De 11-jarige Roodnelson Absolu woont samen met zijn ouders, zus Dieulanda en broertje Stenderson in Haïti. Roodnelson vertelt: ‘Mijn vader is boer en mijn moeder heeft ook een klein eigen bedrijfje. We gaan elke dag naar school. Ik zit in de derde klas, mijn zus zit in de zevende klas en mijn broertje zit nog op de kleuterschool.’
De afgelopen jaren ondersteunde het Employable Youth Ethiopia programma duizenden jongeren bij het vinden van werk of het starten van een onderneming. Eén van de succesvolste jonge ondernemers is Daniel Mengesha. Hij volgde in 2019 trainingen en bouwde daarmee een goedlopende cafetaria op.
‘Ik zie mezelf niet meer als gehandicapt, want mijn mening wordt binnen de familie meegewogen,’ vertelt Zalissa Ouédraogo uit Burkina Faso. Toen ze drie was kreeg Zalissa polio, waardoor ze in een rolstoel terecht kwam. Noodgedwongen was ze aangewezen op baantjes met een laag inkomen dat nauwelijks voldoende was om haar gezin te onderhouden. Samen met haar man zorgt Zalissa voor hun twee kinderen.
Deze column verscheen ook op RD.nl op 12 april 2022.
Het was vorige week een unieke ervaring voor de gasten uit Tsjaad die op bezoek waren: sneeuw! Nooit eerder hadden ze dit gezien. „Nu weten we wat ”witter dan sneeuw” betekent. Het is het mooiste cadeau dat Nederland ons in de afgelopen dagen gaf”, zeiden ze tijdens hun terugblik op hun verblijf in Gorinchem.
En het was inderdaad genieten toen de sneeuw het landschap en de daken van de huizen onder een witte deken legde. Op zulke winterse momenten denk ik altijd aan de prachtige, veelzeggende woorden uit het gedicht ”Het sneeuwt” van Guillaume van der Graft: „Er ligt vergeving op de daken, er is een toekomst buiten mij.”
Het contrast tussen een sneeuwwit Nederland en een zonovergoten Tsjaad is groot. De aarde warmt op. Dat is zeker in Tsjaad merkbaar, door de stijgende temperaturen (tot boven de veertig graden) en onregelmatige regenval. Hierdoor is de impact van de klimaatcrisis voelbaar. Langzaamaan drogen vruchtbare delen in Tsjaad op en veranderen ze in woestijngebied.
Terwijl Sephora uit Tsjaad dieper in haar sjaal duikt, vertelt ze me lachend: „Ik kan me niet voorstellen dat ik vorige week nog met een muskietennet op mijn matras onder de boom lag. In deze maanden slaap ik altijd buiten. Binnen is het gewoon te warm.” Achter haar lach gaat wel pijn schuil want ze vervolgt met: „Juist die aanhoudende droogtes zijn een ramp voor de meest kwetsbare mensen in mijn land. Als regen uitblijft, mislukt de oogst en is er honger in het land. Juist vrouwen en kinderen hebben het zwaar te verduren.”
De dag waarop Sephora me dit vertelt, verschijnt het VN-klimaatrapport. De inhoud van dit rapport is alarmerend en onderstreept haar verhaal. De tijd voor oplossingen dringt en de urgentie voor actie is groot. Naast het alarmerende signaal draagt het rapport ook mogelijke oplossingen aan. Gedragsverandering, bijvoorbeeld energiebesparing of het gebruik van duurzame energie, kan volgens de onderzoekers van het VN-klimaatpanel een grote bijdrage leveren aan het tegengaan van klimaatverandering. Maar… voor gedragsverandering hebben mensen een prikkel nodig.
De ministers Jetten en De Jonge proberen Nederlanders te prikkelen met de campagne ”Zet de knop om!” De ministers prikkelen mij niet, maar Sephora met haar verhaal doet dat wel. Mensen in armoede zijn niet in staat om keuzes te maken. In tijden van droogte en honger is er maar één manier van leven en dat is overleven. Zij hebben niet de luxe om aan de knop te draaien en een stukje comfort in te leveren, om het simpele feit dat er geen enkel conform is.
De knop is in Nederland op menige plek naar beneden gedraaid. Dankzij de Haagse campagne of de schrik om de hoge energierekening. Hoe uitdagend het leven voor menige Nederlander op dit moment ook is, de meesten van ons hebben de ‘luxe’ om aan een knop te draaien en wat comfort op te geven. De campagne uit Den Haag motiveerde wellicht velen maar vooral de hoge energierekening gaf voor de meeste mensen de doorslag. Natuurlijk is er niets mis mee om de verwarming wat lager te zetten en zo de rekening ook binnen de perken te houden. Bovendien maakt het ons minder afhankelijk van Rusland en voorkomen we daarmee dat we indirect bijdragen aan Poetins oorlogskas. Dat is mooi meegenomen. Toch staat er op de lange termijn iets groters op het spel.
Hebben we niet een hogere opdracht meegekregen: de zorg voor de schepping en de naasten? Schieten we niet aan deze opdracht voorbij als alleen onze eigen portemonnee ons in beweging brengt en laat nadenken over duurzaam omgaan met energie? Anders gezegd: is het draaien aan de knoppen een vorm van eigenliefde of naastenliefde?
