lucero Alto school. Op deze school zitten allemaal sponsorkinderen die vanuit Nederland gesteund worden. De studenten komen allemaal uit de wijken rondom de school en zijn arm. Er waren ook drie leraren bij van de school en ons team. Volleybal, voetbal, met handen en voeten praten en met elkaar lunchen. Het was een hele ervaring zo met de studenten van de school samen te zijn! Na een geslaagde ochtend, liepen we naar de gondel met heel de groep. Deze gondel zorgt er nu voor dat de buitenwijken beter verbonden zijn met de rest van de stad. Het is mooi dat de overheid dit heeft gedaan en veel bewoners maken er gebruik van. We zijn toen naar boven geweest, de bergen op. We gingen over de buitenwijken heen en stapten daar uiteindelijk ook uit. Dat was erg indrukwekkend om te zien! Je merkt ook dat de mensen heel erg trots op hun huizen zijn, omdat ze die zelf gebouwd hebben.

Daarna gingen we weer met de bus terug naar het guesthouse in Tenjo en hebben we een lekkere maaltijd gehad. Na nog een keer de presentaties te hebben geoefend voor morgen op de school, waren we het allemaal erg moe en zijn we naar bed gegaan.

Morgen horen jullie meer over ons bezoek aan de eerste school.

 

Gerelateerde berichten

YA Driestar in Colombia: dinsdag

YA Driestar in Colombia: dinsdag

Dinsdag 30 april

Nadat we vroeg uit ons warme bed moesten, stonden we rond zeven uur allemaal op het vliegveld.

Zwaar beladen klaar om nieuwe ervaringen op te doen. Met de paspoorten in de hand begonnen we de dag met gebed om een behouden aankomst en om Gods aanwezigheid tijdens de reis te vragen. Nadat we uitgebreid afscheid hadden genomen van onze familie checkte we in en mochten we onze ruimbagage afgeven. We kwamen snel door de douane heen en hebben nog wat lekkers gehaald om daarna onze gate op te zoeken, klaar voor het avontuur! Kwart over negen was het eindelijk zover, we mochten het vliegtuig in. De vlucht verliep goed en soepel, we hadden weinig turbulentie en het eten en drinken werd goed verzorgt door KLM. Na tien uur was het eindelijk zo ver. Colombia, onze eerste indruk was een prachtig land met mooie natuur, maar je zag al snel hoe arm het kan zijn.

Na nog anderhalf uur rijden kwamen we aan op onze verblijfplek in Tenjo. Het ligt op een prachtige locatie in de bergen. Onze verblijfplek is mooi met een grote tuin. Nadat we een rondleiding gekregen hebben en tijd hadden om ons op te frissen en onze koffers uit te pakken gingen we eten.

Het team van Conviventia, de partner organisatie van Woord en Daad, heeft heerlijke taco’s gemaakt. Na een afsluiting van de avond heeft ieder zijn bed opgezocht nog moe van de vlucht. De komende dagen gaan we projecten bezoeken, meer zien van het werk van Conviventia, partnerorganisatie van Woord en Daad, en van Colombia. Dat lezen jullie in de komende blogs.

Gerelateerde berichten

“Ik ben de eerste vrouw op de opleiding”

Elektricien een mannenberoep? Voor Konaté Rainatou uit Burkina Faso geldt dat niet. Het vak is haar passie.  Ze volgt een training binnen het Job Booster programma om het vak te leren. Daarvoor verhuisde ze naar Ouahigouya, ruim 200 kilometer van haar geboorteplaats Nouna. Ze leert schema’s maken voor schakelingen en die vervolgens in de praktijk te bouwen. In onderstaande video vertelt ze over haar passie en haar toekomstdroom.

Aan Tafel#43 THT over de datum

15 procent van de voedselverspilling in Nederland wordt veroorzaakt door houdbaarheidsdata die op verpakkingen van voedingsmiddelen zijn vermeld. Op bijna elke verpakking voor eten en drinken moet zo’n datum staan. Maar is zo’n datum echt nodig? Lees hier met welke houdbaarheidsdata je op moet passen én wanneer je je gezonde verstand kunt gebruiken.

Pas hiermee op

TGT staat voor ‘te gebruiken tot’ en tref je aan op producten die je maar kort kunt bewaren, zoals bijvoorbeeld vlees, vis, verse sappen en gesneden groente. Bij dergelijke producten staat deze aanduiding er niet voor niets op! Er kunnen na de vermelde uiterste datum bacteriën en ziekteverwekkers in de producen zitten die je niet met het blote oog kunt zien, maar waar je wel behoorlijk ziek van kunt worden. Het voedingsmiddel kan er soms nog prima uit, zien maar ondertussen echt niet goed meer zijn. Als de TGT-datum is verstreken, is de veiligheid van het product niet meer gegarandeerd. Opeten voor die datum is natuurlijk het beste. Het uitstellen van de uiterste gebruiksdatum door het product op tijd in te vriezen, is vaak ook een goed alternatief.

