Vandaag 17 januari 2020, 7.00u.
Gisterenavond kon ik niet in slaap komen. Warm he,30 graden op de slaapkamer. Mijn vrouw snurkt al, maar ik hoor haar niet want de ventilator boven ons bed maakt zo’n lawaai met zijn windkracht 8, dat ik haar niet hoor. Dus ik ga denken. Waar ligt het aan dat ik geen slaap heb. De indrukken van vandaag, de gesprekken over Woord en Daad, de warmte, de spanning van de blog waar Cees met een C mij mee opzadelt of de sterke koffie die ik gedronken heb? Ik weet het niet. Maar ik val maar niet in slaap door de eerder genoemde redenen. En maar draaien, berg op (het midden van het bed) berg af, berg op berg af. Ik besluit de koelkast open te zetten om verkoeling. Toch doe ik dat maar niet want dan hebben we morgen allemaal warme flesjes water want die liggen bij ons in de koelkast, de enige koelkast die er hier is. Uiteindelijk val ik in slaap en ben al weer vroeg wakker. Om half acht moeten we ontbijten maar er is nog niemand. Daar baal ik van want nu ben ik vroeg opgestaan en ben zelf een man van de tijd😂😂.
Nu (8.20u) blijkt dat ik het mis heb.We moeten om nl om acht uur ontbijten. Na weer een pittig ontbijt vertrekken we naar Levuma om daar een nieuwe school te gaan openen. De spanning is op onze gezichten af te lezen.
Die spanning is weg als we pas om10.00u vertrekken naar de boot. We varen om 10.20u na gebed van Cees weg met een volle boot want er zijn veel mensen bij die deze dag mee willen beleven. Op de boot krijgen we swingende Sierra Leoonse muziek. Gelukkig blijft iedereen stil zitten want anders hadden onze zwemvesten dienst gedaan.
Na drie en een half uur waren we er al😉😢,al dan niet doof afhankelijk of je nu voor of achter de speaker zat. We hadden wel op de boot gegeten; dat scheelde weer want anders waren we helemaal te laat aangekomen.
Wij waren op tijd want wij bepaalden die met onze aankomsttijd.
De ontvangst was onbeschrijfelijk. Het hele dorp was uitgelopen inclusief kinderen en muzikanten. Er werd gedanst en gejuicht. Sommigen van ons dansten mee en hadden zo ook samen met de bevolking een enorme ervaring. We liepen in twintig minuten naar het dorp met de nieuwe school(zes lokalen!!). Marijke werd met de politieauto naar het centrum gebracht omdat ze het wel heel erg warm vond. Ook daar een en al vreugde met enkele acrobaten. We namen plaats achter de tafel met allemaal hoogwaardigheidsbekleders en schoolleiders enz. Heel veel. We voelden ons heel belangrijk. Voor de mensen daar waren wij de eerste blanken die daar kwamen en werden als witte ambassadeurs gezien.
De toespraken in twee talen waren niet te tellen eveneens het applaus. Zelfs de politie sprak vol lof over het realiseren van de school wat meer ontwikkeling voor het dorp zal betekenen. Cees en Jonathan presenteerden Woord en Daad, EFSL en de sponsors heel mooi.
Na twee uur kwam daar een eind aan en begon de openingshandeling. Die duurde niet zo lang. Wilco schonk symbolisch wat aan de kinderen en Kees met een K knipte samen met Rev Jonathan Titus-Williams (directeur van EFSL)het lintje door. Er werden twee geiten geschonken als dank voor het werk van Woord en Daad en EFSL aan de school en het dorp. Toen was het even kijken in de lokalen en moesten we als een speer weer, met de geiten, weg want het was al 17.20u. We kwamen om 20.20u in Mattru Jong in het pikkedonker aan. Het was bijna onmogelijk voor de stuurman om de juiste koers te houden, zo donker. Het was een hele belevenis niet zonder gevaar maar de Heere was met ons en bracht ons veilig thuis.
Het eten stond klaar en we vielen gelijk aan. Daarna dronken we koffie, douchten en gingen naar bed. Hopelijk val ik na deze blog snel als een blok in slaap maar dat mag ik niet meer melden want morgen heeft Evelien de blog.
Dit was m’n eerste blog en verwacht dat iedereen er gelijk schoon genoeg van heeft.