Sephora uit Tsjaad spiegelde me. Door haar verhaal staan de mensen in Afrika op een opengescheurde rode aarde als het ware levend voor me, als ik aan de thermostaatknop draai. Ik beken in alle eerlijkheid: niet bij elke draai aan de knop laat ik me leiden door de zorg voor de schepping en de naastenliefde. Gelukkig: „Er ligt vergeving op de daken, er is een toekomst buiten mij.”
De auteur is directeur-bestuurder bij Woord en Daad.
Op haar maisveld vertelt Mariam Coulibaly uit Burkina Faso over de uitdagingen die ze ervaart. De harde wind en droogte maakten het seizoen lastig, maar ze is blij met de ondersteuning die ze kreeg vanuit Fair Maize. Met dit project ondersteunen we maisboeren in Burkina Faso om hun oogst te optimaliseren. ‘Ik verwacht dit jaar een betere oogst dan vorig jaar, omdat we goede materialen hebben gekregen.’
Made in Bangladesh. Het staat op veel labels van bijvoorbeeld kleding en decoratiemateriaal. Hoe zijn de arbeidsomstandigheden die achter deze drie woorden schuil gaan? Ontdek een antwoord op die vraag tijdens de jaarlijkse Business Meeting D.V. woensdag 22 juni op de prachtige locatie InnStyle te Maarssen.
We reizen af naar Bangladesh waar Woord en Daad samen met partnerorganisaties jongeren ondersteunt naar waardig werk. Via Job Booster Bangladesh krijgen 800 vrouwen een goede baan bij CHP. Deze fabriek levert manden, matten en andere decoratiematerialen aan grote internationale ketens. De werknemers krijgen een goed salaris en er zijn goede secundaire arbeidsvoorwaarden.
Naast het informatieve deel waarin het Job Booster project centraal staat, is er volop gelegenheid om te netwerken. De Business Meeting is hèt moment voor ondernemers die Woord en Daad ondersteunen om elkaar te ontmoeten. In het programma is extra veel ruimte elkaar te ontmoeten in een sfeervolle zomerse setting.
Bent u ondernemer en wilt u Woord en Daad beter leren kennen?
De afgelopen jaren ondersteunden we honderden jongeren in India naar werk. Sneghapriya vond ruim een jaar geleden een baan in de zorg. Muheeburahaman reageerde sceptisch toen Job Booster hem een vaktraining adviseerde, maar dankzij die training werkt hij nu in een garage. Op de achtergrond werd er hard gewerkt om het project om te vormen naar een Job Booster-onderneming. Dat proces is afgerond. Job Booster India gaat zelfstandig verder als sociale onderneming.
In haar omgeving zeiden veel mensen, waaronder familieleden, dat Petronila Casseres niet zou slagen. De jonge vrouw was in hun ogen geboren om net als veel andere vrouwen cocada’s, een Zuid-Amerikaanse kokossnoepgoed, te verkopen. Maar Petronila had andere plannen. Als kind zag ze hoe belangrijk het is om een diploma te hebben en dus ging ze naar de vakschool.
De jonge Colombiaanse vrouw groeide op in een dorp in het binnenland. Haar vader overleed toen ze nog jong was en haar moeder besloot haar Paternila en haar twee broers naar hun grootvader te brengen. Door de kinderen bij opa te brengen, kon haar moeder werken. Sinds haar tienerjaren woon Paternila in Cartagena. De 29-jarige is alleenstaande moeder van drie kinderen. ‘Mijn kinderen zijn mijn vreugde.’
‘Als kind zag ik hoe belangrijk het is om een opleiding te volgen. In mijn familie had niemand een goede baan, omdat ze geen diploma hebben. Dat motiveerde mij om mezelf te verbeteren en te leren.’ Paternila kreeg de kans om een opleiding te volgen aan de vakschool van Conviventia. Samen met deze lokale partner ondersteunt Woord en Daad jongeren met vakopleidingen en -trainingen. De jongeren kunnen verschillende beroepsopleidingen volgen waarmee ze goed voorgesorteerd staan op een baan.
De coronacrisis kwam in 2020 hard aan in Colombia. Het land ging maandenlang in lockdown om verspreiding van het virus te voorkomen. De zorg in het land is niet in staat om een snelle stijging van patiënten op te vangen. Sinds begin 2021 is het onrustig in het land en zijn er demonstraties. Het vakonderwijs past zich zo goed mogelijk aan de nieuwe situatie aan. ‘Ik ben dankbaar voor de training in deze coronacrisis en de kansen die er zijn voor online lessen. Gelukkig konden we ook enkele dagen naar de vakschool.’
‘Ik ben God dankbaar dat ik deze kans bij Conviventia heb gekregen en dat ik een training kan volgen,’ vertelt ze. ‘Ik weet zeker dat ik mijn dromen waar zal maken en dat ik werk zal vinden als administratief assistent. Daarmee kan ik een waardig inkomen verdienen voor mijn gezin.’