Niet helemaal perfect

Heel anders ligt het als het gaat om lang houdbare producten die voorzien zijn van een THT-datum. Die hoef je echt niet weg te gooien als de datum eenmaal is bereikt. Als je je ogen, neus en smaak (en een beetje gezond verstand) gebruikt, kun je heel goed zelf bepalen of een voedingsmiddel nog gegeten kan worden. De THT-datum wil alleen zeggen dat de fabrikant de kwaliteit niet meer garanderen, wat kan betekenen dat de smaak, geur, kleur en dergelijke van het voedingsmiddel niet meer helemaal perfect is. Gewoon even goed kijken, ruiken en proeven of het nog kan.

We kunnen het best zelf

Volgens onderzoekers daalt de verspilling van lang-houdbare producten zoals rijst, pasta, meel en koffie met 12 procent als er geen THT-datum op zou staan. Voor een heel aantal producten als kauwgum, azijn, suiker, zout en wijn is een THT-datum overigens helemaal niet verplicht. Ooit gezien dat er op je bananen, appels, mango’s, avocado’s of citroen een datum staat? Ook verse groente en fruit zijn daarvan vrijgesteld. We kunnen het best zelf.

Waarom zet Woord en Daad zich in tegen voedselverspilling?

In Nederland wordt ongeveer een kwart van het voedsel verspild, wereldwijd zelfs een derde. Minder weggooien levert je 40 kilo voedsel per jaar op. Dat is beter voor het milieu, de portemonnee en voor mensen wereldwijd. Lees hier terug waarom Woord en Daad zich inzet tegen voedselverspilling en wat we wereldwijd doen. Woord en Daad zet zich op deze manier in voor Duurzaam Ontwikkelingsdoel 12.3: het halveren van de voedselverspilling in 2030. Alle doelen samen streven ernaar om een eind te maken aan armoede, ongelijkheid en klimaatverandering.

Job Booster biedt nieuwe hoop voor Tapu en Sharmin uit Bangladesh

Per jaar komen er in Bangladesh zo’n 2,2 miljoen jongeren bij op de arbeidsmarkt, op zoek naar een baan. Job Booster Bangladesh wil samen met lokale partners kansarme jongeren koppelen aan werkgevers.  Tapu Sarkar (26) was zo’n kansarme jongere. Nu werkt hij als assistent-supervisor bij een internationaal voedingsmiddelenbedrijf.

Tapu werd geboren in het district Khulna in Bangladesh en komt uit een arm gezin.  Mogelijkheden om verder te leren waren er niet. ‘Op een dag kreeg ik via buren informatie over Hope Technical Institute (een lokale partner waar Woord en Daad mee samenwerkt).  Ik meldde me daar en werd toegelaten tot de opleiding mechanica.  Vanaf dat moment nam mijn leven een wending’, vertelt hij.
Tijdens de opleiding nam Tapu deel aan verschillende extra korte cursussen en in 2016 rondde hij de HTI-opleiding af.  ‘Daarna heb ik via de bemiddeling van de vakschool een baan gevonden’.  Door hard te werken wil Tapu zijn carrière nog verder ontwikkelen,  zodat hij ook het gezin waaruit hij komt, kan ondersteunen.

Ook Sharmin Akter (16) kwam terecht bij HTI en hoopt op betere leefomstandigheden voor haar familie.  ‘We kunnen nauwelijks in onze dagelijkse behoeften voorzien en onze ouders konden niets anders te doen dan mijn oudere zus op jonge leeftijd te laten trouwen.’

Alle soorten jurken
Ook  voor Sharmin waren er geen mogelijkheden om te studeren. ‘Ik was op zoek naar een baan om geld te verdienen voor mij en ook voor mijn gezin, toen ik een leraar van het Hope Technical Institute ontmoette. Hij vertelde me dat hier voor werkloze jeugd mogelijkheden waren om een opleiding te volgen. Ook helpt HTI jongeren om passend werk te vinden.’

Job Booster leidt jongeren in Bangladesh niet alleen vakgericht op, maar traint hen ook in aanvullende vaardigheden als gedrag en communicatie. Die zijn belangrijk om een baan te vinden en op een werkplek te kunnen functioneren.

Sharmin: ‘Ik werd toegelaten tot de tweejarige kleermakersopleiding. Hier krijg ik training in het snijden en maken van alle soorten jurken. Ik probeer elke dag de lessen bij te wonen. Na het afronden van mijn opleiding hoop ik een naaimachine te kunnen kopen en zelfstandig ondernemer te worden.’

Na het afronden van de opleiding hoopt ook Sharmin haar familie te kunnen helpen om van de armoede af te komen. ‘Als ik niet in het HTI was opgenomen, zou ik net als mijn oudere zus jong getrouwd zijn. Nu droom ik ervan in de toekomst een eigen kleermakerij te beginnen.

Hoornbeeck Gouda in Colombia: blog maandag

Maandag 30 april,

Holaa!
Onze reis zit er heel jammer genoeg al bijna op.. Maar vandaag hadden we nog een leuk dagje voor de boeg.
In de ochtend zijn we naar weer naar de vakschool gegaan. Hier hebben Thenise en Lisa een ‘Business les’ gegeven. Ze hebben de studenten uitgelegd hoe een verkoop gesprek in Nederland er aan toe gaat en de studenten mochten zelf een verkoopgesprek voorbereiden en uitvoeren.

