Richting het rurale Mattru Jung
Ik zit op een steen naast de poort in het donker. De straten zijn weliswaar fel verlicht door nieuwe lantaarns, maar de straat is nog steeds onverhard en het is ontzettend warm! Allerlei kinderen spelen op straat en tegenover ons guesthouse zit de opa van Hassan – een jongetje van ca 6 jaar oud – op de veranda. Stil overdenk ik hier de gebeurtenissen van de dag.
Vanmorgen hebben we uitgebreid ontbeten in een hotel aan de Oceaan, vervolgens zijn we – na de dag opening – vertrokken richting het hoofdkantoor van EFSL. We worden daar vriendelijk ontvangen door reverant doctor Jonathan Titus Williams, directeur van deze partnerorganisatie. Na zijn welkomst woorden willen we vertrekken , maar dan komt Wilco erachter dat hij zijn jas én pasjes houder met alle bankpassen en creditcards heeft vergeten in het vliegtuig. Er volgen allerlei telefoontjes naar Lunghi en Monrovia, vooralsnog zonder resultaat. We gaan met twee stoere jeeps in klein convooi richting Bo. Dit blijkt meer tijd te kosten dan gedacht, uiteindelijk krijgen we onze lunch rond 16:00 uur! Vanuit Bo vervolgen we de weg – nu onverhard – richting Mattru Jung. Tussendoor hebben we gehoord dat de pasjes en de jas van Wilco gevonden zijn! Vanwege de droogte is het ontzettend stoffig, soms zie je amper de tegenliggers. In het donker komen we aan bij ons guesthouse. Een maaltijd van plantain (gebakken banaan), frietjes, kip en mihoen zorgen ervoor dat we nieuwe energie krijgen. Na het eten kijken we nog even buiten de poort.
Ik hoor een hond blaffen en schrik op: o ja, de opa van Hassan! Morgen komt hij ons even begroeten en neemt hij Hassan mee. 3 maanden geleden is de moeder van Hassan – een jonge vrouw van nog geen 30 jaar oud -gestorven. Hoge koorts vertelt opa. Ziekenhuis kon niets doen. De hardheid van het leven hier komt hiermee weer schrijnend en keihard naar binnen. De vader is er niet, de tantes voeden Hassan op. Toen we drie jaar geleden dezelfde plek bezochten kreeg Evelien deze ‘Hassan’ in haar handen gedrukt: wil jij voor hem zorgen… vroeg zijn moeder toen. Nu is ze er niet meer. Gezondheidszorg, school, financieel arm, maar wel een sociaal rijk vangnet van tantes rondom Hassan. Zijn ze hier nu arm of rijk?
Wilco Neeskens