We hebben nog maar acht jaar om de opwarming van de aarde te beperken tot anderhalve graad. Klimaatverandering op grote schaal is een voldongen feit als er nu geen rigoureuze maatregelen genomen worden. Een wereld die meer dan drie graden opwarmt zorgt voor onleefbare gebieden in Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara. Dat was de boodschap van wetenschappers van het VN-klimaatpanel IPCC in een alarmerend rapport eerder deze week.
‘Dat ik de kans kreeg om de opleiding boekhouden te volgen aan de vakschool van Conviventia was een geweldige ervaring.’ Deisy Dayana Bogota Contreras is 18 jaar. Ze werkt als boekhouder bij een bedrijf in Bogotá. Ze vertelt haar indrukwekkende levensverhaal.
‘Toen ik drie was, overleed mijn moeder en namen mijn grootouders me in huis.’ Haar vader was tijdens de zwangerschap al buiten beeld geraakt. Drie jaar later regelen haar opa en oma dat Deisy toch bij haar vader en zijn nieuwe gezin kan wonen. Deisy trekt in bij haar vader, stiefmoeder en twee stiefbroers. Daar breekt een zware tijd aan voor het kleine meisje. ‘Ik werd uitgebuit. Mijn vader en stiefmoeder dwongen me om in het huishouden te werken en voor mijn broertjes te zorgen. Ik kreeg weinig eten en moest taken doen die ik niet kon.’
Als haar grootouders een keer op bezoek komen, grijpt Deisy haar kans en vertelt ze hen over de situatie. Zij nemen Deisy weer mee naar hun huis in Chipaque, een landbouwgebied buiten Bogotá. Daar kan Deisy naar school. In die tijd probeert een man Deisy seksueel te misbruiken. Omdat haar opa en oma vrezen dat ze haar niet kunnen beschermen, besluiten ze dat het beter is als Deisy weer bij haar vader, die intussen samenleeft met een andere vrouw, gaat wonen.
‘Zij zorgde goed voor me. Ze moedigde me aan om mijn school af te maken. Ze was een zegen in mijn leven,’ vertelt Deisy over deze vrouw. Haar vader heeft een alcoholprobleem, wat doorwerkt in de familie. Uiteindelijk besluit Deisy weer te vertrekken. Ze gaat bij twee ooms wonen. ‘Daar had ik een waardig en vredig leven in een huis vol begrip en liefde.’
Een vakopleiding
Dan krijg Deisy de kans om een vakopleiding te volgen op de school van Conviventia. Samen met deze partnerorganisatie ondersteunt Woord en Daad jongeren met vakopleidingen. Naast vakkennis is er veel aandacht voor de voorgeschiedenis van de jongeren en verwerking van trauma’s. Na de opleiding ondersteunen we de jongeren in het vinden van werk.
Deisy volgt de opleiding boekhouden. ‘Ik groeide als persoon, mijn geloof verdiepte. Ik had niet gedacht dat ik zo’n kans zou krijgen’ De leergierige Deisy werkt hard. Ze zet zich in voor haar leerresultaten en tijdens de lessen groeit haar zelfvertrouwen.
‘Ik leerde een boekhouding opzetten, werken met boekhoudkundige software, facturering en loonadministratie.’ Na haar stage mag ze bij het bedrijf blijven werken. ‘Ik verdien het minimumloon dankzij mijn prestaties. De toekomst lacht me tegemoet en moedigt me aan om voor mijzelf en mijn ooms te kunnen zorgen.’ Voor de toekomst wil Deisy graag opklimmen binnen het bedrijf en haar kennis vergroten. ‘Ik ben de donoren dankbaar die hen ondersteunen die een tweede kans nodig hebben. Zij helpen jongeren met een leven zoals ik. Zij zijn een voorbeeld.’
D.V. woensdag 20 april 2022 organiseert Woord en Daad een sponsoravond met als thema ‘Verhalen van Hoop’. Na ruim twee jaar van online avonden zijn we dankbaar dat we elkaar weer écht kunnen ontmoeten!
2021 was een jaar met soms wilde stormen op de wereldzee. Er waren oorlogen, natuurrampen en een aanhoudende pandemie. Maar ondanks dat de wind soms tegenzat ging het werk door. Ging ú door, met het steunen van ons werk. Maar vooral: gingen zij door: de jongeren, boeren, leraren en ondernemers in onze programma’s.
“Ik zoek een huishoudelijke hulp tussen de 8 en 12 jaar. Kunt u mij helpen?” Zo ging één van onze onderzoekers afgelopen jaar op pad, in Addis Abeba, Ethiopië. Hij was naar binnen gegaan bij een klein kantoor dat bemiddelt tussen mensen die een huishoudelijke hulp zoeken en meiden die zich hiervoor beschikbaar stellen. “Nee meneer, dat valt buiten onze diensten. We kunnen u wel contacten met meisjes van 15 tot 18 jaar. En mogen we uw telefoonnummer opschrijven?”
Als onze onderzoeker maar net weer buiten is, wordt hij gebeld op zijn mobiel. “Meneer, we hebben toch een match voor u gevonden. Kom maar even via de achterdeur naar binnen.”
“Oudere meisjes lopen steeds weg”
Een rapport met deze inhoud staat op mijn computerscherm. De onderzoeker heeft veel gesprekken gevoerd en gevraagd naar redenen waarom mensen een kind in huis nemen, om voor hen te werken. “Nou, zo’n kind is veel goedkoper, en ook nog eens gehoorzamer. En ze blijven langer, want oudere meisjes lopen steeds weg”.
