Vandaag een drukke dag: we hebben een stevig programma voor de boeg. Half zeven uit bed, zeven uur ontbijt, kwart voor acht op de wielen. Het thema voor vandaag is vakopleidingen. De coördinator van Job booster in Bobo, Wolfgang Sanou, is tijdig te plekke en (bege)leidt ons de hele dag. Een goedlachse en deskundige man.
Als eerste zijn we bij de vakschool van Credo, Baraka geweest. Een mooie, brede school: basis-, middelbaar-, en vakonderwijs. Destijds door Wim Simons gestart: chapeau. Als eerste hadden we een prachtige ontmoeting met een zeker dertig jongemannen en vrouwen die op de Baraka school waren opgeleid, en nu allemaal aan het werk waren, deels als ondernemer. Mooi om te zien is dat er een doorgaande lijn is in de coaching door Silas en vakdocenten, na het verlaten van de school. Een levendige ontmoeting met een zeer gemotiveerde groep jonge mensen, die ook gevraagd en ongevraagd advies gaven aan de vakschool om het onderwijssysteem te verbeteren. Dat getuigt van durf, want je eigen school adviseren is hier niet zo gebruikelijk.
Tijdens op de rondleiding op de vakschool hebben we heel veel gezien. Prachtige Schneider trainingskits voor zonne-energie en motoraandrijvingen, die nog niet gebruikt werden, de techniek van het lassen die – niet alleen hier – voor verbetering vatbaar is, en dat men hier moet roeien met de korte riemen die ze hebben. Een prachtige vakschool, die verder kan groeien! Zoals gebruikelijk, sluiten we af met de ‘photo de famille’.
Het tweede bezoek was aan de huishoudopleiding CAFTD. Een vrij jonge opleiding die door Job booster in de versnelling gekomen is. Dat de huishoudelijke opleiding een kwaliteitsborging krijgt is nieuw voor Burkina, en geeft de werknemers ook meer zekerheid. Madame Colette Ouadraogo heeft visie en geeft krachtige leiding hieraan. We kregen een prachtige demo van bedden opmaken, waarvan wij zelfs nog konden leren ….. Veel dames uiteraard in de opleiding, wat uiteraard een vrolijk gekwetter oplevert. Wel weer een kans voor een charmeoffensief van André met uiteraard. een foto shoot. En ook hier: de photo de famille. We zijn de tel inmiddels kwijt.
Daarna hebben we de tweede locatie van deze school bezocht. Een klas met circa tachtig (!) leerlingen die onderwezen werden in ondernemerschap. Een jonge leerkracht, die deze hele groep bespeelt alsof het de gewoonste zaak van de wereld is: ongelooflijk! We kregen veel vragen terug, vooral op het gebied van ondernemerschap en het opleidingsprogramma in Nederland. Na ons bezoek werden de leerlingen losgelaten en genoten van hun maaltijd. Voor ons een uitgelezen kans om één op één contacten te maken, dat levert mooie inzichten op. Vrouwen die in de klas zitten, maar ook drie kinderen hebben. Een jongeman van misschien zestien jaar, die vraagt: hoe kan je ervoor zorgen dat ons beroep beter gewaardeerd wordt? Op zijn leeftijd denk hij al als een ondernemer, en maakt ijverig aantekeningen. En, om niet te vergeten: de Europese droom komt altijd op tafel: in Europa is alles beter en komt het vanzelf naar je toe. We sloten tot onze vreugde opnieuw af met een photo de famille.
Het vierde bezoek betreft de landbouwopleiding CFEA. Deze heeft een kersverse 10-daagse agribusiness opleiding die een versnelling gekregen heeft door Job booster. Een zeer gemotiveerde leraar en dito groep: ze komen omdat ze het echt zelf willen. De klas was voor ons langer gebleven en stelde ons mooie vragen. Het doel van de opleiding is dat ze een eigen business opzetten. Mooie opzet van de cursus: een test als nulmeting en resultaatverplichting. Geen resultaat = geen certificaat. De mooiste vraag was: kan je ons adviseren wat ik moet doen bij tegenslag? Daar konden we wel wat mee, want dat maken wij zelf ook mee. Gelukkig sloten we af met de photo de famille, in twee soorten.
Als kers op de pudding en tot groot genoegen van John bezochten we een autogarage. John was bijna afgehaakt, na alle naaiateliers, en André en Egbert ook wel. Dit was een hele mooie afsluiting van de dag. Monsieur Sanou runt zowel een middelbare school als een garageopleiding-met-garage. Iedere drie jaar levert hij tien deskundige monteurs af. Een voor Burkinese begrippen zeer nette garage en opleiding, waar orde en regel heerste. De eigenaar had vier jaar in Duitsland gestudeerd, in Mannheim. Hij sprak goed Duits. Dat was wel leuk, dan hoefde Cees een keer niet te vertalen. Al pratend vroegen we of er in Burkina ook een opleiding is voor vrachtauto monteurs. Het aantal vrachtauto’s die ‘en panne’ staan, zou zo’n opleiding wel rechtvaardigen! Je gelooft het niet, maar zo’n opleiding bestaat niet! De baas van het spul vond dit een mooi idee, en Wolfgang Sanou ook. Kortom, de kiem is gelegd. De les is wel dat je echt met ondernemers moet praten om te peilen wat hier leeft, en ook leerden we hoe belangrijk het is om een goede contactpersoon te hebben. Wolfgang is dat beslist. Om het verhaal áf te maken hebben we in het diepe duister nog een photo de famille gemaakt, waaraan wij uiteraard met plezier onze medewerking geven.
Tot slot zijn we weer geland in het hotel. Terugkijkend vonden we het allemaal inspirerend hoe zowel Wolfgang Sanou als madame Ouadraogo de leerlingen een hart onder de riem stak. Een deel van de Burkinabe is niet makkelijk op gang te brengen en ziet weinig perspectief, maar wij zijn vandaag jonge mensen tegengekomen én inspirerende leiders met visie, die dit volk verder gaan brengen.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!