De rest van de groep gaf een ‘Nederlandse les’ aan de studenten van de vakschool. We hebben de studenten stroopwafels & drop laten proeven. Stroopwafels vonden ze heerlijk, maar de drop vonden ze maar een apart iets, haha. Verder hebben we wat verteld over onze koning & koningin, de 4 seizoenen die wij in Nederland hebben en we hebben ze geleerd hoe je jezelf in het Nederlands moet voorstellen. Om de les een leuke afsluiter te geven hebben we twister gedaan. Ik vond het een heel gezellige en ook voor ons een leerzame ochtend, omdat we natuurlijk alles in het Engels moesten uitleggen.

 

Na lessen gegeven te hebben, stond er voor ons weer een heerlijke lunch klaar. En ze hadden een leuke verassing voor ons, omdat we zo hard gewerkt hadden. Namelijk de studenten van de vakschool hebben onze haren gewassen, gekruld/gestijld en onze nagels zijn heerlijk gedaan. Het even relaxen na al onze indrukken die we deze reis gezien, gehoord en meegemaakt hebben, was heel lekker!

 

Toen we thuis kwamen stond er een heerlijk kampvuur voor ons klaar en hebben we taco’s gegeten. Wat hebben we toch een lieve eigenaren getroffen hier van het kamphuis. We hebben bij het knisperen van het vuur en onder de sterrenhemel, complimenten aan elkaar gegeven. Ook bedacht iedereen voor zichzelf een leerpunt die hij/zij mee wilt nemen naar de volgende keer.

Fenna den Uil

Hoornbeeck Gouda in Colombia: blog zondag

Zondag 28 april

Vandaag hebben we een heerlijk rustig dagje gehad, een echte rustdag.

‘S ochtends konden we iets langer uit slapen dan de andere dagen. Na ons lekkere Zondagse ontbijtje, zijn we naar de kerk gereden met de bus.

Het was een heel klein kerkje met ongeveer 20 mensen erin. De dominee was een man die met veel enthousiasme en passie zijn preek hield, ook zijn gebed was vol met emotie en passie. Nadat de preek afgelopen was hebben we de mensen gegroet en hebben we nog een groepsfoto gemaakt. Het was leuk om een keer door een dorpje te rijden dat meer gelegen is bij het platteland.

De rest van de dag hebben we heerlijk gerelaxt. Wel merkte sommige mensen dat juist door het niks doen je een beetje slap werd. S’avonds is er nog een kampvuur gehouden met pizza, muziek en marshmallows.

Een geslaagd dagje!
Ciao!

Lizet Kuipers

Hoornbeeck Gouda in Colombia: blog zaterdag

Zaterdag 27 april

 

Jullie zijn allemaal Koningsdag aan het vieren maar onze dag is anders gegaan. Om 05:00 uur ging vanmorgen de wekker. We moesten namelijk twee en een half uur rijden om bij de Medical Outreach te komen. Hier gaven we de mensen in de wijk medische hulp.

Voordat we begonnen, gingen we met alle medewerkers van Conviventia en de vrijwilligers bidden en zingen om een zegen te vragen over de dag. Daarna gingen we in groepjes uit elkaar. Het ene groepje ging helpen met het uitdelen van kleding en voedsel. De andere groep ging de kinderen vermaken met clowns, muziek en dans. Bij het medische gedeelte heb ik geholpen door bloeddruk, zuurstof en de temperatuur te meten bij de mensen uit die wijk. Dit alles ging in het Spaans, dus ik was erg blij met de vertaler die erbij was. Hij hielp met het opschrijven van de metingen en wat de mensen voor klachten aangaven. Nadat je klaar was met de metingen merkte je dat de mensen zo gelukkig waren met je hulp! Ze kregen een verwijzing van de dokter (die ook een dominee is) voor medicatie of andere zorg.

Dit alles zorgde voor een erg geslaagde ochtend. Het was een georganiseerde chaos, volgens Jeisson. Wel een erg goed georganiseerde chaos.

 

Hierna gingen we naar Idiprom. Dit was een overheidsinstelling die opvang biedt aan jonge meisjes tussen de 11 en de 18 jaar. Deze meisjes zijn kort geleden, vanuit de prostitutie, opgenomen in deze instelling. Hier hebben de twee docenten een workshop gegeven over wie je bent en welke kwaliteiten je hebt.

Rond 18:00 uur gingen we richting het restaurant om lekker onze maagjes te vullen met geweldig lekker eten. Na het eten gingen we lekker even een uurtje nahobbelen in de bus, om weer terug te komen bij ons verblijf.

 

Julia Glasbergen

Hoornbeeck Gouda in Colombia: blog vrijdag

Olla Olla! Daar zijn we weer;)

 

Vanochtend stonden we net als alle andere dagen weer vroeg op! De wekker ging om 05:30 en om 07:00 zaten we in de bus op weg naar weer een erg drukke maar leuke dag!

 

We begonnen vandaag op de school in Lucero Alto. Een aantal mensen hebben oogtestjes afgenomen en een aantal hebben een huisbezoek gebracht.