Duidelijke missie
Twee muisklikken verder heb ik een video op mijn scherm. Van Rachelle uit Benin. De video is een paar weken geleden gemaakt. Ze vertelt: “Mevrouw maakt me wakker als de zon opkomt. Ik moet dan de televisie en de stoelen schoonmaken, de tuin van het huis aanvegen en de slaapkamer schoonmaken. Ik zet ook water op het vuur, zodat ze haar kinderen kan wassen. Als ze opstaat, vertelt ze me: ‘Is dit al het werk dat je hebt gedaan?’ Ze zegt dat ik te langzaam werk en dan slaat ze me. Ze slaat me met een riem of met een stok. Ik eet één keer per dag. Ik mag niet zeggen dat ik honger heb.”
Volgens de statistieken is Rachelle is één van de vele duizenden. In Haiti zijn wel 300,000 van deze kinderen. Een andere statistiek komt van onze partnerorganisatie in Ethiopië: 65% van de meisjes in hun opvangcentrum is seksueel misbruikt. Verder bleek uit een studie in Addis Abeba dat tussen de 7% en 17% van de jonge meisjes die als huisslaaf wordt uitgebuit, uiteindelijk in de prostitutie terecht komt.
Kinderen die zonder ouders of andere bekenden in een familie terecht komen voor werk met ‘kost en inwoning’ zijn erg kwetsbaar. Onze partnerorganisaties in Ethiopië, Benin, Burkina Faso en Haiti zien het als hun missie om deze kinderen te helpen. Ze werken aan de opvang van slachtoffers, ze brengen kinderen terug bij hun eigen families. Daarnaast heeft het prioriteit om te voorkomen dat kinderen in kinderarbeid en uitbuiting terecht komen. We werken met ouders en leiders in gemeenschappen om te voorkomen dat extreme armoede leidt tot het meegeven van hun kinderen aan tussenpersonen.
Overweldigend en aangrijpend
Het is overweldigend. Zoveel onrecht. Zoveel levens die op het spel staan. En dan ook nog de gevolgen van crisissen als klimaatverandering, conflict en de coronapandemie die deze kinderen het hardst treffen.
Vooral als ik naar onze eigen kinderen kijk kan het me aangrijpen. Stel je voor dat ik er één zou meegeven aan een onbekende. Omdat we niet genoeg eten in huis hebben. Het is heftig om voor te stellen.
Complexe problematiek als prioriteit
Een poosje terug voerde ik een gesprek over keuzes die we moeten maken in ons werk. We kunnen ons richten op verschillende problemen. Sommige zijn heel zichtbaar, ook in de media. Dit probleem is verborgen, maar wel wijdverspreid en diep ingrijpend. Tegelijkertijd ook heel complex. De oplossing kan alleen gevonden worden in samenwerking met de overheid, de politie en alle families. Het heeft te maken met cultuurverandering, waarin kerken en lokale leiders een belangrijke rol hebben. Ons besluit was: we kiezen júist deze complexe problematiek als prioriteit. Als achterban en team van Woord en Daad zijn we ertoe geroepen om te werken, om anderen goed te doen. Tót de grote dag waarop alle onrecht en uitbuiting voorbij zal gaan.
Deze column is geschreven door Marike Spruyt. Als projectleider zet ze zich dagelijks in voor verschillende projecten tegen kinderuitbuiting.
Kees, ondanks corona zamelen jullie als comité nog steeds voldoende geld in om 20 sponsorkinderen in Burkina Faso en Ethiopië te steunen. Jullie konden vorig jaar zelfs een mooie extra gift overmaken. Hoe dóen jullie dat?
Kees: ‘Vanwege uiteenlopende redenen, waaronder corona, stonden onze comitéinkomsten opeens stil. Al brainstormend over nieuwe opties kwam de man van comitélid Nel Muilwijk, Gert, ineens met een briljant idee. Als hobby rommelde hij regelmatig met oud-ijzer en hij wilde dit wel voor Woord en Daad gaan doen. Van het één kwam het ander. Er staat bij hen nu een kar langs de weg met een bord erbij. En ze zamelen niet alleen oud ijzer in, maar ook koper en lood. Gert brengt alles naar zijn voormalige werkgever, die heel blij is met iedere ‘vangst’. En als penningmeester mag ik altijd zeer verheugd de opbrengst – in euro’s welteverstaan – in ontvangst nemen, meestal tussen de € 300,- en € 400,-. Geweldig toch?!’
Hoe geven jullie bekendheid aan deze mooie actie?
Kees: ‘We plaatsen regelmatig een bericht in de kerkbodes en in het huis-aan-huisblad. Je moet het mensen vooral makkelijk maken, daarom hebben we ook een ophaalservice.’
Heb je nog een tip voor andere comités?
Kees: ‘Er is goud te halen in het ophalen van oud-ijzer. Kijk vooraf wel even of een kerkelijke gemeente niet al actief is op dit gebied. Je kunt daarbij natuurlijk wel de handen ineen slaan. En tot slot, als ik tegen Gert zeg: Jij bent tonnen waard!, dan zegt Gert altijd: “De Heere neigt de harten van de mensen, anders komen ze echt niet”. ‘En zo is het.’
We gaan in gesprek met een echtpaar. Beide zijn actief voor Woord en Daad. De een is bestuurslid van Woord en Daad Comité Drachten, de ander is bestuurslid van de Woord en Daad Winkel in Drachten.
Wie zijn jullie?
Wij zijn Wietze en Wijnie Bron en we wonen in Frieschepalen. Wietze heeft zijn werk als toezichthouder bij een woningbouw-vereniging. Hij reist daarvoor door de hele provincie Friesland. Wijnie is huisvrouw en meestal gewoon thuis aan het werk. Zij past regelmatig op de kleinkinderen.
Hoe lang zijn jullie al betrokken bij het werk van Woord en Daad?
Wijnie is sinds 2007 lid van het comité van Drachten. Wietze helpt altijd mee met de activiteiten die het comité organiseert. Daarnaast is Wietze lid van het bestuur van de kringloopwinkel in Drachten. Hij was ook nauw betrokken bij de opstart van de kringloopwinkel, in 2020.
Er zijn veel mogelijkheden om vrijwilligerswerk te doen. Waarom zijn jullie vrijwilliger bij Woord en Daad?
Wij zijn vrijwilliger omdat de nood in de wereld hoog is. Het raakt ons dat er op zoveel plaatsen honger geleden wordt en dat er veel oorlogsgeweld is en natuurrampen plaatsvinden. Daar willen we graag iets voor doen, ook al is het maar een druppel op een gloeiende plaat.
We vinden het werk ook gewoon heel erg leuk. Thuis, in de garage, hebben we een winkeltje. De opbrengst van de verkoop gaat naar diverse goede doelen. Eén van deze doelen is Woord en Daad.
Wat voor werkzaamheden verrichten jullie in de winkel en in het comité?
Wietze plaatst meubels op de Marktplaatspagina van de winkel. En hij zit in de vervoersgroep. Met andere vrijwilligers gaat hij op pad om spullen op te halen bij mensen thuis of om aankopen weg te brengen bij klanten. Soms helpt hij ook in de winkel.
Wijnie helpt in de winkel om ingeleverde producten schoon te maken en te ordenen. Ook helpt ze bij het prijzen van de spullen voordat ze de winkel ingaan.
Het comité organiseert jaarlijks een zangavond, een fietstocht en een oliebollenactie.
Helaas konden niet alle acties doorgaan de laatste jaren, vanwege de coronamaatregelen. We hebben daarom fietsroutes verkocht, dat deden we online. Het leverde een mooi bedrag op. We hebben ook potten met bakmixen verkocht.
Op welke manieren werken het comité en de kringloopwinkel samen?
We werken nauw samen. Alle comitéleden zijn ook vrijwilliger in de kringloopwinkel.
Vorig jaar hebben we een oliebollenactie georganiseerd. Klanten konden online oliebollen bestellen. Deze werden bezorgd door vrijwilligers uit de kringloopwinkel en comitéleden.
Door met elkaar samen te werken, kunnen de kringloopwinkel en het comité elkaar versterken. Bijvoorbeeld door klanten van de kringloopwinkel attent te maken op een actie van het comité. Doordat de comitéleden ook vrijwilliger in de winkel zijn, zijn de lijnen kort.
Hebben jullie nog een mooie tip voor andere vrijwilligers?
Bedenk steeds weer waarom je vrijwilliger bent, want dat geeft energie.
Laat je niet ontmoedigen door negatieve reacties en houd het doel van de winkel of het comité altijd voor ogen.
Ze worden bij kilo’s ingezameld op het hoofdkantoor van Woord en Daad. Maar wat gebeurt er daarna mee? Onze enthousiaste postzegelopkopers Arie de Pater (78), Bertus (71) en Trudy (72) Beerthuyzen, Koos Voets (79) en Jan Joosten (71) vertellen graag over hun hobby, waar ze al op jonge leeftijd mee startten. Tijdens hun drukke arbeidsjaren lag het weleens stil, maar: ‘als je het netjes opbergt, kan je er zo weer mee verder’, aldus Koos.
Na de inzameling worden de postzegels eerst gesorteerd op gestempeld of ongestempeld. Daarna op land of thema. Vervolgens worden de postzegels afgeweekt. Het vervolg is per verzamelaar verschillend. Arie vult postzegelalbums en verkoopt deze, samen met gesorteerde postzegels, in de kringloopwinkel van Waddinxveen. Een opkoper komt bij hem postzegels ophalen die niet gebruikt worden. Deze gaan in bananendozen naar postzegelverzamelaars in Japan.
Albums
Door een postzegelbeurs in Haarlem kwamen Bertus en Trudy in contact met een mevrouw uit Reeuwijk. De postzegels die niet gebruikt kunnen worden in de eigen verzameling, gaan via deze mevrouw naar Noorwegen, Denemarken, Finland en Engeland. Koos brengt zijn uitgezochte postzegels naar een Woord en Daad-kringloopwinkel om te verkopen en de rest geeft hij weer terug aan Woord en Daad. Jan vult binnengekomen postzegelalbums aan. Deze brengt hij voor de verkoop naar de kringloopwinkel in Barneveld.