 

We hadden het erg druk bij de oogtestjes, dus werden we geholpen door de anderen nadat zij het huisbezoek gebracht hadden. Ik vond het zo ontzettend mooi om dit werk te mogen doen! En wat is iedereen om ons heen er dankbaar voor!

 

Vandaag was erg bijzonder mede door het bezoek dat Marit, Jaco en Marieke hadden met hun eigen sponsorkindje. Ze hebben een tijdje met elkaar door mogen brengen en cadeautjes mogen geven.

 

Na al dit harde werken en vele indrukken zijn we lekker wezen lunchen. T’was erg gezellig met de studenten! Toen we uitgegeten waren hebben we met alle kids en leraren een potje gebasketbald. Twas behoorlijk zweten in 20 graden, maar het was het allemaal waard. Helaas kwam er ook een eind aan en hebben we een hele reeks aan foto’s gemaakt.

 

Eind van de middag reden we naar een plek waar we opstapten in een kabelbaan.

We hadden het mooiste uitzicht over Bogota! We bezochten een berg die 3200 meter hoog was. Het was erg indrukwekkend. We hadden twee mannen van de organisatie Conviventia  mee die met ons muziek maakte. Boven op de berg zongen we liederen en loofden we de Heer.

 

Het was een bijzondere en indrukwekkende dag.

 

Noa van der Vlist

Hoornbeeck Gouda in Colombia: blog donderdag

Vandaag ging de wekker weer vroeg. Om kwart over zes zaten we aan het ontbijt, om zo kwart voor zeven te vertrekken. Na twee uur te hebben gehobbeld in de bus, kwamen we aan bij de vakschool. Het geld dat wij hebben opgehaald is bestemd voor deze school. De vakschool geeft lessen voor verschillende beroepen. Hier hebben de mensen kans op een mooie baan in de toekomst.

De groep werd verdeeld in tweeën. De ene groep ging een engelse les geven aan jongeren. Samen met Julia, Thenise, Thirza en Marit ging ik naar de bakkerij les. Hier kregen we een workshop. De meeste mensen waren hier volwassen. Het was heel leuk, omdat we veel zelf mochten doen. We hebben broodjes gerold, koekjes en deeg gemaakt en.. natuurlijk ook geproefd. Na de workshop hebben we heerlijk geluncht.

Rond twee uur gingen we naar de naschoolse opvang. Hier kunnen de kinderen ongeveer tot half vier blijven na school, omdat de thuissituatie niet goed is. We werden warm ontvangen door de directeur. Een klein groepje ging weer aan de slag met luizenpluizen. De rest en ik gingen Koningsdag vieren doormiddel van de koningsspelen. Het waren super kleine, schattige kindjes die meededen. Zo indrukwekkend dat deze kinderen naar de naschoolse opvang gaan, omdat de ouders veel werken of er problemen spelen in de families. Heel bijzonder om mee te maken!

Op het eind hebben we met z’n alle ‘hoofd-schouder-knie-teen’ gezongen. De kinderen deden ook gezellig mee!

Nadat we afscheid genomen hadden hebben we de directeur bedankt voor alles, en een zak met schoolspullen overhandigd. Hij was hier erg dankbaar voor!

Na een hele leuke dag gingen we weer op naar huis. Weer twee uur ‘hobbelenbobbelen’ met de bus. Om half zes kwamen aan op het kamp. We hadden heerlijk wat vrije tijd, dus zijn gezellig gaan basketballen! Daarna stond een heerlijke maaltijd op ons te wachten.. salade, vlees en patatjes! Wat hebben we genoten! Met onze volle buikjes duiken we ons bed in, terugkijkend op een mooie dag!

 

Marieke van Duijn

Hoornbeeck Gouda in Colombia: blog woensdag

Woensdag 24 april

 

Vanmorgen zijn we weer begonnen met een lekker ontbijtje. De gastvrouw had een typisch Colombiaans ontbijt voorbereid met een klein Nederlands tintje, we kregen namelijk Nutella. Vervolgens weer met de hele groep de bus in, een (kort) ritje van twee uur voor de boeg om naar de Cazuca school te gaan.

Daar aangekomen stond ons een verrassing te wachten. Het was namelijk een speciale dag op school. We werden tot een uur of elf vermaakt met allemaal verschillende toneelstukjes en muziek. Maar de kinderen verwachtten natuurlijk ook wat van ons. Dus wij hebben ze het Wilhelmus toegezongen.

Daarna begon het fotomomentje, alle kinderen wilden met ons op de foto. We voelden ons net een stel bekende Nederlanders.

 

Na de korte snack was het tijd om aan het werk te gaan. De groep werd weer verdeeld in drie kleine groepjes. Er gingen een aantal aan de slag met huisbezoeken en het geven van Nederland presentaties. Ik mocht samen met Julia en Thirza aan de slag met luizen pluizen. Allemaal van die schattige meisjes met lange, dikke en donkere haren. Een prachtig gezicht maar heel vervelend om uit te kammen met de luizenkam. Je merkte wel direct dat de meiden heel blij waren met de persoonlijke aandacht die ze van ons kregen. Daarnaast schamen wij ons altijd voor het hebben van luizen, maar deze meiden hadden het gewoon gezellig met elkaar. Dit was een prachtige ervaring.

 

Daarna stond ons een verassing te wachten! We kregen boterhammen met jam, Nutella en pindakaas als lunch. Dit had de directrice van de school voor ons geregeld. Ze stond van ons te genieten terwijl wij aan het eten waren.

 

We kregen van Jeisson een korte uitleg over het luizenpluizen. Daarbij gaf hij aan dat het belangrijk is om aan de studenten te laten zien dat ze bijzonder zijn, alle studenten komen namelijk uit een vervelende thuissituatie. We hebben hiervoor de volgende woordjes geleerd:

Voor een jongen: Guapo (handsome)

Voor een meisje: Bonita (beautiful)

 

Na de lunch gingen we weer de bus in voor anderhalf uur. We gingen naar de kerk van onze gids Angelica. Deze kerk was echt enorm, er waren namelijk 5.000 mensen aanwezig. Dit was een hele bijzondere ervaring! Na een busreisje van anderhalf uur kwamen we weer aan op het kamp en stond er een heerlijke maaltijd op ons te wachten.

 

Maar nu is het tijd om lekker te gaan slapen, het is weer een lange, bijzondere en intensieve dag geweest!

 

 

Ps.: “Feliz dia” betekend “fijne dag”.

 

Hoornbeeck Gouda in Colombia: blog dinsdag

Vandaag moesten we erg vroeg opstaan. Er staat ons een erg leuke dag te wachten.

Om 7:00 zaten we in de bus om naar de school te gaan waar we de hele dag zullen blijven.

Al zaterdag hebben we de groep in groepjes verdeeld, omdat we verschillende activiteiten hebben.

Eén van de groepen heeft vandaag een gezin bezocht en daar meegeholpen met een praktische training in communicatie. Het was leuk, maar erg indrukwekkend. Het was een klein gezinnetje waar vaak ‘agressief’ gecommuniceerd wordt. Het groepje heeft met een rollenspel een soort communicatie training gegeven.

Ook heeft er een groepje een les gegeven over Nederland,  bijvoorbeeld over leuke gewoontes. Het was erg leuk om te doen en we hebben erg gelachen met de kinderen. Na de les hadden de kinderen nog een leuk liedje voor ons die ze ons wilde laten luisteren. Het leuke was dat we het mee konden zingen in het Nederlands.

Ook wilde alle kinderen onze naam op hun arm of in boekje hebben staan, dat was voor ons erg bijzonder.

Het laatste groepje mocht ‘luizen pluizen’. Het was leuk om een beetje een praatje te kunnen maken met de kinderen, maar het was ook erg intensief. Veel kinderen hadden luizen en het was veel werk om hun haren te wassen en te kammen.

Vanmiddag hebben sommigen van ons nog een praatje gemaakt met de buddy’s.

Daarna hebben we in onze vrije tijd nog een potje gevoetbald met een klas wat erg leuk was om te doen.

Voor deze reis hebben we met elkaar pennen, schriften en gummen verzameld. Vandaag hebben wij aan de directeur van deze school een zak verzamelde spullen gegeven waar ze erg blij meer was.

Na een drukke dag zijn we terug gereden naar het kamphuis waar we wat gegeten hebben. We hebben samen nog de dag besproken en hebben met elkaar afgesloten. Daarna zijn we gaan slapen.

 

Thirza Verdouw.

Hoornbeeck Gouda naar Colombia: De eerste dagen

Thenise van Erkel (student Hoornbeeck Gouda) deelt haar ervaringen vanuit Colombia…

Sri Lanka: ooggetuigenverslag medewerker partnerorganisatie YGRO

Dit bericht is overgenomen van het liveblog van het Reformatorisch Dagblad.
Leonard Rohan David vanuit de stad Batticaloa, via Woord en Daad: „We waren na de kerkdienst al vroeg weer thuis. Vijf minuten later hoorden we de explosie, op slechts honderd meter van ons huis. Alles schudde. Mijn zoon en ik haastten ons onmiddelijk naar de plaats des onheils.” David, medewerker van YGRO, een partnerorganisatie van Woord en Daad, beschrijft de gruwelijke beelden die op zijn netvlies staan. „In de kerk brandde het hevig, zodat we niet naar binnen konden gaan. Direct belden we de brandweer. Het duurde twee tot drie uur voor de brand onder controle was. Er waren 27 dodelijke slachtoffers, onder wie 14 kinderen die na de catechisatieles aan het spelen waren. Vijftig andere kerkgangers, sommige gewond, andere niet, werden weggeleid via de achterzijde van de kerk. We hebben geholpen bij het organiseren van bloeddonatie en boden de mensen die doneerden iets te drinken aan. WhatsApp en Viber zijn geblokkeerd en er was een avondklok. In de ochtend waren de autoriteiten wat minder streng, maar vanavond zal er opnieuw een avondklok worden ingesteld.” Bron: refdag.nl

Sri Lanka getroffen door terreur

Zondagmorgen, tijdens de Paasvieringen, zijn in kerken en hotels in Sri Lanka dodelijke slachtoffers en gewonden gevallen door terreur. Het land is diep getroffen.