Koeien
Wil je meer leren over de geschiedenis van een land? Dan moet je volgens Koos echt postzegels gaan sparen. Zelf heeft hij altijd het thema ‘koeien’ verzameld: ‘Ik was boer. Ik vond het enorm leuk om vanuit de hele wereld koeienpostzegels te ontvangen.’
Roosevelt
Bertus en Koos delen graag nog wat ‘weetjes’. Bertus: ‘Met het verzamelen van postzegels ontwikkel je een topografisch geheugen’. Koos: ‘Wist je dat koningin Elizabeth ook postzegels verzamelt? Ook president Roosevelt was een verwoed postzegelverzamelaar; hij liet er zelfs regeringstaken voor liggen’. Dank voor jullie verhaal en enorme inzet!
In 2021 is er 116 kilo postzegels ingezameld. De opbrengst was € 910,-, exclusief postzegelalbums
Importafhankelijkheid van Oekraïne en Rusland leidt tot grote onzekerheid in onder meer Oost-Afrika. Laat de oorlog in Oekraïne een wake-upcall zijn: maak van internationale voedselzekerheid een topprioriteit in het Nederlandse ontwikkelingsbeleid.
Woord en Daad organiseert Deo volente woensdagavond 30 maart een online event dat in het teken staat van de bouw van een opvangcentrum voor straatkinderen in Tsjaad. In Tsjaad komen kinderen door een moeilijke thuissituatie vaak op jonge leeftijd op straat terecht. Ze proberen wat geld te verdienen op de lokale markt, maar zien vaak geen uitweg en sluiten zich aan bij een criminele bende.
In Ndjamena, de hoofdstad van Tsjaad, biedt onze partnerorganisatie Fondation Dieu Bénit (FDB) deze kinderen een veilig thuis. Hier krijgen ze traumabegeleiding en christelijk onderwijs, zodat ze straks weer kunnen re-integreren bij hun familie.
Nieuw opvangcentrum in aanbouw
De afgelopen maanden is het aantal kinderen dat in het centrum wordt opgevangen toegenomen. De ruimte is te krap geworden. In 2022 bouwen we daarom een nieuw opvangcentrum met 80 bedden en 6 klaslokalen.
Uw geld, hun toekomst
De bouw van het opvangcentrum, dat ook dienst doet als school, kost veel geld. Daarom zijn we op zoek naar ondernemers en particulieren die een substantiële financiële bijdrage willen leveren aan de bouw van dit centrum. Tijdens het online event vertellen we u alles over het project en hoort u op welke manier u kunt bijdragen.
We verwelkomen Sephora Nadjimbaidje, directeur van onze partnerorganisatie, en Taco van Dieren die als zakelijke donateur betrokken is bij dit project. Wilt u bijdragen? Dan nodigen we u van harte uit het event digitaal mee te maken!
‘Het was in 2021 dat mijn vader besloot definitief te vertrekken. Ik realiseerde me dat ik een vaste baan nodig had om voor mijn moeder te kunnen zorgen,’ vertel Anne Naomi (21 jaar). Samen met haar moeder woont ze in Batticaloa, Sri Lanka. Een baan vinden is echter niet eenvoudig.
Als kind merkte Anne Naomi dat haar ouders regelmatig ruzie hadden. Dat deed haar verdriet. Toen haar vader besloot op zichzelf te gaan wonen, bleven Anne Naomi en haar moeder achter zonder inkomen. Anne Naomi kon altijd naar school en heeft een diploma van de middelbare school. Ze wilde studeren en een baan bij de overheid vinden, maar door de familieomstandigheden kon dat niet.
Om haar moeder te helpen, zocht ze werk. Een tijdje gaf ze les op, maar de reisafstand is eigenlijk te ver en het salaris is niet hoog. Ze gaf bijles aan kinderen uit de buurt, daarmee hoopte ze genoeg te verdienen. Dan klopt ze aan bij YGRO, partnerorganisatie van Woord en Daad. Samen met deze organisatie ondersteunen we jongeren naar waardig werk met Job Booster Sri Lanka. Naast vakkennis krijgen de jongeren een sollicitatietraining en stellen we kandidaten voor bij bedrijven met vacatures.
Anne Naomi samen met haar moeder.
Anne Naomi schrijft zich ook in en na een paar weken wordt ze voorgesteld bij Nawaloka Laboratory. Dat bedrijf opent een vestiging in Batticaloa en zoekt medewerkers. ‘Dankzij de training ging ik met vertrouwen naar het sollicitatiegesprek. Ik kreeg de functie van receptioniste aangeboden. Op 15 oktober 2021 was mijn eerste werkdag.’
Met die baan verdient Anne Naomi een goed salaris van 21.000 Sri Lankaanse roepies (72 euro) per maand. ‘Met mijn inkomen kan ik in ons levensonderhoud voorzien. Ik heb ook een aantal reparaties kunnen doen in ons huis en ik ben begonnen met sparen. Ik wil groeien in mijn werk en voor mijn moeder zorgen. Zij heeft zoveel opgegeven voor mij. Ik ben dankbaar voor de steun vanuit YGRO om een baan te vinden en een waardig leven op te bouwen.’