Woord en Daad werkt in Sri Lanka samen met partnerorganisaties rondom Werk en Opleiding. Er is contact geweest met de partnerorganisaties en tot op heden zijn er geen slachtoffers bekend onder personeel en studenten.

Wij vragen uw gebed en medeleven voor de nabestaanden, slachtoffers, regering en het werk van onze partnerorganisaties.
Mochten er veranderingen zijn dan informeren we u. Foto: NU.nl

“Binnen enkele dagen vond ik een baan”

Zijn ouders hadden onvoldoende geld. Daardoor kon Nilkontho Mridha zijn school niet afmaken. Samen met zijn ouders woont hij in Khulna City, Bangladesh. Toen hij een advertentie zag van een technische opleiding twijfelde hij geen moment. Dankzij het Job Booster programma vond de ambitieuze technicus al snel een baan. Elke maand legt hij wat geld apart voor zijn grote droom: een eigen bedrijf.

“In 2016 haalde ik het JSC examen, maar vanwege financiële problemen moest mijn vader mijn studie stopzetten. Op een dag zag ik een advertentie van Hope Technical Institute en ontdekte ik dat de kosten voor dit technisch onderwijs lager zijn. Samen met mijn vader bezocht ik de school. Ik werd toegelaten tot de cursus Refrigiration and Air Conditioning in 2017. Ik ronde dat jaar de studie met veel praktijkervaring af. Daarna ben ik ingeschreven voor Job & Business Services (JBS). Zij hielpen me om me te oriënteren op de arbeidsmarkt en gaven training in soft skills, zoals werkhouding en sollicitatietraining. Met hun hulp vond ik binnen enkele dagen een baan bij City Refrigeration in Khulna. Hierdoor is mijn leven verbeterd. Ik verdien nu BDT 5.000 (52,29 euro) per maand. Met een deel van mijn salaris help ik mijn ouders met de kosten en een deel leg ik apart. Ik wil graag mijn eigen bedrijf beginnen.”

 

Lees meer en doneer voor Kansrijk werk

Dromen van een eigen atelier

Gondé Foüdatou is een vrouw van 19 jaar met ambities. Ze woont samen met veertig andere studenten op het internaat van de vakschool TVET (Technical and Vocational Education and Training) Nazaret van partnerorganisatie AEAD in Ouahigouya, Burkina Faso. We zoeken haar daar op voor een interview.

‘Toen ik van de basisschool kwam’, vertelt ze, ‘wilde ik eerst niet verder leren, maar na een paar jaar besloot ik toch naar deze school te gaan om de opleiding ‘coupe couture’ te volgen.’ Foüdatou heeft namelijk een droom: ‘Ik wil graag modeontwerpster worden. Mijn droom is om een atelier te openen en mijn eigen kleding te ontwerpen en te verkopen.’

Life skills
TVET Nazaret voorziet in goed ingerichte vaklokalen waar lokale ondernemers een ruimte kunnen huren. Studenten worden ingezet om producten of diensten te leveren, zodat de ondernemers ook winst kunnen maken. Ook werken de leerlingen aan zogenaamde life skills, zoals sollicitatietraining en vaardigheden die je op de werkvloer van een bedrijf goed kunt gebruiken. Dat is natuurlijk ook handig als je zoals Foüdatou een eigen atelier wilt starten.

Voordat Foüdatous droom werkelijkheid kan worden, is het voor de vierdejaarsstudente nog even studeren geblazen op de vakschool. Haar schooldagen en die van haar medeleerlingen bestaan uit het volgen van lessen en zelfstudie. De studenten verblijven de hele dag op het terrein van de school; ze nuttigen er hun maaltijden en er is ook een kerk aanwezig.

Elk tweede weekend van de maand gaat Foüdatou naar huis.  Dat is te zeggen: ze gaat dan naar haar oma in Ouahigouya- ville, want haar beide ouders zijn overleden. Ze woont daar samen met haar oudere broer, die een technische opleiding doet. Als ze thuis is, helpt ze haar oma.

Kans
Door een vakopleiding en een carrière in de mode is de kans op een beter leven groter. En niet alleen voor Foüdatou, maar ook voor haar oma en broer. ‘Met werk kun je onafhankelijk zijn. Ook wil ik met het geld dat ik later verdienen voor mijn oma en broer zorgen. Ik hoop echt dat ik op een dag mijn eigen winkel, mijn eigen onderneming kan openen.’ Andere jongeren wil ze graag aanmoedigen om ook te studeren. ‘Op een dag zul je het nodig hebben’, besluit ze. Good luck, Foüdatou!

Lees meer en doneer voor Kansrijk werk

‘Drie ondernemers over waarom ze aan ontwikkelingshulp doen’ – Artikel RD

Door heel het land zijn ondernemers betrokken bij het werk van Woord en Daad. In een artikel van het Reformatorisch Dagblad vertellen drie van hen over hun beweegredenen.