Emmanuella, een Child Advocate van onze partnerorganisatie Restavek Freedom, ontmoette de 8-jarige Judeley* voor het eerst op het zomerkamp in Haïti. De jongen speelde mee met alle spelletjes, maar toch leek hij verdrietig. Emmanuella vertelt: ‘Judeley was verlegen en stil, daarom probeerde ik hem aandacht te geven. Zodra ik begon te praten over mijn familie en mijn broers en zussen, veranderde zijn gezichtsuitdrukking. Ik kon merken dat er iets mis was met zijn familie. Ik zei dat hij mij kon vertrouwen, en dat deed hij.’
Siyum* (11) is één van de jongens in het Lighthouse van onze partnerorganisatie Hope for Justice. ‘Ik kom uit Wolaita, een arm gebied in het zuiden van Ethiopië. Hier woonde ik bij mijn oma. Ik ging naar school en had het daar erg naar m’n zin. Na schooltijd hielp ik mijn oma met allerlei karweitjes, zoals hout sprokkelen, gras halen, wassen, eten koken, op de koeien in het veld passen en water halen.’
Siyum leefde met zijn familie in extreme armoede, wat voor grote uitdagingen zorgde. ‘Voor school had ik een schooluniform nodig, maar dat konden we niet betalen. Zelfs eten kopen was een uitdaging.’ Daarom verliet Siyum het huis en ging hij de straat op om werk te zoeken. Op straat kreeg hij te maken met verschillende uitdagingen. ‘Ik voelde me alleen, had honger en werd uitgescholden en mishandeld. ‘s Nachts was het moeilijk om een slaapplaats te vinden, en het was gevaarlijk op straat.’
Uiteindelijk lukte het Siyum om wat geld te verdienen met het dragen van goederen voor de mensen bij het busstation. ‘Ik had genoeg geld verdiend om ‘s nachts voor vijf birr per dag in een huis te verblijven.’
Opvang en re-integratie
Het team van Hope for Justice kwam in contact met Siyum toen zij het busstation bezochten. Na een aantal gesprekken besloot de jongen om naar het Lighthouse te komen. ‘Ik krijg nu deskundige psychosociale ondersteuning en volg weer onderwijs. Het gaat goed met mij.’ Inmiddels is er ook weer contact met de familie van Siyum. Zij volgen een training om de economische situatie en familiebanden te versterken, zodat Siyum hopelijk snel weer herenigd kan worden!
*Vanwege privacy redenen is de naam van Siyum gefingeerd.
‘Ik ben María Fernanda, ik ben 16 jaar oud en ik zit op de Altos de Cazuca school in Colombia. In 2010 begon ik op de kleuterschool, maar nu ben ik al bijna afgestudeerd! In de afgelopen jaren heb ik veel geleerd en ben ik als persoon ook echt gegroeid. Het was niet altijd makkelijk, maar ik ben dankbaar voor deze kans die ik door het sponsorprogramma heb gekregen.’
Met de steun van haar ouders, oudere zus en onze partnerorganisatie Conviventia is het María gelukt om ieder jaar opnieuw aan haar toekomst te werken. ‘Ik droom ervan om strafrechtadvocaat te worden, zodat ik veel mensen kan helpen. Het idee om advocaat te worden, begon toen ik meedeed aan allerlei workshops die de school aanbood. Ik leerde hier om conflicten op te lossen en recht te doen aan mijn klasgenoten. Zo kreeg ik de kans om te leren wat leiderschap is en leerde ik om goede relaties aan te gaan. Het vertrouwen dat anderen in mij hadden heeft hierbij erg geholpen.’
Advocaat met christelijke principes en waarden
Een paar jaar geleden was María de klassenvertegenwoordiger van haar school. Een ervaring die haar toekomstdroom om strafrechtadvocaat te worden, bevestigde. ‘Ik kwam erachter dat ik de vaardigheden heb om anderen met hun problemen te helpen. Toen wist ik het zeker: ik wil advocaat worden, een advocaat met christelijke principes en waarden.’
Dromen waarmaken
‘Ieder schooljaar leer ik nieuwe vaardigheden, wat ook mijn ouders trots maakt. Als ik ben afgestudeerd, wil ik mijn dromen waarmaken. Ik ben vol vertrouwen dat alles wat ik heb geleerd me zal helpen om succesvol te zijn. Ik dank God, en ben ook iedereen die via het sponsorprogramma bijdraagt aan onze opleiding dankbaar.’
Job Booster India heeft een groot netwerk opgebouwd van ondernemers om jongeren te ondersteunen naar werk. Eén van de bedrijven waar Job Booster mee samenwerkt is Cassixcom. In deze video vertelt CEO Sharon Comello over de samenwerking met Job Booster.
Er wordt gezongen en gedanst, het hele dorp loopt uit voor deze speciale dag. Vier vrouwen dragen grote metalen kisten op hun hoofd het dorp in. De blauwe kisten zijn voorzien van drie grote sloten. Voordat de vier identieke kisten op een tafel worden gezet, wordt er een gekleurd lint aan de kist geknoopt.
De leerlingen uit de onder- en bovenbouw van havo en vwo van het Driestar College verzorgen Deo volente vrijdagavond 18 maart een concert in de Sint-Janskerk in Gouda.