Wim de Jong van Burgland Bouw steunt met zijn bedrijf kleine boeren in Tsjaad en bezocht met collega’s enkele malen het project: “De mensen hebben geen elektriciteit, geen stromend water en nauwelijks voedsel. Echt niets.”

Lees hier heel het artikel op de website van het RD.

 

“Ik wil elke dag vechten voor een beter leven”

De kinderjaren van María del Pilar Yanguma (45 jaar) zijn geen kindertijd te noemen: drugs, criminaliteit en zorg voor haar broertjes bepaalden de eerste twintig jaar van haar leven. “We groeiden op in een omgeving die gekenmerkt wordt door drugs, overvallen en geweld,” vertelt de Colombiaanse.  “Ik verlangde ernaar om mijn moeder uit deze situatie te halen.” Ze volgde een opleiding via het Job Booster programma. Na een moeilijke start van haar leven wil ze nu een eigen bedrijf beginnen en een voorbeeld zijn voor de mensen om haar heen.

Maria werd geboren in Santa Ines, een wijk in Bogota. Ze groeit samen met zes broertjes op bij haar moeder. De moeder van Maria is drugsverslaafde. Al het geld dat binnenkomt voor de opvoeding van de kinderen gaat op aan haar verslaving. Maria wordt op een kostschool geplaatst, maar ze loopt telkens weg om voor haar broertjes te zorgen.

Wonen bij oma

De jonge Maria verhuist naar Mesa Cundinamarca. Een jaar later, Maria is dan tien jaar oud, gaat ze bij haar oma in Neiva wonen. In deze plattelandsgemeenschap gaat ze twee jaar lang naar school. Haar moeder keert terug om voor haar en haar broertjes te zorgen. Inmiddels is het gezin uitgebreid met een dochtertje. Als de baby zes maanden is, overlijdt ze aan de gevolgen van een rattenbeet in haar gezichtje.

Op 13-jarige leeftijd schrijft Maria zich in op Santa Ines School, waar ze basisonderwijs volgt. Haar moeder wordt echter opgepakt en krijgt een gevangenisstraf. Maria besluit haar school te staken en de zorg voor haar broertjes op zich te nemen. “Ik begon te stelen om in ons levensonderhoud te voorzien. Na een jaar kwam mijn moeder vrij en schreef ik me weer in voor school,” vertelt ze.

Een tweede start

Als Maria 17 is ontmoet ze de vader van haar twee kinderen. Ze leven 20 jaar met elkaar samen. Maria werkt die jaren bij verschillende bedrijven, maar haar man is een toegewijd gokker op hanengevechten. Uiteindelijk loopt de relatie op de klippen en staat Maria er weer alleen voor. Ze schrijft zich in voor een opleiding tot haarstyliste in het Integral Technical Project van Conviventia. Haar doel is om af te studeren als Work Technician en een voorbeeld te zijn voor de mensen in haar omgeving. “Met wilskracht en een doel kun je je leven veranderen. Met alles wat ik meegemaakt heb, wil ik elke dag vechten voor een beter leven, een voorbeeld zijn en me inzetten voor de mensen om me heen.” Haar doel is om een eigen onderneming te starten waar ook achtergestelden uit de samenleving een kans krijgen.

 

María del Pilar Yanguma volgde het Job Booster programma in Colombia. Lees hier meer over de Job Booster aanpak.

Aan Tafel#42 Spinaziesalade in april

Vandaag de dag kun je het hele jaar door alle soorten groente en fruit kopen. Weten we eigenlijk nog wel wat er groeit deze maand? Daarom geven we vandaag een inkijkje in de seizoensgroenten van april met een lekker recept. Duurzaam en daarom goed voor je medemens ver weg.

Tegen armoede?

Het bereiden van eten met seizoensgroenten is niet alleen lekker en gezond, het zorgt ook voor een lagere milieubelasting. Een derde van onze CO2-uitstoot wordt veroorzaakt door de productie en transport van ons voedsel. Je kan heel wat uitstoot vermijden als je met de seizoenen mee-eet, zo voorkom je dat groente en fruit van ver wordt ingevlogen. Zo draag je bij aan eerlijke verhoudingen wereldwijd. De opwarming van de aarde heeft een negatief effect op mensen in ontwikkelingslanden. Ze zijn kwetsbaar voor droogte en overstromingen. In het jaarverslag van Woord en Daad leest je hoe Woord en Daad zich inzet voor armoedebestrijding wereldwijd.

SuperWaar

Er zijn zoveel keuzes te maken als je boodschappen doet. Kies je voor lekker, goedkoop, gezond, fairtrade of duurzaam? In het boek SuperWaar worden alle aspecten van duurzaam eten besproken, maar ook dilemma’s waar je tegenaan loopt als je andere keuzes wilt maken. In dit boek vindt je praktische tips, heerlijke recepten en inspirerende voorbeelden. Benieuwd? Je vindt het boek hier.

Dit zijn de groenten van april

De asperges zijn er weer! Maar vergeet ook raapstelen, radijs, veldsla, rode biet en rabarber niet. De eerste verse spinazie blijft ook een favoriet. Kweek het in je eigen moestuin (lees in dit Aan Tafel! bericht een stappenplan om je moestuin(tje) te starten) of fiets langs een streek- of boerderijwinkel en support zo je lokale boeren.

Spinaziesalade

Ingrediënten (bijgerecht voor 4 personen)
– 300 gram verse spinazie
– 100 gram Parmezaanse kaas
– 1 el balsamicoazijn
– 1 tl honing
– 3 el olijfolie
– halve tl Franse mosterd
– handje pijnboompitten
– 100 gram zongedroogde tomaat
– peper en zout

Bereiding
Was de spinazie en dep droog. Snij de zongedroogde tomaat in stukjes en rasp de Parmezaanse kaas. Meng de balsamicoazijn met mosterd, honing, de olijfolie en voeg peper en zout toe naar smaak. Meng in een kom de spinazie door de dressing. Verdeel het mengsel over de bordjes, voeg de pijnboompitjes en zongedroogde tomaatjes toe en bestrooi de salade met kaas. Geniet ervan!

Wil je meer inspiratie?

Schrijf je in voor de Aan Tafel! berichten met leuke tips, verhalen en recepten over duurzaam voedsel en het tegengaan van voedselverspilling en draag jouw steentje bij aan een duurzamer wereld! Heb je een vraag of tip? Mail ons op aantafel@woordendaad.nl.

Stroopwafelactie comité Bommelerwaard

In week 17 en 18 verkoopt Bommelerwaard heerlijke verse stroopwafels (van Markus uit Gouda) huis aan huis in verschillende dorpen. Is dat niet in uw dorp, dan kunt u ze bestellen bij A.v Diggelen  tel 0418 552967

 

Jaarverslag 2018: Beweging en ‘boost’

Vandaag publiceren wij ons jaarverslag over 2018. En dat delen we graag met u. Thema van ons jaarverslag is ‘Boost!’.

Woord en Daad werkte in 2018 op moeilijke plekken, waar de allerarmsten zijn. Plekken waar we mensen een boost kunnen geven, waardoor zij boven de armoede kunnen uitstijgen. We deden ons werk samen met partnerorganisaties en vele betrokkenen, in Nederland en wereldwijd. Alle donateurs, vrijwilligers en andere betrokkenen maakten het verschil! Directeur-bestuurder Rina Molenaar vertelt u over de ‘boost’ in 2018 in deze video.

Bekijk de online samenvatting van het jaarverslag

Download het volledige jaarverslag (.pdf)

 

“Soms is het erger om te overleven dan om te sterven”

Orkaan Idai berooft ook van toekomstperspectief

Het water in Mozambique begint te zakken en de noodhulp komt op gang. Daarmee wordt ook de omvang van de ramp zichtbaar. Het dodental loopt nog altijd op. Daar bovenop is cholera uitgebroken. Terwijl in de media vooral de aandacht uitgaat naar Beira, een stad in Mozambique die zwaar getroffen is, is het getroffen gebied veel groter.

Medewerkers van het Christelijk Noodhulpcluster (Dorcas) die door het getroffen gebied reisden vertellen over wat ze zagen: “We zouden de impact van deze ramp moeten meten aan de hand van het aantal daklozen. Honderdduizenden mensen zitten op dit moment onder stukken plastic te wachten tot het regenseizoen voorbij is. Het herbouwen van hun huis heeft nog geen zin, want na elke regenbui zijn hun muren weer wat verder weggezakt in de modder. Halverwege een rit zegt onze tolk tussen neus en lippen door: ‘Soms is het erger om te overleven dan om te sterven. Many victims wish to be dead.’ Een zin die nagalmt in onze gedachten.”

Noodhulp en wederopbouw in Mozambique

De nood is hoog, maar de impact van de ramp strekt veel verder dan de acute noodhulp. Veel mensen in Mozambique verbouwen hun eigen voedsel. In veel gebieden is de oogst van dit jaar volledig verloren gegaan. Orkaan Idai trok over de regio vlak voor de oogstperiode aanbrak. Dat biedt ook op de langere termijn een uitdaging. Minimaal tot de volgende oogst, maar waarschijnlijk veel langer, zullen veel Mozambikanen de gevolgen van de ramp ondervinden. Woord en Daad zet daarom naast de noodhulp een weerbaarheidsproject op.

Daarmee richten we ons op herstel op de lange termijn en werken we samen met lokale partners aan weerbare en veerkrachtige gemeenschappen in het getroffen gebied. We ondersteunen families om op een duurzame manier in hun levensonderhoud te voorzien. Dit doen we onder andere door hun landbouwgrond weer goed in te zaaien en in te zetten op spreiden of verbreden van inkomstenbronnen. Voldoende inkomen zorgt voor stabiliteit en daarmee voedselzekerheid.

 

Steun dit project

Samen met u kunnen we in Mozambique werken aan weerbaarheid en opbouw na deze ramp. Uw bijdrage hiervoor is welkom via het donatieformulier of door een gift over te maken via NL64 RABO 0385 4870 88 o.v.v Cycloon Idai Mozambique.

Doneer nu

© Woord en Daad | Privacy statementDisclaimer