Het bovenbouwkoor treedt op met muziek uit verschillende tijden; de stijlen variëren van heel klassiek tot heel modern. Ook het onder- en bovenbouworkest leveren een bijdrage.
Finale Driestarconcours
Verder krijgt de finale van het Driestarconcours een plek in het programma in de bijdragen van fluitiste Joanne Dekker, pianiste Marion Middelkoop en het blokfluitduo Bart Gareman en Maria de Jong die als winnaars uit de eerste ronde zijn gekomen.
We kijken uit naar een schitterende en enerverende avond! Nodig gerust anderen uit. Het reserveren van plekken is niet nodig en er gelden geen coronarestricties. De toegang is vrij en er is een collecte voor Woord en Daad. Bekijk de uitnodigingsflyer hier.
Uitvoerenden:
De avond vangt aan om 20:00 uur. De kerk is open vanaf 19:30 uur.
Aan een plein in de wijk Boutalbagar in N’djamena heeft Mekongar Alnodji (30 jaar) zijn kapsalon: Le Mercato. ‘Ik werk aan de schoonheid van het haar, vooral schoonheid in eenvoud,’ vertelt hij. De jonge ondernemer kreeg ondersteuning van job Booster Tsjaad om zijn bedrijf te starten. ‘Ik wil graag slagen. Niet alleen met de kapsalon, maar ook met het opzetten van andere activiteiten naast de salon.’
Bénebeyense Ouedraogo is een optimistische man met gevoel voor humor. In zijn werkplaats maakt hij lipikosmeubels. Hij vlecht draden door een metalen frame, waardoor hij een stoel of een bed maakt. Daarmee verdient hij geld om zijn vrouw en drie kinderen te onderhouden.
Beeld header: Jana Čavojská
Onder de vlag van het Christelijk Noodhulpcluster bieden Nederlandse christelijke hulporganisaties gezamenlijk hulp aan duizenden vluchtelingen in Oekraïne, Moldavië en Roemenië, waaronder veel kinderen.
Via partnerorganisaties van Kom over en help biedt het noodhulpcluster inwoners en ontheemden in Oekraïne hulp in de vorm van onder meer voedsel. Gerben Heldoorn, directeur van Kom over en help: “In samenwerking met World Partners hebben we voedseltransporten naar Kiev gefaciliteerd. Vrachtwagens met aardappelen, graan en vlees werden met open armen ontvangen. Dit doen we onder andere binnen het project Bake4Ukraine. Vrijwilligers bakken 24 uur per dag broden en koken grote pannen soep voor kwetsbare groepen zoals ouderen en mensen met een beperking.” Via andere partners van Kom over en help worden vluchtelingen in Moldavië opgevangen en geholpen.
Ondersteuning aan kerken en gezinnen
Via Dorcas Oekraïne ondersteunt het noodhulpcluster ontheemden in Transkarpatië in West-Oekraïne. “Onze hulp bestaat uit het uitdelen van voedselpakketten, matrassen en dekens, kookgerei en hygiënepakketten”, aldus noodhulpcoördinator Anton van Wijk van Dorcas. Via Dorcas Moldavië worden Moldavische kerken en gezinnen financieel ondersteund, zodat zij extra eten en slaapvoorzieningen kunnen kopen voor vluchtelingen die bij hen arriveren. Via Dorcas Roemenië verstrekt het noodhulpcluster transport en opvang, voedsel en medische hulp aan vluchtelingen die in Roemenië hun toevlucht zoeken.
Vluchtelingenkampen
Via een partnerorganisatie van Tearfund wordt voedsel en tijdelijk onderdak verleend aan ontheemde Oekraïeners die bij vluchtelingenkampen in Ternopil en Chernivtsi in West-Oekraïne arriveren. Het centrum in Ternopil wordt gerund door een groep Oekraïense christenen die eerder zelf zijn gevlucht.
Een klein team van ZOA-medewerkers voorzag vluchtelingen in het grensgebied Hongarije/Oekraïne van eten, drinken, toiletpapier, zeep en andere hygiëne-artikelen. De distributies vonden plaats in opvanglocaties in sporthallen, kerken en buurthuizen, ter versterking van lokale initiatieven. Noodhulpspecialist Hielke Zantema van ZOA: ‘’De mensen in het grensgebied doen er alles aan om de vluchtelingen goed op te vangen. Maar dit kunnen ze niet alleen – zeker niet op de langere termijn, hulp blijft hard nodig.’’
Christelijk Noodhulpcluster
Dorcas, EO Metterdaad, Kom over en help, Red een Kind, Tearfund, ZOA en Woord en Daad vormen in deze campagne samen het Christelijk Noodhulpcluster. Bij grote rampen en crises komt het Christelijk Noodhulpcluster snel in actie met een noodhulpcampagne. Ter plaatse werken de organisaties samen, zodat zij snel en effectief noodhulp kunnen verlenen. Dorcas en Kom over en help hebben meer dan 30 jaar ervaring met werken in Oekraïne en buurlanden. Het Christelijk Noodhulpcluster heeft sinds het begin van de oorlog in Oekraïne €4,8 miljoen aan donaties voor deze noodhulp ontvangen.
© Woord en Daad | Privacy statement | Disclaimer